Κατάκοπος, αλλά γεμάτος, είμαι πίσω στη βάση μου. Τι και αν το ματς με την Γερμανία έληξε 4-2; Ναι, η χαρά θα ήταν απείρως μεγαλύτερη και η κούραση θα μετριαζόταν ως θα…εξαφανιζόταν με μιά πρόκριση, αλλά όταν πας σε αγώνα της Εθνικής, πας πάνω από όλα γιατί…είναι η Εθνική. Πας γιατί αγαπάς την ομάδα, όχι τις νίκες της ομάδας. Γιά τα αγωνιστικά, δεν έχω να πω πολλά.
Τα είδατε όλοι. Η Γερμανία ήταν (πολύ) καλύτερη μας. Δίκαιη νικήτρια. Επρεπε, όπως με την Ρωσία, εμείς να φτάσουμε στο 120% και οι γερμανοί να είναι στο 60% γιά να περάσουμε. Χθες ήταν ανάποδα. Και απόλυτα φυσιολογικά η καλύτερη κέρδισε, όπως γίνεται 7 στις 10 φορές. Δεν έχω κανένα παράπονο, αν μου έλεγαν ότι θα δώσω ένα σεβαστό ποσό, θα ταλαιπωρηθώ πολύ (γιά τα χαίρια των πολωνών οργανωτών θα τα πούμε άλλη ώρα, απλά σας λέω ότι αν τα κάναμε εμείς ως διοργανωτές εμείς αυτά που κάνανε, θα μας έκραζε το σύμπαν), αλλά θα είμαι στα ουράνια έστω γιά έξι λεπτά, θα το ξανάκανα.
Ενα ταξίδι αστραπής γιά έξι λεπτά, όσο κράτησε το 1-1. Εξι λεπτά που μένουν αξέχαστα όμως, όταν υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε μια flat ζωή και δεν έχουν να θυμούνται κάτι. Και η ζωή είναι στιγμές. Παζλ στιγμών, εμπειριών και εικόνων… Αν μπορώ απλώς αγωνιστικά να γράψω κάτι παραπάνω, είναι η κίνηση-μαγκιά (και προϊον δουλειάς και μελέτης) του Λεβ.
Αλλαγή όλων των μπροστινών και πλήρης εκμετάλλευση της απουσίας Καραγκούνη. Κράζουν πολλοί τον “τυπάρα”, αλλά χθες το κενό του ήταν…εκκωφαντικό. Τι έκανε ο Λεβ; Εριξε έναν φρέσκο Σούρλε ως καθαρό εξτρέμ (παρότι είναι σέντερ φορ το παιδί), και τον άφησε να κονταροχτυπιέται με τον Τοροσίδη. Να τον τραβάει στον ασβέστη, να τον κουράζει.
Και την ίδια ώρα, η εντολή στον Λαμ ήταν σαφής: “Εσύ θα είσαι το κλειδί”. Και ήταν. Ο Νίνης δεν μπορούσε να μαρκάρει σαν τον Καραγκούνη. Υστερεί εκεί. Και πιό άπειρος. Ο Λαμ λοιπόν βρήκε την τρύπα και με το πάταγε σέντρα, έκλινε μέσα. Μιά, ξυρίζει. Δύο ξυρίζει. Τρίτη και γκολ. Μπορώ να γράψω τι θα μπορούσε να κάνει ο Σάντος, αλλά τι νόημα έχει; Μάλλον κανένα.
Πάντως το ματ του Λεβ “φώναζε” απο το πεντάλεπτο και εμείς πίσω από το τέρμα, στο γαλάζιο πέταλο (τι εμπειρία, αλησμόνητη), το βλέπαμε…κατάφατσα από το 1ο λεπτό. Εξωαγωνιστικά, το…θέμα δεν τους βγήκε (που λέμε και στο συνάφι μας). Από το πρωί στο Γκντάνσκ τα κανάλια, δεκάδες ξένα κανάλια, έπαιρναν συνεντεύξεις. “Τι λέτε γιά τη Μέρκελ;” και άλλα τέτοια.
Τελικά, αυτές οι αηδίες τύπου “να κλείσουμε τα μικρόφωνα στον ύμνο των γερμανών” έπεσαν στο κενό. Όπως έπεσαν στο κενό και όλη μέρα, που όλοι μαζί, αρμονικά, έδωσαν χρώμα στο Γντάνσκ, αλλά δεν συνέβη το παραμικρό (αντίθετα, υπήρξαν πολλά ωραία σκηνικά). Οι έλληνες λοιπόν, σέβονται. Οι γιούχες ακούστηκαν στιγμιαία μόνο γιά την Μέρκελ όταν την έδειξαν τα μάτριξ, όχι γιά τον ύμνο, όχι γιά την ομάδα της Γερμανίας.
Πίσω μου, μερικοί γερμανοί οπαδοί (ναι, μέσα στην ελληνική κερκίδα, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα), υποκλίθηκαν. Κατάλαβαν. Αυτό που δεν κατάλαβαν ήταν πως στο καλό τρώγαμε τέσσερα και τραγουδούσαμε. Ε, αυτό δεν θα το καταλάβουν ποτέ, δεν είμαστε ίδια πάστα. Αυτά με το χθες. Γιά προχθές απολύτως τίποτα, πως διάολο οι τσέχοι ξέφυγαν με 1-0 μόνο, ούτε αυτοί δεν κατάλαβαν.
Και το έλεγα το ρημάδι, μην έχει κι άλλα δοκάρια ο (καταπληκτικός ξανά) Κριστιάνο Ρονάλντο. Και πάμε στο σήμερα… Ισπανία-Γαλλία: Μεγάλο ματς. Αλλά δεν ξέρω, ψυχανεμίζομαι ότι ίσως και να είναι λίγο βαρετό. Τι εννοώ; Ως τώρα, Ισπανοί και Γάλλοι μοιάζουν. Τσουκου τσούκου, 100.000 πάσες κοντινές, να βρούμε την τρύπα της βελόνας και να την περάσουμε από εκεί.
Φυσικά και οι ισπανοί αυτό το κάνουν καλύτερα (από όλους) και γι αυτό είναι οι κορυφαίοι. Αλλά αν δεν συμβεί κάτι συγκλονιστικό νωρίς, ίσως δούμε βαρετό ματς. Υπομονής ματς. Η Ισπανία είναι…άγνωστο αν θα κατέβει στο ματς με σέντερ φορ, με “κάτι σαν σέντερ φορ” ή…χωρίς καθόλου σέντερ φορ. Νομίζω θα συμβεί το πρώτο, ξέροντας ότι λείπει και ο Μεξές στην γαλλική άμυνα.
Με Κοσιελνί πίσω… ίσως έχουν θεματάκι οι γάλλοι. Από την άλλη, θα επιστρέψει ο (εκπληκτικός) Καμπάιγ, θα δωθούν ομηρικές μάχες στα χαφ, αλλά πιστεύω ότι φάσεις θα έχουμε λίγες. Δίνω οριακό προβάδισμα στην Ισπανία. Εν κατακλείδι. Και το οριακό σημαίνει ότι δεν παίζω σημείο. Και δεν αξίζει τίποτα και το πιθανότατο under. Που προσανατολίζομαι; Εχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ακόμα δεν έχουμε δει 0-0 στο Euro, ότι πάντα ένας προημιτελικός έχει παράταση, το…ψάχνω.
Θέλω Ισπανία να περάσει, έχω ζευγάρι τελικού Ισπανία-Γερμανία και η απόδοση θα πέσει κι άλλο από απόψε αν περάσουν οι “φούριας ρόχας”. Αλλά δεν το βλέπω κι εύκολο. Θα ψαχτώ (και τελικά θα ποντάρω) στα ημίχρονα/τελικά (μιά φορά το έκανα στο Euro, βρήκα τα ημίχρονα και παραλίγο να γίνει βαρβάτο ταμείο). Θα ψαχτώ και με τα σκορ, θα ψαχτώ και με ειδικά στοιχήματα δεκαλέπτου επίτευξης τέρματος.
Παιχνίδι με ειδικά λοιπόν. Και στο τέλος, θα δείτε αν το συνδυάζω και με κάτι αυριανό (αυτό το αυριανό το περιμένω πως και πως, περιμένω μεγάλο ματς στο Ιταλία-Αγγλία). Εχουμε και λέμε: Ποντάρισμα 23/6: Ισπανία-Γαλλία: Ημιχρονο Χ/τελικό Χ (5.4) Ημίχρονο Χ/τελικό 1 (4.7) Ακριβή σκορ: 0-0 (8.6), 1-0 (6.2), 1-1 (7.8). Χρονικό σημείο επίτευξης 1ου γκολ: 61'-75' (8.
50) και 75'-λήξη 90λεπτου (9.50). Ποντάρισμα 23-24/6: Ημίχρονο Χ (Ισπανία-Γαλλία) με ημίχρονο Χ (Ιταλία-Αγγλία), (3.70). Αυτά είναι τα μπετ μου γιά σήμερα αποκλειστικά. Μικρή μίζα, όχι τίποτα σπουδαία πράγματα. Και όπως είδατε, κατέληξα να παίξω και κάτι ακόμα, μαζί τα δύο Χ ημίχρονα σήμερα και αύριο. Θέλει και εύνοια, αλλά αξίζει να το ρισκάρω.
Κλειστά ματς, υπομονής, έντασης και…όπου τα λάθη απαγορεύονται. Κλείσαμε. Αν έχω …κουράγια, θα τα πούμε στο chat, ειδάλλως αύριο πάλι (πιό νωρίς) νέα στήλη. Υ.Γ1: Η φωτό είναι φυσικά μέσα από το γήπεδο, ώρες πριν. Υ.Γ2: Επί προσωπικού, επειδή ξέρω ότι θα το…διαβάσετε: Φίλε Δημήτρη (Πικάσο), σόρρυ που δεν σε χαιρέτησα, φύγαμε του σκοτωμού και…σκοτωμένοι.
Θα ανταμώσουμε όμως πάλι, με ένα…διαβατήριο στο χέρι τόσα χρόνια, πάλι κάπου σε κάποιο γήπεδο θα τα πούμε αδερφέ! Και εσύ φίλε Giannista, ελπίζω να πέρασες καλά και θα τα πούμε στο chat. Ναι, όπως καταλάβατε, το Betsellers είχε…πολυπρόσωπη παρουσία στο Γκντάνσκ!!
