Οπως και ο Μάκης, έτσι κι εγω γράφω σήμερα μόνο γιά να…ευχηθώ. Χρόνια Πολλά σε όλους, σε όλες, στην Ελλάδα μας, φυσικα στους Βαγγέληδες και τις Ευαγγελίες. Μεγάλη μέρα η 25η του Μάρτη, αν και -ουσιαστικά- μεγαλύτερη θα είναι η 26η, αύριο, αφού απόψε αλλάζει η ώρα και θα πάμε “μπροστά” μιά ώρα. Γιά να κλείσουμε με τις ευχές, η πλέον σωστή σήμερα είναι “μην ξεχνάτε”.
Εξάλλου γι αυτό γιορτάζουμε. Για να μην ξεχάσουμε. Ολους εκείνους που έπεσαν απο βόλι τούρκικο αλλά κυρίως από βόλι ελληνικό. Να μην ξεχνάμε λοιπόν, γιά να μην κάνουμε τα ίδια λάθη.
Πάμε στα δικά μας. Ωραία η Εθνική μας χθες, αλλά με το Γιβλαρτάρ δεν το λες και crash test. Οταν είδα το νούμερο 7 των γηπεδούχων, αναφώνησα “καλέ αυτός είναι σαν εμένα”.
Τελικά ήταν…μόνο 41,5 ο άνθρωπος, τον γκούγκλαρα (γέλια).
Anyway, εύκολα εμείς, εύκολα και η Γαλλία στον ομιλό μας, πολλά ρεκορ έσπασαν αυτο το τρίημερο από Κριστιάνο, Μέσι, Κέιν, Ζλάταν, αλλά γιά στοίχημα ούτε λόγος. Εβλεπα αριστερά και δεξιά προτάσεις και γέλαγα. Δηλαδή οκ, το έχουμε τερματίσει, πρέπει ντε και καλά να παίξουμε; Πάιξαμε Εθνικές Νοέμβρη-Δεκέμβρη σε Μουντιάλ.
Και κερδίσαμε. Και μιά χαρά. Τώρα τι να παίζαμε; Να κάναμε μαντεψιές ή να παίζαμε κόρνερ, φάουλ, σουτ στο στόχο και δεν ξέρω τι άλλο; Σόρι, αλλά δεν το έκανα ποτέ και δεν θα το κάνω ποτέ.
Και αφού δεν έχει και η Αγγλία τίποτα της προκοπής (λίγο Σάτον, Σάλφορντ και Τρανμίρ κοίταξα αλλά έκανα πίσω), λέω ένα μεγαλοπρεπές πάσο. Δεν είναι κακό.
Ισα ίσα, αφού είμαι και ντεφορμέ είναι το ενδεδειγμένο. Θα δώ και σήμερα ματς, φυσικά και μελέτησα τα πάντα (αυτά τα λίγα που έχει), φυσικά και βλέπω ματς, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται παιχνίδι!
Οπότε: Να περάσετε ένα ωραίο Σαββατοκύριακο, να χαλαρώσετε και μην βιάζεστε, από εβδομάδα (θα έχουμε κανονικά vidcast Δευτέρα βράδυ) θα τα πούμε ξανά!
