Χαιρετώ! Μπορεί φέτος να μη μαζεύτηκε λαός στη σύναξη της Αθήνας και να έλειπαν κάποια… ιδρυτικά μέλη, αλλά η παράδοση συνεχίστηκε! Ανήμερα των γενεθλίων των 8 χρόνων του Betsellers μαζευτήκαμε, τα είπαμε, τα ήπιαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας.
Επόμενη συνάντηση στη Θεσσαλονίκη, καλά να είμαστε σε περίπου ένα μήνα. Τις λεπτομέρειες θα τις ανακοινώσει ο Βασίλης, πολύ σύντομα!
Στα στοιχηματικά του προηγούμενου Σ/Κ θυμάστε ίσως ότι κατέληγα σε Γέλινγκ, Φόρεστ Γκριν και Ντάγκεναμ.
Φόρεστ Γκριν και Ντάγκεναμ κέρδισαν. Η Γέλινγκ, την οποία τελικά επέλεξα, έχασε 1-0, όμως όπως έγραψα και την Παρασκευή ήταν ένα ματς που δεν θα μπορούσα να το αφήσω. Το λάθος ήταν ξεκάθαρο: παίχτηκε στο 4,60 (ή αν προτιμάτε 3,30 το dnb), λίγο πριν τη σέντρα έφτασε στο 3,40, ενώ ακόμα και τώρα είμαι σίγουρος ότι αν έμενε 11 με 11, θα έπαιρνε αποτέλεσμα.
Η Γέλινγκ έπαιζε με 10 παίκτες από το πρώτο μέρος και ενώ είχε μπει πιο δυνατά στο ματς, ψάχνοντας το γκολ.
Anyway, έτσι κι αλλιώς ελάχιστα έπαιξα, οι ρυθμοί θα αρχίσουν να ανεβαίνουν από ‘δω και πέρα, όπου ολοκληρώθηκε η πρώτη διακοπή για τις Εθνικές ομάδες και ξεκινούν και οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ερχεται σιγά σιγά ο ανήφορος της σεζόν, οπότε παίρνουμε βαθιές ανάσες!
Αφού ξεκινήσαμε στοιχηματικά, να πω ότι μεσοβδόμαδα δεν έχουμε τίποτα.
Σήμερα τα τελευταία ματς των Εθνικών ομάδων, οι διεθνείς θα επιστρέψουν (άγνωστο σε τι κατάσταση) και από Παρασκευή ξεκινάει η ρουτίνα τους. Οπότε το μεσοβδόμαδο είναι ό,τι πρέπει για ρεπό. Ηδη έχει ξεκινήσει η μελέτη για τα ματς του Σ/Κ, τα οποία θα τα αναλύσουμε κανονικά την Παρασκευή.
Στα αγωνιστικά, ήδη ο Βασίλης αναφέρθηκε στο Editorial στις Εθνικές ομάδες.
Πλήρης αποτυχία και στις δύο: στο ποδόσφαιρο όλο λέμε ότι δεν έχει πιο χαμηλά και όλο πέφτουμε χαμηλότερα. Στο μπάσκετ οι «ειδικοί» είχαν προσδοκίες που έφταναν μέχρι τα μετάλλια, αλλά προσγειωθήκαμε όλοι ανώμαλα.
Τα του ποδοσφαίρου τα είπαμε και στην προηγούμενη στήλη. Ετσι είναι, αν δεν ξέρεις τι είσαι, ποιος είσαι και που πατάς, αργά ή γρήγορα θα το βρεις μπροστά σου.
Εμείς, τις εποχές που η ομάδα έδινε σταθερά το «παρών» στις μεγάλες διοργανώσεις, γκρινιάζαμε επειδή ζητούσαμε καλή μπάλα! Γιατί, βλέπετε, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στο πρωτάθλημά μας, μπαλάρα και θέλαμε να δούμε και στην Εθνική. Οσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ τρελαίνομαι! Και τώρα, που δεν μπορούμε να κερδίσουμε ούτε το Λιχτενστάιν (!!!), αναπολούμε την Εθνική του Σάντος και του Ρεχάγκελ.
Την Εθνική που έπαιζε… αντιποδόσφαιρο και δεν μας άρεσε.
Στα του μπάσκετ, πιστέψαμε ότι από τη στιγμή που έχουμε τον MVP του NBA στην ομάδα θα τα σαρώναμε όλα! Είναι κάτι που το παθαίνουμε πολύ συχνά και με τις Εθνικές και με τις ομάδες μας: νομίζουμε ότι σ’ αυτόν τον πλανήτη παίζουμε μόνοι μας. Δεν υπάρχουν αντίπαλοι. Όταν κερδίζουμε είμαστε άρχοντες, όταν χάνουμε δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ότι ενδεχομένως ο αντίπαλος να είναι καλύτερος.
Το ματς με την Τσεχία ήταν το μοναδικό του τουρνουά που η Εθνική σου έβγαλε κάτι. Υπήρχαν στιγμές που θύμισε παλιές καλές εποχές. Γυάλιζε το μάτι, έβγαλε πάθος, έδειξε θέληση, κέρδισε, αλλά μερικές φορές δεν αρκούν όλα αυτά. Χρειάζονται και άλλα πράγματα στα ομαδικά αθλήματα. Χρειάζεται ικανότητες, ταλέντο, χημεία, ικανό τεχνικό τιμ, προφανώς και τύχη.
Και η συγκεκριμένη Εθνική ομάδα ναι μεν έχει ικανότητες, αλλά ούτε σούπερ ταλέντο έχει, ούτε χημεία, ούτε τεχνικό τιμ επιπέδου Μουντομπάσκετ.
Πιστεύω ότι αν το τεχνικό τιμ ήταν ανάλογο των συνθηκών, θα μπορούσαν να δέσουν και τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ. Για το ότι δεν υπάρχει χημεία σε μια ομάδα ευθύνεται κατά κύριο λόγω το τεχνικό τιμ.
Επίσης όσο πιο ικανό είναι το τεχνικό τιμ, τόσες περισσότερες είναι οι πιθανότητες να καλυφθούν οι όποιες αδυναμίες έχει η κάθε ομάδα. Και από την άλλη, από τις ικανότητες του τεχνικού τιμ εξαρτάται πως θα αξιοποιηθούν τα πλεονεκτήματά της ομάδας.
Αν θέλετε την άποψή μου, για το κάζο της Κίνας δεν ευθύνεται ο κόουτς Σκουρτόπουλος και οι συνεργάτες του.
Το είπε και ο Βασίλης, το ψάρι πάντα βρωμάει από το κεφάλι. Όταν λες δημόσια ότι «οι παίκτες κάνουν τις ομάδες, όχι οι προπονητές» και ότι «με τέτοιους παικταράδες δεν έχει σημασία ο προπονητής», ουσιαστικά παίρνεις μόνος σου όλη την ευθύνη. Δεν υπάρχει ομάδα παγκοσμίως που να μην επηρεάζεται από τον προπονητή της. Είτε θετικά είτε αρνητικά.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος διοικεί… αμέτρητα χρόνια το ελληνικό μπάσκετ και μετά από κάθε αποτυχία όλοι βγαίνουν και λένε τα γνωστά: ήρθε η ώρα να αποχωρήσει, κ.λπ. Προσωπικά δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για τα παρασκηνιακά του μπάσκετ, υπάρχουν όμως άνθρωποι που τους εμπιστεύομαι και – όσο να ‘ναι – όλο και κάτι παραπάνω ξέρουν.
Αν έχετε όρεξη, ρίξτε μια ματιά σε ένα κείμενο που έγραψε ο φίλος και συνάδελφος Γιάννης Ψαράκης ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ. Για να καταλάβετε τι γίνεται…
Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Τα στοιχηματικά θα τα πούμε την Παρασκευή, έχουμε κανονική δράση σε όλα τα πρωταθλήματα.
