Χαιρετώ! Χρόνια πολλά και καλά στους Γιάννηδες και τις Ιωάννες! Και στους Φώτηδες, τις Φωτεινούλες, τις Ράνιες, σε όλους όσους γιόρταζαν αυτές τις ημέρες! Πάνε και τα Χριστούγεννα, ελπίζω να περάσατε καλά, να το ευχαριστηθήκατε, να πήρατε ανάσες. Προσωπικά οι μόνες ημέρες που πραγματικά ξεκουράστηκα ήταν οι τρεις προηγούμενες. Με τον καιρό να μην επιτρέπει πολλά – πολλά, δεν κουνήθηκα τρεις μέρες και… έλιωσα στη μπάλα!
Ηταν ωραίο το Κύπελλο, πολλές μικρές έδειξαν τα δόντια τους, νομίζω ότι αυτή τη φορά ψάξαμε τις εκπλήξεις εκεί που έπρεπε.
Η Σριούσμπερι άξιζε τη νίκη, όπως και η Ρότσντεϊλ την οποία αφήσαμε (έχασε πολλές ευκαιρίες ειδικά προς το τέλος). Η Ντέρμπι το πήρε κόντρα στην Πάλας και η Μίντλεσμπρο το πάλεψε στα ίσια απέναντι στους βασικούς της Τότεναμ. Είναι αυτό που λέγαμε, ότι τον Μουρίνιο δεν τον κοντράρεις εύκολα στα Κύπελλα, όμως είναι τέτοια η αγωνιστική εικόνα της Τότεναμ που ακόμα και με βασικούς έχει τα θέματά της.
Κάτι, άλλωστε, που αποδείχθηκε ξανά, ακόμα και κόντρα σε ομάδα μικρότερης κατηγορίας.
Για το χθεσινοβραδινό Αρσεναλ – Λιντς, οι περισσότεροι έμειναν με τον στόμα ανοιχτό βλέποντας για πρώτη φορά τη Λιντς. Η αλήθεια είναι ότι ήταν εντυπωσιακό να έχεις κλείσει για ένα ημίχρονο την Αρσεναλ στα καρέ της μέσα στο γήπεδό της. Μιλάμε για 15 τελικές και ένα δοκάρι.
Από την άλλη, μου στέλνει ένας φίλος στο ημίχρονο και μου λέει «πως γίνεται να μην κερδίζει η Λιντς;». Μα, το ‘χουμε πει κι εδώ πολλές φορές: αν η Λιντς ήταν πιο αποτελεσματική στις ευκαιρίες που δημιουργούσε θα είχε ήδη ανέβει στην Πρέμιερ Λιγκ. Σύμφωνα με τη βαθμολογία των xGoals (τη βλέπετε παρακάτω), θα έπρεπε να έχει 66 βαθμούς, ενώ η δεύτερη Μπρέντφορντ θα έπρεπε να έχει 53.
Θέλω να πω, την εικόνα αυτή της Λιντς όσοι ασχολούνται λίγο παραπάνω με την Τσάμπιονσιπ την έχουν ξαναδεί. Μια ομάδα που πιέζει μέχρι σκασμού, αλλά που δεν είναι τόσο αποτελεσματική. Και η αλήθεια είναι ότι της λείπει ένας βαρβάτος σέντερ φορ. Το στοίχημα με τον Ενκέτια δεν βγήκε (αν και ξεκίνησε καλά ο πιτσιρικάς), γι’ αυτό αποχωρεί και θα δοθεί δανεικός από την Αρσεναλ σε άλλη ομάδα της Τσάμπιονσιπ.
Ο Μπάμφορντ είναι καλός αλλά δεν κάνει τη διαφορά, θέλει έναν στράικερ.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν μια άλλη ιστορία, η Αρσεναλ έπαιξε όπως η Λιντς του πρώτου ημιχρόνου, πίεσε εκείνη μέχρι σκασμού, ο Γκεντιουζί ήταν… παντού και παίκτης-κλειδί και κάπως έτσι οι Λονδρέζοι έφτασαν στη νίκη γιατί η ποιότητά τους είναι δεδομένη σε σχέση με την ομάδα του Μπιέλσα.
Το μεσοβδόμαδο είναι ευκαιρία για ανάσες. Μετά από ένα κλασικό εγγλέζικο εορταστικό πρόγραμμα, non stop, νομίζω είναι η ώρα να κάνουμε ένα mini break. Όχι ότι δεν έχει ματς, έχει. Οι ημιτελικοί Λιγκ Καπ ξεχωρίζουν, ειδικά το σημερινό Γιουνάιτεντ – Σίτι, το ντέρμπι του Μάντσεστερ.
Όπως έγραψα και στην εφημερίδα σήμερα, μόνο ξεγραμμένη δεν την έχω τη Γιουνάιτεντ.
Καταρχάς σε όλα τα μεγάλα ματς φέτος η Γιουνάιτεντ έβγαλε χαρακτήρα. Εβγαλε πάθος, ένταση, ό,τι δηλαδή δεν βλέπουμε στα άλλα παιχνίδια της, τα… κανονικά. Μοιάζει εντυπωσιακό, αλλά μόνο από την Αρσεναλ έχει χάσει, στο Λονδίνο. Ούτε από τη Λίβερπουλ έχασε, πήγε και κέρδισε μέσα στο «Ετιχαντ» τη Σίτι, γενικά τη βολεύει να παίζει με τη στάμπα του αουτσάιντερ.
Εχει και καλή παράδοση κόντρα στη Σίτι στο Λιγκ Καπ (3-1-0 εντός), ενώ είναι και η τελευταία ομάδα που κέρδισε τη Σίτι στη συγκεκριμένη διοργάνωση (το 2016). Η ομάδα του Γκουαρντιόλα, από την άλλη, φέτος δεν είναι ούτε σταθερή, ούτε παίζει το καθηλωτικό ποδόσφαιρο των προηγούμενων ετών. Ή, πιο σωστά, δεν παίζει τόσο συχνά το καθηλωτικό ποδόσφαιρο των τελευταίων χρόνων.
Anyway, από τη στιγμή που υπάρχει ρεβάνς, δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν η Γιουνάιτεντ δεν χάσει στο πρώτο παιχνίδι. Το Λιγκ Καπ είναι μία μοναδική ευκαιρία για τη Γιουνάιτεντ να πάρει κάποιον τίτλο, ειδικά από τη στιγμή που αντίπαλος στον τελικό (αν περάσει) θα είναι μία εκ των Αστον Βίλα ή Λέστερ.
Από ‘κει και πέρα, κοίταξα αρκετά και το μοναδικό ματς της Νάσιοναλ Λιγκ που έχει μεσοβδόμαδα, το Χάρτλπουλ – Ιστλι.
Στη λογική ότι η Χάρτλπουλ προέρχεται από ματς Κυπέλλου, στο οποίο έχασε εύκολα από την Οξφορντ εκτός έδρας (4-1), τη στιγμή που η Ιστλι ξεκουράστηκε. Η Χάρτλπουλ έπαιξε 5 ματς σε 15 μέρες, η Ιστλι τρία στο ίδιο διάστημα. Για αυτό το επίπεδο είναι πολύ σημαντικοί οι αριθμοί αυτοί. Συν ότι η Ιστλι εκτός έδρας είναι αρκετά αποτελεσματική.
Στο 3,30 το διπλό, δεν το λες την ευκαιρία της χρονιάς, αλλά σε ένα μέτριο, σχεδόν άδειο, μεσοβδόμαδο μπορεί να σταθεί.
Μια ματιά έριξα και στην Ευρωλίγκα, όπου γίνεται της κακομοίρας. Αλλαγές προπονητών, παίκτες τραυματίζονται, μεταγραφές αρκετές, ούτε τα σταυρώματα βοηθούν ιδιαίτερα. Οπότε τίποτα κι από ‘κει. Αυτά τα ολίγα. Είπαμε για τις δύο σκέψεις, τη Γιουνάιτεντ και –κυρίως- την Ιστλι, όποιος θέλει τα κοιτάζει και αποφασίζει αν θα παίξει.
Τα λέμε ξανά την Παρασκευή, με επιστροφή πρωταθλημάτων (Πρέμιερ – Λιγκ 2, οι μικρότερες παίζουν το δικό τους κυπελλάκι).
