1849

Editorials

Απαίδευτοι ως Έλληνες…

Παίζουμε την περασμένη εβδομάδα με το Λιχτενστάιν. Κερδίζουμε 2-0, όλα καλά, πρεμιέρα γιά τα προκριματικά του Euro 2020. Ολα καλά είπα; Γράψτε λάθος! Γιά πολλούς δυστυχώς ΔΕΝ ήταν όλα καλά. Και γιατί δεν ήταν όλα καλά γιά πολλούς; Μα γιατί αυτοί οι πολλοί δεν έχουν μυρωδιά όχι από μπάλα, ούτε καν από χορτάρι. Δεν πατάνε γήπεδο κι αν πατάνε το κάνουν μιά φορά το χρόνο αν έχει η ομάδα τους κανένα “μοδάτο” παιχνίδι, γιά πασαρέλα δηλαδή.

Και άμπαλοι και καναπεδάκηδες!

Εγραφα λοιπόν στην Kingbet της Τρίτης τα εξής:

“Εβγαλα σπυριά. Το τι ασχετοσύνη κυκλοφορεί στο ελληνικό φίλαθλο κοινό είναι αδιανόητο. Οι μισοί έλεγαν το κλασικό “ελα ρε, με το καφενείο, τραγικό που δεν τους βάλαμε πέντε”. Οι άλλοι μισοί “σούπερ, πετάμε, σκίζουμε, ομαδάρα”.

Οι άλλοι μισοί “ντροπή σου Αγγελε (Αναστασιάδη) που δεν βάζεις τον Κουλούρη αφού σου χτύπησε ο Μήτρογλου”. Α, ειδα και ρατσιστικά τώρα που κλήθηκε ο Ντουρμισάι! Το παιδί από 5 χρονών στη Ρόδο, αλλά “Αλβανός”. Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ.

Μιλάμε γιά ρεσιτάλ χαζομάρας (μην το γράψω αλλιώς). Η υπερβολή στο μεγαλείο της. Οι μεν τα μηδενίζουν όλα, οι δε ενθουσιάζονται χωρίς λόγο, οι ακόμα παραπέρα θεωρούν ότι ο Αναστασιάδης παίρνει “χαρτάκι” ακόμα δεν ανέλαβε (και…είναι οι ίδιοι που στην πρόσληψη του πανηγύριζαν με ατάκες του στυλ “επιτέλους ένας έντιμος, που θα καλέι και θα βάζει τους καλύτερους”).

Τραγικό. Απλά τραγικό. Μυρωδιά από τόπι. Αμα χάναμε, στο πυρ το εξώτερον. Κερδίσαμε; Σιγά τα αυγά. Τα…Φερόε τα ξέχασαν! Κανείς δεν σκέφτεται ότι σε ματς (πρεμιέρες) σαν αυτά, δεν έχεις να κερδίσεις πολλά, έχεις μόνο να χάσεις αμα γίνει η στραβή. Κέρδισες; “Ελα μωρέ με τη μπυραρία”. Γκέλαρες; Η κόλαση του Δάντη. Και έτσι και γιουβέτσι, ο ελληνάρας του καναπέ κάτι θα βρει να πει.

Και να πήγαινε στο γήπεδο να είχε και έναν λόγο παραπάνω. Μεταξύ συγγενών και φίλων παίζει η Εθνική τα τελευταία χρόνια αφού ως γνωστόν, εδώ αγαπάμε τη νίκη, όχι την ομάδα. Κερδίζουμε; Είμαστε …μοδάτοι, πασαρέλα οι κερκίδες. Δεν πάμε καλά; Ούτε να παίξει στον τόπο μας δεν θέλουμε να παίζει η ομάδα. Εκεί φτάσαμε!

Και μιλάμε γιά Εθνική.

Ε-θνι-κή. Πάνω απο όλους και όλα. Αμ δε! Αυτά έξω από εδω, όχι στο Ελλάντα. Τι να πεις, χιλιογραμμένα είναι αυτά, αλλα η πίκρα όταν τα συναντάς συνέχεια εμπρός σου, δεν φεύγει.

Γιά να πάμε στο πραγματικό ποδόσφαιρο: Ούτε ομαδάρα, ούτε άμπαλοι. Ούτε θριαμβεύσαμε, ούτε “σιγά τα αυγά”. Προφανώς και το Λιχτενστάιν δεν είναι κριτήριο, αλλά θα το ξαναγράψω: Φερόες.

Εμένα μου άρεσε αυτό που είδα με όλους να λυσσάνε επί 90′, να πιέζουν, να πανηγυρίζουν ένα κουβάρι. Ο χρόνος θα δείξει τι θα γίνει. Προφανώς και είμαστε ομάδα που θέλει δουλειά, που έχει κενά, που θέλει και ρέντα, που μπορεί και να μην προκριθεί. Αλλά ρε γαμώτο, ας περιμένουμε. Και ας κριτικάρουμε σωστά (αμα ξέρουμε βέβαια).

Κι εγώ -το έχω γράψει- δεν πιστεύω στον Αναστασιάδη ως τεχνικό (βασικά τον θεωρώ παλιομοδίτη, ξεπερασμένο), αλλά του δίνω αβάντα, του δίνω τράτο και ότι και να γίνει, στηρίζω την όποια προσπάθεια. Βγάζω αφρούς όταν δεν βλέπω προσπάθεια (γιά γυρίστε 2-3 χρονάκια πίσω με την “εθνική Μυκόνου”) αλλά τώρα την είδα. Και είδα δίψα. Να θέλουν όλοι να παίζουν με το εθνόσημο.

Αυτό που είχαμε παλιά με την μεγάλη φουρνιά.. Και τα μυνηματα που έρχονται, αυτό λένε, ότι άπαντες γουστάρουν. Γουστάρουν. Μεγάλη υπόθεση, τεράστια.

Οσο γιά απόψε; Δεν ξέρω τι θα γίνει στη Ζένιτσα με τη Βοσνία. Ζόρικο είναι, αλλά …μπάλα είναι. Ας δώσουμε ότι έχουμε και θα δούμε…”

Παίξαμε λοιπόν στη Ζένιτσα, 2-2 από 2-0.

Παρένθεση: Φανταστείτε να είμαστε …Κροατία που έχασε με ανατροπή, να είμαστε Πορτογαλία που έχει δύο ισοπαλίες, να είμαστε Ελβετία που κέρδιζε 3-0 ως το 83′ αλλά ήρθε 3-3 με τη Δανία! Κλείνει η παρένθεση. Στη Ζένιτσα λοιπόν, ή μάλλον εξ’ αιτίας της Ζένιτσας και της εξέλιξης του αγώνα με τη Βοσνία, είχαμε…ξεβράκωμα. Κανονικό ξεβράκωμα.

Αν πήγαινε κανείς στο ημίχρονο να σερφάρει στα social media, ειδικά στον επίσημο λογαριασμό της Εθνικής μας στο Facebook (https://www.facebook.com/ethnikiomada/ ) θα έτριβε τα ματάκια του. Απειρα σχόλια. Σχόλια-εμετός. Κανονικός εμετός. Τι γιά μυρωδιάδες διαβάζαμε (τα πιό…επιεική ήταν αυτά), τι γιά βύσματα, τι χλευασμός, τι μηδενισμός, τι κράξιμο, τι οπαδική τύφλωση, μιλάμε γιά εμετό.

Και…γυρίζει το ματσάκι. Και να το 2-2. Και ως του θαύματος! Ηρωες! Επός! Παιχταράδες! Ημίθεοι. Και το κερασάκι; Πολλά ήταν…από τους ίδιους που ξέρναγαν νωρίτερα!

Ελικρινά, πιστεύω ότι αυτά ΜΟΝΟ στην Ελλάδα. Την χωρα που έχει εντελώς απαίδευτους φιλάθλους. Που έχει μόνο οπαδούς. Οι οποίοι κρίνουν κυρίως ανάλογα με την ομάδα τους.

Λαμόγιο ο Αναστασιάδης ρε σεις! Δεν βάζει τους “δικούς μας”. Και έχει και μερικά μύρια προπονητές (του καναπέ) φυσικά. Αυτοί ξέρουν. ΜΟΝΟ αυτοί ξερουν. Και έχει και κάμποσα μύρια πανηγυρτζίδες. Στα όλε και τα ζήτω πρώτοι. Οτι δεν θέλουνε την Εθνική (ΤΗΝ Ε-ΘΝΙ-ΚΗ ΜΩΡΕ) να παίξει στην έδρα “τους”, το’χουμε ξεχάσει! Οτι έχουνε χάσει ή έχουνε πάρει εκατοντάδες ματς στο στοίχημα που έχουνε γυρίσει στο τέλος, το χουνε κι αυτό ξεχάσει.

Οτι όλες γκελάρουν, όλες χάνουν, όλες περνάνε κρίση (αλήθεια, που ηταν κοτζάμ Ιταλία και Ολλανδία στο τελευταίο Μουντιάλ) το χουνε κι αυτό ξεχάσει! Είμαστε ξεφτίλα, τέλος. Θα κρατήσω το “απαίδευτοι” αλλά μάλλον είναι επιεικής προσδιορισμός…

Αγωνιστικά, ότι έγραφα μετά Λιχτενστάιν ισχύει μέχρι κεραίας και τώρα. Θέλουμε ΠΟΛΛΑ ψωμιά, κάνουμε παιδαριώδη λάθη, είμαστε μιά ΜΈΤΡΙΑ ομάδα, έχουμε πολλούς ΜΈΤΡΙΟΥΣ παίκτες, αλλά μπάστα.

Ως εδώ. Αν δεν μπορείς έλληνα φίλαθλε (της κακιάς ώρας) να χωνέψεις ότι αυτή στάνη αυτό το τυρί βγάζει, ασχολήσου με το πλέξιμο. Γιατί αυτό το τυρί δεν είναι μόνο κακό, έχει και τα καλά του. Ο έλληνας παίκτης δεν έχει μόνο στραβά, έχει και καλά. Το μεγαλύτερο; Τον ψυχισμό του.

Ο Ανασταδιάδης έχει κι αυτός κουσούρια (ποιός δεν έχει;), τον θεωρώ ξεπερασμένο, παλιομοδίτη, ΑΛΛΆ….

μπάστα κι εδώ. Γιατί έχει και τα καλά του και αυτός. Το μεγαλύτερο; Ακριβώς αυτό που “κολλάει” με τον ψυχισμό των παικτών που λέγαμε. Τους νοιώθει. Τους φέρνει κοντά. Τους “μιλάει” μέσα τους. Τους ΚΑΝΕΙ ΞΑΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Τους κάνει να γουστάρουν που παίζουνε με το εθνόσημο. Δεν το είδατε; Καλά, άμπαλοι είστε, είστε και τυφλοί; Φάνηκε από το ματς με το Λιχτενστάιν.

Διαβάστε τι έγραφα παραπάνω μετά από εκείνο το παιχνίδι. Ο ερχομός Μπασινά-Γιαννακόπουλου στον οργανισμό της ομάδας βοήθησε επίσης τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση. Είδατε πως τραγουδάγανε τον εθνικό ύμνο; Και ο Ζέκα ακόμα. Ο Σάμαρης με τις φλέβες έξω. Πως πανηγυρίζουν όλοι μαζί το είδατε;

ΑΥΤΟ είναι όπλο. Τεράστιο.

Είναι ΑΥΤΟ που είχαμε κάποτε και το χάσαμε εδώ και 4,5 χρόνια μετά τον Φερνάντο Σάντος. Αυτό είχαμε λοιπόν κάποτε, όχι τίποτα…Μέσι στις 11αδες ανά καιρούς.

Κάτι γεννιέται λοιπόν. Κάτι γίνεται. Οπως έγραφα και προχθές, ας χάσουμε όλα τα ματς. Δεν με νοιάζει. Με νοιάζει να βλέπω πίστη, δίψα, οικογένεια, πάθος. Και τα βλέπω.

Οοοοολα τα άλλα θέλουν δουλειά, πολλή δουλειά, αγωνιστικά είμαστε οριακά λίγο πάνω από τη βάση. Αλλά αν έχουμε ως θεμέλιο την δίψα και το πάθος και την ομάδα-οικογένεια, είμαστε σε σωστή κατεύθυνση. Μένει να καταλάβουν κάποτε και οι άμπαλοι-οπαδοκάφροι του καναπέ πως η μπάλα είναι στρογγυλή και όλα γίνονται. Και να μάθουν και να το βουλώνουν.

Και να μάθουν και να στηρίζουν. Οποιον και να παίζει. Οπως και να τον λένε. Σε όποιο σύλλογο και να παίζει. Να στηρίζουν. Γιατί είναι Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ, γιατί φοράνε το ΕΘΝΟΣΗΜΟ.

***ΟΜΟΡΦΑ πραγματάκια συμβαίνουν μονίμως στο Betsellers (όπως χθες που την ώρα των Εθνικών εμείς πληρωνόμαστε εύκολα το…μυρωδάτο διπλό της Ντόβερ).

Στο Betsellers το οποίο δεν μένει (και δεν θα μείνει) στάσιμο ποτέ. Ηδη στο chat ανεβαίνει και στήλη με αναλύσεις-προτάσεις γιά τέννις το οποίο φουντώνει όσο καλοκαιριάζει, ακολουθεί ενδεχομένως σύντομα και Eurovision, ακολουθεί ενδεχομένως και Σκανδιναβία σπέσιαλ, κυνηγάμε το καλύτερο. Και άλλα πολλά (και…εντυπωσιακά πιστέψτε με) θα ανακοινωθούν στους επόμενους μήνες.

Και πάντα βέβαια το ποδοσφαιράκι μας, το μπάσκετ μας, ο ιππόδρομός μας, το live chat μας. Ελάτε στην (ήδη μεγάλη) παρέα μας, με την πιό φτηνή συνδρομή της αγοράς.

Θυμίζω, όποιος κάνει κατάθεση μέσω τραπέζης (ή online banking) να στέλνει άμεσα με φωτό στο info@betsellers.

com το καταθετήριο-απόδειξη, γιά να ενεργοποιείται ο λογαριασμός του. Φυσικά, με χρεωστική ή πιστωτική (μέσω του περιβάλλοντος της viva wallet) αυτό δεν χρειάζεται.

Παλαιότερα Editorials