To σωτήριον έτος 1991 πήγα να δουλέψω -πιτσιρικάς ακόμα- στο γραφείο Τύπου μιας ελληνικής Ομοσπονδίας. Μισθολόγιο δεν ήμουν στην εφημερίδα μου, οπότε από εκεί αντλούσα κάποια χρήματα για να μην ζητάω από τον πατέρα μου κοτζάμ γομάρι 22 ετών που λίγο πριν είχα απολυθεί από τον στρατό. Εμεινα 4-5 χρόνια, όχι και λίγα. Τότε ήταν απλώς μιά νέα δουλειά και μιά εμπειρία.
Εμαθα πολλά κι ας μην του…φαινόταν του πόστου,. Θυμάμαι και πολλά με νοσταλγία.
Σήμερα, κοντά τρεις δεκαετίες μετά, συνειδητοποιώ όμως ότι ακριβώς επειδή πέρασα κάποια χρόνια (και) μέσα σε μιά ελληνική αθλητική Ομοσπονδία, έχω και το “προνόμιο” να νοιώθω αλλιώς τις εθνικές μας ομάδες. Ή μάλλον το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ γύρω από αυτές.
Ο απλός φίλαθλος βλέπει το χορτάρι, βλέπει το παρκέ, βλέπει τους παίκτες. Και τον προπονητή. Υπάρχει όμως ένας μεγάλος, καμιά φορά τεράστιος σε βαθμό υδροκεφαλισμού, μηχανισμός από πίσω.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα και βλέπουμε εθνική ποδοσφαίρου και μπάσκετ να γλύφουν πληγές. Και όχι μόνο σήμερα, αλλά εδώ και χρόνια.
Τα αίτια; Πολλά, αναρίθμητα. Εκανα όμως πρόλογο σαν αυτόν που διαβάσατε γιά να σταθώ μόνο σε ΕΝΑ (αλλιώς θα γράφαμε 3 μέρες και δεν θα τελειώναμε).
Το αίτιο αυτό, το πρόβλημα αυτό, είναι απ’ τα μεγαλύτερα. Και είναι…απλό. Είναι ΔΟΜΙΚΟ. Οι δομές λοιπόν, οι περιβόητες δομές.
Αν δεν βγαίνουν νέα ταλέντα ευθύνεται (και) η κακή λειτουργία κλιμακίων ας πούμε.
Αυτό ως παράδειγμα. Να το πάω λίγο παραπέρα. Η εκάστοτε Ομοσπονδία, έχει μιά κεφαλή. Μιά ηγεσία. Και κάμποσους από δίπλα της ηγεσίας. ΑΥΤΟ είναι το βασικότερο των δομικών προβλημάτων…
Γυρίζω πάλι πίσω. Κάπου 1995, δεν θυμάμαι ακριβώς. Πάω ταξίδι στο εξωτερικό με την εθνική ανδρών του αθλήματος που υπηρετούσα. Ως γραφείο Τύπου.
Ξένος ο προπονητής μας, νέα πρόσωπα, έχει μπει ένα νερό στο αυλάκι, υπάρχουν και επιτυχίες. Προσέξτε τώρα:
Αρχηγός αποστολής ήταν ένα μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας. Φτάνουμε αεροδρόμιο, έλειπε ένα διαβατήριο παίκτη, κάτι τέτοιο ήταν το πρόβλημα, δεν τα θυμάμαι και καλά. Πάντως είχε προκύψει θέμα. Ο …αρχηγός της αποστολής είχε περάσει ήδη τον έλεγχο, ήταν στα duty free και έψαχνε μιά ομπρέλα να αγοράσει, να την πάει μετά πεσκέσι στη γυναίκα του.
Κανονικό ταξιδάκι αναψυχής έκανε, όχι αστεία (με…κρατικά λεφτά βεβαίως-βεβαίως). Ξένη γλώσσα ούτε κατά διάνοια ο…αρχηγός. Το πρόβλημα το έλυσα εγώ, μην ρωτάτε πως και τι, έφτασα σε όλο το ταξίδι να κάνω…πολλά πράγματα μαζί πέραν των αρμοδιοτήτων μου (απ το να κανονίζω τα δωμάτια στη ρεσεψιόν, τα πάντα όλα). Οταν γυρίσαμε, ο ξένος προπονητής έκανε αίτημα στο προεδρείο να αλλάξω ιδιότητα και ειδικότητα, να γίνω τεχνικός διευθυντής και να είμαι μόνιμα δίπλα στην εθνική.
Μιά 25ετία πίσω αυτά ήταν πρωτάκουστα. Δεν έγινα φυσικά, το θέμα δεν είναι αν ήθελα, είναι ότι τον κοίταξαν τον άνθρωπο σαν εξωγήινο επειδή “τόλμησε” να ζητήσει κάτι πρωτάκουστο.
Πάμε πάλι στο σήμερα. Αυτό που περιέγραψα τότε ήταν ένα καθαρά ΔΟΜΙΚΟ πρόβλημα. Στην Ελλάδα εκεί είναι η πηγή του “κακού” από τότε ως σήμερα.
Είπαμε, αν το ψάξουμε, θα βρούμε εκατοντάδες προβλήματα, αλλά εδώ είναι η ταμπακιέρα, η κορυφή του παγόβουνου. Είμαστε στο 2019.
Ποιοί είναι στις κεφαλές; Στις καρέκλες; Με ποιά κριτήρια; Πως αποφασίζουν; Δηλαδή, αυτή τη στιγμή, οι Ενώσεις, ο κάθε “αθλητικός περιφερειάρχης” (που…όλοι ξέρουμε στην Ελλάδα πως τοποθετούνται εκεί και πως αρέσκονται να κινούν νήματα στην περιοχή τους και πως τους αρέσει να τους φωνάζουν …προέδρους στα καφενεία και πόσο εύκολα επηρεάζονται από τους ισχυρούς μεγαλοπαράγοντες), εκλέγουν.
Κεφαλή. Τον ηγέτη. Και μετά από τις ίδιες Ενώσεις έχουμε την στελέχωση, από ταμίες ως μέλη ενός ΔΣ, τα πάντα όλα. Εδω προσθέστε κάτι σημαντικό: Κάποτε, όταν ήταν…παχιές οι αγελάδες, το χρήμα έρεε (και ξεπλενόταν βεβαίως-βεβαίως) στα ταμεία των Ομοσπονδιών.Οπότε, πολλά κακώς κείμενα και ανορθογραφίες και λαϊκισμοί καλύπτονταν εύκολα και δεν έφταναν ως το χορτάρι ή το παρκέ.
Ευκολάκι. Τώρα όμως αυτό πήγε περίπατο, η κάνουλα έχει στερέψει χρόνια.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων λοιπόν, έχουμε λοιπόν τον κάθε βλαχοσύμβουλο (συγγνώμη από τους βλάχους) ή τον κάθε κηφήνα και καρεκλοκένταυρο να εκλέγει, να διοικεί, να αποφασίζει. Μηδενική γνώση αντικειμένου (ή τέλος πάντων τα…τυπικά), καμιά τεχνογνωσία, καμιά ειδικότητα, καμιά πρόοδος, καμιά επαφή και κυρίως σύγκλιση με τα έξω πρότυπα! Και έτσι απλά- αλλάζει ή δεν αλλάζει η καρέκλα το είναι το ίδιο και το αυτό- φτάνουμε στο αποτέλεσμα…
Είτε φεύγει (κλωτσηδόν κιόλας) ένας Σάντος, είτε προσλαμβάνεται ένας Αναστασιάδης, είτε προσλαμβάνεται ένας Σκουρτόπουλος, είτε παίζουν οι “δικοί μας”, βάλτε όσα “είτε” θέλετε.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Σε όλη την Ευρώπη όλα “τρέχουν” τεχνοκρατικά, με μελέτες, με πρόγραμμα, με αίσθημα ευθύνης, με τεχνογνωσία και γνώση του εκάστοτε αθλήματος (πάρα πολλές φορές με πρώην αθλητές). Εδώ…ότι κάτσει, όπως κάτσει, όπως λέει και ο τίτλος… “εμείς οι βλάχοι κλπ κλπ”, αυτό μας ταιριάζει. Τυχόν επιτυχίες, πιστέψτε με, συμβαίνει και έρχονται απολύτως συμπτωματικά.
Βρίσκεται ένας, τυχαίνει να βρεθούν ακόμα 3-4 και μας κάθεται. Ψάξτε αν θέλετε πχ το 2004, πόσοι διεθνείς τότε είχαν πέρασει πρώτα απο κλιμάκια και μικρές Εθνικές! Θα εκπλαγείτε! Και όταν πάει ένας να τα βάλει σε μιά σειρά (παράδειγμα ο Σάντος, δεν αναφέρομαι στο κοουτσάρισμα αλλά στο πλάνο λειτουργίας όλων των εθνικών που είχε καταθέσει), τον…σουτάρουμε.
Οταν και αν μας κάτσει εντελώς τυχαία μιά καλή φουρνιά παικτών ή 2-3 άνθρωποι σοβαροί, κάτι γίνεται. Είναι όμως προϊον τύχης. Σύμπτωσης. Οχι προγραμματισμού και τεχνογνωσίας και ορθής λειτουργίας δομών. Η στήριξη σε οποιοδήποτε άθλημα και αθλητή έρχεται μόνο ΜΕΤΑ από μιά επιτυχία (που πρέπει να κατακτηθεί με ιδρώτα και αίμα και τύχη).
Ποτέ ΠΡΙΝ (όπως θα έπρεπε). Είπαμε: Εμείς οι βλάχοι….
ΥΓ: Περάσαμε όμορφα, σβήσαμε τα κεράκια μας (φωτό), μπήκαμε στο 9ο χρόνο μας και προχωράμε. Να ετοιμάζεται η Σαλονίκη γιά σύναξη (μάλλον μέσα Οκτώβρη, σύντομα ανακοινώσεις), τα καρντάσια περιμένουν! Το Betsellers ήταν είναι και θα είναι πρώτα απ’ όλα μιά μεγάλη παρέα.
Ως τα μέσα του άλλου μήνα-πιθανότατα και νωρίτερα- θα έχουμε και το Betsellers Radio. Καλά θα περάσουμε φέτος!
ΥΓ2: Δεν παίζω κάτι προφανώς, οπότε επέλεξα ελεύθερο Editorial. Στηλες όμως ανεβαίνουν εντός site. Σοβαρό κουμάρι από το Σάββατο.
