Χαιρετώ την παρέα του Betsellers! Ήρθε λοιπόν και η δική μου σειρά να γράψω για το Blogger of the week και το πρώτο πράγμα που θέλω να πω είναι ένα μεγάλο μπράβο στον Βασίλη που πήρε αυτή την απόφαση φέτος, παρότι έβαλε άλλον έναν μπελά στο κεφάλι του. Νομίζω πως πρέπον είναι και να συστηθώ. Είμαι ο Γιώργος, 25 ετών και κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη.
Είμαι μέλος του Betsellers εδώ και 4 χρόνια, «ανακάλυψα» όμως το site ήδη από την πρώτη χρονιά ύπαρξής του. Φέτος αποφάσισα να γράφω σταθερά και στο forum, ίσως κάποιοι να έχουν ρίξει μια ματιά στα κείμενά μου εκεί. Για πρώτη χρονιά βάλθηκα να ακολουθήσω τη συμβουλή του Βασίλη περί εξειδίκευσης σε συγκεκριμένα πρωταθλήματα. Έτσι, αφού δεν έχω κάποια ιδιαίτερη κλίση ή αδυναμία σε κάποια χώρα, επέλεξα να μελετώ-παίζω παιχνίδια των χωρών που έχω σταθερά εικόνα και παρακολουθώ χρόνια.
Αυτά είναι Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία και Γαλλία (μόνο οι πρώτες κατηγορίες). Ουσιαστικά μιλάμε για 49 παιχνίδια ανά αγωνιστική μόνο, που αποτελούν και τη «δεξαμενή» του παιχνιδιού μου. Μέχρι στιγμής αυτό πηγαίνει καλά τόσο σε επίπεδο αφιέρωσης επαρκούς χρόνου στη μελέτη, όσο και στο αποτέλεσμα που φαίνεται και στην κάβα που διατηρώ στο forum.
Συνεχίζοντας, λοιπόν, στο ίδιο μοτίβο, είδα πως μεσοβδόμαδα υπάρχει κανονική αγωνιστική μόνο στην Ισπανία και όλοι οι άλλοι αγωνίζονται σε παιχνίδια κυπέλλου. Παρότι μελέτησα κανονικά τα ισπανικά παιχνίδια, δεν προέκυψε κάτι που να μου αρέσει, επομένως το πιθανότερο είναι το no bet. Και λέω «πιθανότερο» γιατί ρίχνοντας και μια κλεφτή ματιά στα κυπελλικά ματς, έπεσε το μάτι μου στη Μονακό που είναι οριακά αουτσάιντερ (2.
80) στο παιχνίδι που δίνει στο «Βελοντρόμ» κόντρα στη Μαρσέιγ. Έχω μια μικρή ένσταση σε αυτό το γεγονός, αλλά και πάλι δεν «ψήνομαι» τόσο ώστε να ποντάρω. Αν όμως ανέβει η απόδοση, θα το ξανασκεφτώ (το ματς είναι την Τετάρτη). Αναφέρω τη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό ασυναίσθητα σε αυτό το σημείο: «Πρώτη ευκαιρία που μου δίνεται να γράψω στο site που γουστάρω όσο κανένα άλλο και εγώ μιλάω για no bet.
Ωραίος…». Έτσι είναι όμως, με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις!! Μια και είπα για no bet…μια μικρή ιστοριούλα που ανήκει στην εποχή πριν την αλλαγή στον τρόπο σκέψης που μου προξένησε ο Βασίλης (αρχικά) και τούτο εδώ το site (γενικότερα). Ήμουν 17-18 χρονών, ήδη «γνώστης» (εδώ γελάνε) του στοιχήματος, αφού ήδη έριχνα το δελτιάκι μου κάθε Σ/Κ για κάνα δυο χρόνια.
Μελετούσα λοιπόν ένα σαββατιάτικο μεσημέρι στο σπίτι, μέσω internet αφού η στοιχηματική εφημερίδα θα χτυπούσε άσχημα στο μάτι των γονιών, κατέληξα –ως συνήθως- σε μια τετράδα (ή μήπως πεντάδα;) με φαβορί που λογικά θα κέρδιζαν (εδώ κλαίνε, δε γελάνε) και ήμουν έτοιμος να ποντάρω για άλλη μια φορά κάποια «ψιλά» στο κοντινότερο πρακτορείο.
Έλα όμως που έξω «έριχνε καρέκλες», είχε απίστευτο κρύο και το πρακτορείο απείχε καμιά 500άρα μέτρα από το σπίτι! Μούτρα δεν είχα να ζητήσω από τον πατέρα μου να με πάει με το αμάξι, αφού νόμιζε ότι έχω παίξει στοίχημα όλο κι όλο 1-2 φορές, όπως του έλεγα. Δε γινόταν όμως να μην πάω. Σκεφτόμουν: «τζάμπα έβγαλα τα μάτια μου να μελετάω τόση ώρα»; Ντύθηκα λοιπόν λες και θα πήγαινα στο γήπεδο και βγήκα.
Όταν γύρισα, ένιωθα σαν κομάντο που φέρνει σε πέρας την αποστολή του. Όταν χάθηκε το δελτίο όμως (αχ, πάλι για ένα γκολ!) ένιωσα απλά μαλ… (ξέρετε όλοι τι). Και να ‘μαι τώρα, 7 χρόνια μετά, μελετάω και πάλι για κάθε αγωνιστική, μόνο που τα πιο πολλά σημεία που παίζω κινούνται σε αποδόσεις 3.00-5.00, έχω καταργήσει μέχρι και τα συστήματα και παίζω μόνο μονά (ή δυάδες αν πρόκειται για φαβορί).
Ορισμένες φορές μελετάω αλλά εν τέλει δεν παίζω τίποτα (όπως σήμερα) και πάνω απ’ όλα γουστάρω που δεν νιώθω την ψυχαναγκαστική τάση να το κάνω. Όλα αυτά ξεκίνησαν για μένα εδώ, στο Betsellers… Αυτά για αρχή, θα επανέλθω με επόμενο κείμενο. Καλά να περνάτε!
