Ημερολόγιο καραντίνας, μέρα 26η. Μεγάλη Παρασκευή. Οδεύουμε ολοταχώς να κλείσουμε τον μήνα την Δευτέρα του Πάσχα. Μιά Μεγάλη Παρασκευή εντελώς διαφορετική. Ακόμα και ο καιρός, με μιά απίστευτη λιακάδα έξω, μοιάζει να το’χει πάρει…ανάποδα, συνήθως τέτοια μέρα είχαμε μιά μουντάδα..
Διαφορετική μέρα, διαφορετικό τριήμερο, διαφορετικό Πάσχα, διαφορετικό μέλλον.
Ολα άλλαξαν και αλλάζουν. Και γιά να επανέλθουν όσο γίνεται προς το φυσιολογικό αλλά και το συντομότερο, μόνο μιά λύση υπάρχει. Σπίτι. Μέσα. Να κρατηθούμε. Δύσκολο, αλλά πρέπει…
Δεν ήθελα να γράψω “τα νέα της ημέρας”, αλλά η είδηση ότι ο Νόρμαν Χάντερ δεν τα κατάφερε χτυπημένος από τον Covid-19, δεν γίνεται να μην αναφερθεί.
Το Λιντς πενθεί. Εναν από τους 12 υπέροχους που έπαιξαν στον ευρωπαϊκό τελικό του 1975, στο Παρίσι, με τη μεγαλύτερη Λιντς όλων των εποχών. Ναι μεν χωρίς τον δημιουργό της, Ντον Ρέβι (ανέλαβε την εθνική Αγγλίας, ένα χρόνο νωρίτερα), ναι μεν πληγωμένη από το φιάσκο της άδοξης συνεργασίας της με τον Μπράϊαν Κλαφ (έφυγε Σεπτέμβρη μήνα, κατόπιν ανέλαβε ο Τζίμι Αρμφιλντ), ναι μεν αποτυχημένη στο πρωτάθλημα (μόλις 9η), αλλά πανέτοιμη να ολοκληρώσει τον κύκλο της με τη μεγάλη κούπα, εκείνη με τ’ “αφτιά”.
Κι όμως, το τρόπαιο κατέληξε στις προθήκες της Μπάγερν Μονάχου. Πώς; Ένας Θεός ξέρει. Κι ένας Γάλλος διαιτητής που, με τις αποφάσεις του, μάδησε τα “Παγώνια”. Αυτή είναι με λίγες λέξεις η ιστορία όπως την έγραψε ένας καλός φίλος και συνάδελφος. Ο Χάντερ ηταν ένας κόφτης-σκύλος της Λιντς και της Αγγλίας, σήκωσε και το Μουντιάλ, είναι κακή μέρα γιά το αγγλικό φουτμπόλ και όχι μόνο…
Ας κλείσω με δύο φωτογραφίες.
Οι εικόνες αυτό τον καιρό λένε πολλά. Η μιά, η κεντρική, έξω από το Oλντ Τράφορντ. Η Μάντσεστερ φώτισε μόνο τρία γράμματα από το Manchester United. Τα Ν-Η-S. Νational Health Service. Εθνικό Σύστημα Υγείας. Δεν χρείαζονται άλλα σχόλια.
Η δεύτερη φωτό, είναι γιά κάτι που θα γίνει αύριο. Κανονικά, αύριο θα γινόταν ο τελικός κυπελλου Ισπανίας, το Copa Del Ray, Αθλετικ Μπιλμπάο-Ρεάλ Σοσιεδάδ.
Ενας αμιγώς βάσκικος τελικός. Δεν θα γίνει φυσικά, όπως δεν γίνεται τίποτα αθλητικό. Οι οπαδοί όμως σε Μπιλμπάο και Σαν Σεμπαστιάν, βρήκαν τρόπο. Θα “παίξουν” τον “τελικό των μπαλκονιών” στις δύο βάσκικες πόλεις. Δείτε την φωτό.
Θα κρεμάσουν τις σημαίες, τις φανέλες, τα κασκόλ, τα λάβαρα, ότι έχει ο καθένας. Στα μπαλκόνια. Θα παίξουν τον ύμνο των ομάδων τους απ’ τα σπίτια τους.
Και στις 8 το βράδυ χειροκρότημα. Derbi en los balcones. Οταν το ποδόσφαιρο προσφέρει (ακόμα και χωρίς πραγματικό αγώνα) ψυχική ανάταση…
Καλή Ανάσταση σε όλους, με προσοχή και υπομονή. Από Δευτέρα που θα τα ξαναπούμε, θα αρχίσουμε ενδόμυχα να μετράμε αντίστροφα…
