Χθες το μεσημέρι έγραψα το κείμενο που δημοσιεύεται σήμερα στην Kingbet. Μεταξύ άλλων, ανέφερα τα εξής: “Είναι προφανές ότι έχουμε έλλειψη ταλέντου. Ατομικής ποιότητας. Καθόλου παράξενο, με τις “υποδομές” (σε…εισαγωγικά) που έχουμε, και πάλι καλά να λέμε. Αλλά το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Οχι ατομικό. Ποτέ δεν…φυσάγαμε, δεν χαζεύαμε τους αντιπάλους.
Αλλα ήταν τα όπλα μας, αυτά που ξεχάσαμε στο Ζάγκρεμπ. Αμυνα σωστή (έχουμε δύο world class αμυντικούς, Παπασταθόπουλος-Μανωλάς είναι οι σταθερές μας), αυταπάρνηση, πείσμα, φιλότιμο και…ρωμέικη πονηριά με την καλη έννοια. “Κλέβουμε” το ματσάκι. Ναι, σε πολλά ματς θα…συνεχίσουν να πονάνε τα μάτια μας. Αλλά -φάνηκε και προχθές- ο κόσμος το έχει χωνέψει.
Το ξέρει. Και ζητάει αυτά που όντως μπορούμε να κάνουμε. Αν τα δει, όλα καλά. Το χειροκροτεί, το αγκαλιάζει. Γιά τους …μονίμως γκρινιάρηδες, αυτούς του καναπέ και του Facebook, ας γυρίσουν λίγο, ελάχιστα πίσω. Πως πήρε EURO η Πορτογαλία πριν από ενάμισι χρόνο; Με…μπαλάρα; Κι έχει παίκτες με ατομικό ταλέντο τεράστιο. Γιά να θυμηθούμε.
Τρεις ισοπαλίες στον όμιλό της, χάλια θέαμα, ξυλίκι και προκριση ως…τρίτη, οριακά, πίσω από Ουγγαρία και Ισλανδια! Και μετά, πέφτει πάνω στην Κροατία που ερχόταν με φόρα (είχε κάνει γιο γιο και την Ισπανία). Και παίζει νέο ξυλίκι. Παίζεται το ματς-ιστορία, αφού το Κροατία-Πορτογαλία καταγράφηκε ως το μοναδικό όλων των εποχών χωρίς σουτ on target στα 90 λεπτά! Ούτε ένα! Και σκοράρει στην παράταση.
Και..περνάει έτσι. Και συνεχίζει έτσι. Μέχρι που το σήκωσε. Είπατε κάτι; Ποιό θέαμα και ποιά μπαλάρα; Ξύλο, άμυνα, ελάχιστες φάσεις αλλά…κούπα. Και όλα αυτά παρότι έχει παιχταράδες η ομάδα του Σάντος. Αλλά το ξαναγράφω, το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Δεν είναι τένις. Και με “δέκα ξυλοκόπους” μπορείς να κάνεις θαύματα. Σε συλλογικό επίπεδο φρέσκο παράδειγμα; Η Λέστερ πήρε πρωτάθλημα σε κοτζάμ αγγλικό μαραθώνιο, έχοντας σέντερ μπακ τα…κορδόνια του Μανωλά και του Παπασταθόπουλου.
Τους παντελώς άμπαλους, μονοκόματους , Χουτ και Μόργκαν! Τα παραδείγματα δεκάδες, ας μην παω στο 2004, ας μείνω σε άλλες ομάδες. Με 2-3 καλούς μπορείς να φτάσεις πολύ ψηλά, αρκεί να έχεις άλλα στοιχεία. Οχι…ντρίπλα. Αλλά μυαλό. Οχι φαντεζί, αλλά ταχύτητα. Το θέαμα το θέλουμε εμείς απ' εξω ως φίλαθλοι και θεατές. Αλλά τις κούπες πολλές φορές τις φέρνουν στοιχεία που είχε και έχει η ελληνική εθνική ομάδα!” Πέρασαν λίγες ώρες από τη στιγμή που έγραφα και χθες το βράδυ ήρθε η Σουηδία να λειτουργήσει προς επίρρωση των όσων πίστευα.
Με εμφάνιση 100% κόπια Ελλάδας, χωρίς παιχταράδες (ένας world class υπήρχε και…σταμάτησε πέρυσι, ο Ζλάταν και..τώρα πήγε Μουντιαλ η χώρα του, οξύμωρο κι αυτό), με κάμποσους “γκλιτσομάχους”, με αλλαγές τον Τελίν από τη Μπέβερεν (που'χε δοκιμαστεί στη Μπορντό και δεν έβρισκε τη μπάλα ούτε με το καλάμι), τον Ροντέν από την…Κροτόνε και τον Σβένσον από το…Σιάτλ, πήρε την πρόκριση γιά τη Ρωσία.
Είπατε κάτι; Ολοι αυτοί που…μονίμως γκρινιάζουν γιά την Ελλάδα, έχουν να πουν κάτι; Ναι (τα έγραψα επίσης σήμερα) έγιναν τεράστια λάθη από τον Σκίμπε, έπαιξαν παίκτες “τελειωμένοι”, ναι προφανώς δεν θα γίνουμε ποτέ ομαδάρα, αλλά….είπατε κάτι; Εχετε δει ποιές θα παίξουνε Μουντιάλ μεταξύ άλλων; Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Σ. Αραβία, Παναμάς, Αυστραλία, Ισλανδία, Σουηδία, Ελβετία, Ιρλανδία ή Δανία! Θα…χορτάσουμε θέαμα πιστεύτετε; Ή αυτές που ανέφερα “κρυβουν το τόπι”; Και την ίδια ώρα, είδατε πως πήρε πέρυσι το EURO η Πορτογαλία (παρότι έχει μέσα και έναν εκ των κορυφαίων του πλανήτη), πως οριακά πέρασε η Αργεντινή (με καμιά…δεκαριά κορυφαίους), πως έμεινε έξω η Ολλανδία και η Ιταλία; Πάρτε το λοιπόν χαμπάρι.
Χωνέψτε το! Θέαμα θέλουμε ως φίλαθλοι. Αλλά δεν δίνει τίτλους και προκρίσεις το θέαμα! Ανέφερα και το παράδειγμα της Λέστερ σε συλλογικό επίπεδο, μπορώ να αναφέρω πολλά ακόμα, σελίδες ολόκληρες. Και επιτέλους, στεναχωρηθείτε …λιγάκι παραπάνω γιά την Ελλάδα, παρά γιά την Ιταλία! Συγγνώμη δηλαδή, αλλά…άμπαλοι εμείς, άμπαλοι κι αυτοι (γέλια).
Τι; Δεν είναι; Βλέποντας μπαλα κάπου 40 χρόνια (και επαγγελματικά μια 30αρα χρόνια), σας υπογράφω ότι ήταν η πιό άμπαλη Ιταλία ever. Την οποία Ιταλία λατρεύουμε ποδοσφαιρικά εδώ στην Ελλάδα (χωρίς να έχω καταλάβει το γιατί), παρότι διαχρονικά…σιγά τη μπάλα που έπαιζε! Λατρεύουμε τη διδάξασα του κατενάτσιο και της σκοπιμότητας αλλά έχουμε άλλες απαιτήσεις από την Ελλάδα! Χειροκροτήσαμε την Πορτογαλία πέρυσι που έπαιζε…σαν εμάς! Γουστάραμε την έκπληξη Ισλανδία που…έπαιζε σαν κι εμάς επίσης! Πέρασε τώρα η Σουηδία που μας…αντέγραψε! Καλό κι αυτό, έτσι; Μονο στην Ιταλία κάνουμε “εκπτώσεις”, λέμε “κρίμα ρε γαμώτο”.
Γιατί κρίμα; Το άξιζε; Η Ιταλία τούτη εδώ, έχει πάνω από δέκα παίκτες που δεν έπαιζαν καν στην εθνική Ελλάδας! Απ την Ιταλία έχουν περάσει ΒΟΥΝΑ παίκτες, τιτάνες του παγκόσμιου φούτμπολ! Βασικός ο…Γκαμπιαντίνι; Ας δέσει τα κορδόνια του Μήτρογλου παρακαλώ. Γιά να μην πω γιά τον προπονητή της, τον Βεντούρα που έχει υποβιβάσει ομάδα και στην Γ' Ιταλίας και το…τρόπαιο του 70 χρονών είναι μιά άνοδος με τη Λέτσε! Αμα ο Σκίμπε έκανε λάθη (που.
.έκανε), ο Βεντούρα τι έκανε; Ο Ινσίνιε στον πάγκο να κάνει παρέα στον…Τζαπακόστα; Τζαπακόστα δεθνης ιταλός! Θα τρελλαθώ! Ακόμα και οι καλοί της, πχ Μπαρτσάλι-Κιέλινι δεν θα έπαιζαν στην Ελλάδα, γιατί…σόρρυ κιόλας, έχω καλύτερους εκεί (Μανωλά-Παπασταθόπουλο). Ολα τα παραπάνω, δεν είναι “ασπίδα” στην εθνική μας. Κάθε άλλο.
Απλά δεν αντέχω να διαβάζω τους προπονητές του καναπέ που κάνουν και διακρίσεις! Με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω! “Απαιτούμε” θέαμα από την Ελλάδα και δεν κοιτάμε αριστερά και δεξιά. Δεν εννοούμε να καταλάβουμε ότι (καλώς ή κακως είναι άλλο τεράστιο θέμα) δεν φέρνει η παγκόσμια κλάση ενός παίκτη την κούπα και γενικά την διάκριση.
Το έκανε μιά φορά ο Μαραντόνα, τέλος, έσπασε το καλούπι μετά. Ούτε οι μαγικές ντρίπλες και το σόου (γιά ρωτήστε και την Βραζιλία του 1982). Το άθλημα είναι ο-μα-δι-κό. Και κάλλιστα “10 άμπαλοι” φτάνουν ακόμα και σε κούπα…. Υ.Γ: Δεν παίζω τίποτα, πάμε γιά Σάββατο, η μελέτη ξεκινάει απόψε, καλά ήταν προχθές, “φάγαμε” την Νορθάμπτον, άξιζε και η Φόρεστ Γκριν (2 δοκάρια), τσαντίστηκα με την Πλίμουθ (τατανα μπάλα, παίζει χωρίς τον κορυφαίο της, δέχεται τρελλή πίεση 90 λεπτά, αλλά….
έρχεται 0-1 το διπλό), ήρθε μικρό κέρδος, πάμε παρακάτω! Υ.Γ 2: Γιουχάραμε τον υμνο της Κροατίας. Απλά αίσχος. Ο τεράστιος Τζίτζι Μπουφόν, ο συγκλονιστικός αυτός άνθρωπος και παίκτης (δικαιωματικά η φωτό της στήλης του ανήκει), χθες όταν πήγαν να κάνουν κάτι ανάλογο οι Ιταλοί στο Μιλάνο, όλη την ώρα του ύμνου της Σουηδίας χειροκροτούσε επιδεικτικά, σαν να έλεγε “πόσο αστείοι είστε όσοι γιουχάρετε ύμνο”.
Το…έλεγε και σε έμας!
