Αλήθεια, δεν ξέρω τι να πω και τι να γράψω. Ημουνα έξω απο την Καλαμάτα το περασμένο Σαββατοκυριακοδεύτερο και Τρίτη μεσημέρι θα γυρνούσα καθότι θα πήγαινα γήπεδο μετά από 2,5 μήνες, στο ΑΕΚ-Ντιναμό. Τα ξέρετε αυτά, η στήλη η μεσοβδόμαδη ανέβηκε Δευτέρα βράδυ και δεν ήμουν και στο chat ακριβώς επειδή έλειπα.
Εγινε ότι έγινε. Τα ξέρετε, τα είδατε.
Προτιμώ να γράψω γιά μένα, προσωπική είναι η στήλη εξάλλου. Από Τρίτη πρωί λοιπόν, είμαι στα χαμένα. Αλλες ώρες νοιώθω οργή, άλλες θλίψη, άλλες ακόμα και μίσος μου βγαίνει (και τρομάζω με τον εαυτό μου), δεν μπορώ με τίποτα να δεχθώ ότι έγινε. Με τίποτα όμως. Νοιώθω ότι μας κοροϊδεύουν μέσα στη μούρη μας στεγνά, ότι μιά ζωή χάθηκε εντελώς άδικα, και πάνω από όλα, νοιώθω ότι όλα ήταν μελετημένα.
Κάπου αποσκοπούσαν.
Το δόγμα στην σύγχρονη (ελληνική) κοινωνία είναι “μην κάνεις τίποτα”. Μην αντιδράς, μην φωνάξεις, μην εξεγερθείς, βολέψου καναπέ. Σε καίνε; Σε βαράνε; Σε σκοτώνουν; Ιδια ευθεία γραμμή.
Εγώ λοιπόν τώρα νοιώθω ότι μου παίρνουν την χαρά μου. Στοχευμένα. Επί τούτου. Οτι ΔΕΝ θελουν να χαίρομαι. Για 19 χρόνια ως φίλος της ΑΕΚ πήγαινα γήπεδο σπανιότατα, άντε σε κανένα ευρωπαϊκό ή σε κανένα τελικό κυπέλλου, είχα γυρίσει την πλάτη μου, ήμουν σαν τσιγγάνος, δεν έβρισκα χαρά, ποιό ΟΑΚΑ τώρα, είχα μεγαλώσει αλλιώς.
Το νέο γήπεδο λοιπόν πέρυσι, σηματόδότησε μέσα μου μιά νέα εποχή. Εποχή χαράς. Χαράς που (πρεπει να) έχουν σε όλο τον κόσμο. Το γήπεδο δεν είναι απλά “22 μαντράχαλοι που κλωτσάνε”. Ενοιωσα ότι βρήκα πάλι το σπίτι, τα νιάτα μου, τότε που 20χρονος πήγαινα στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Πέρυσι λοιπόν, έχασα…μόνο ένα ματς. Οχι για το παιχνίδι ως παιχνίδι, αυτό το βλέπεις και στην τηλεόραση.
Γιά την διαδικασία. Την ιεροτελεστία της χαράς. Ραντεβού με φίλους από νωρίς, χαβαλές, ποδαρόδρομος ως το γήπεδο, πήγα τον εγγονό μου, ξανάβαλα κασκόλ, μπυρίτσα ή καφεδάκι, βρώμικο μετά, ποδοσφαιροκουβέντα και πανηγύρι ή καζούρα. Οοοοολο αυτό είναι ιεροτελεστία. Και είναι χαρά είτε είσαι φίλος της ΑΕΚ, είτε φίλος της Οσασούνα, είτε της Μπερκάν, είτε της Πενιαρόλ, παντού στον πλανήτη.
Ιδια χαρά και λαχτάρα είχα την Τρίτη. Πρώτο ευρωπαικό ματς μετά από χρόνια, πρώτο στο νέο σπίτι της ΑΕΚ! Και έσβησαν όλα…
Πάνε όλα. Πάει η ζωή του Μιχάλη, πάει η χαρά, πάνε όλα. Θα ξαναπάω-όταν πάω- γήπεδο και ξέρω ότι δεν θα είναι τίποτα ίδιο. Αυτόματα το μυαλό θα κάνει συνειρμούς, το μάτι θα ψάχνει το σημείο που έφαγε την άνανδρη μαχαιριά από τα φασισταριά ο Μιχάλης.
Πως να ξαναπάω τον εγγονό μου; Τι να του εξηγήσω; Για τα ναζίδια που έκαναν επιδρομή στη χώρα μου-στην πόλη μου-στη γειτονιά μου; Γιά τους συνεργούς τους που τους έδειξαν τα κατατόπια και τους εξόπλισαν; Γιά την Αστυνομία που παλεύουν να μας πείσουν ότι έχει γεμίσει Ρανταπλάν; Γιά το κράτος που είναι σταθερά…πουθενά; Πως να το καταπιώ όλο αυτό, πως να το αφήσω πίσω και πως να μην πιστέψω ότι όλα ηταν στοχευμένα, ότι το άφησαν να γίνει το κακό; Η Νέα Φιλαδέλφεια είχε γίνει πηγή χαράς (οχι μόνο ποδοσφαιρικής), πιστέψτε με, πήγα με φίλους που δεν έχουν σχέση με την ΑΕΚ και το ένοιωσαν.
Τώρα έπεσε (ή μάλλον κάποιοι έριξαν) ένα πέπλο μαύρο, τεράστιο μαύρο πέπλο από πάνω. Δεν ξέρω πότε θα φύγει αυτό το μαύρο πέπλο. Γράφω με αυτό από πάνω μου. Ειπαμε, είμαι στα χαμένα και το εννοώ.
Και κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες, είδα ματς, χάρηκα για τις άλλες ομάδες μας, δεν είναι απλό ή λίγο που δεν δέχθηκε καμιά τους γκολ, μακάρι να προκριθούν (αυτόματα το μυαλό πάει στα δικά “μου” και αναρωτιέμαι πως και γιατί να παίξει η ΑΕΚ στο Ζάγκρεμπ, τι νόημα έχει).
Τώρα υπό νορμάλ συνθήκες θα αναλύαμε αυτά τα ελληνικά ματς και κυρίως την βελτίωση του ΠΑΟ και του Αρη που ήταν…εξώφθαλμη. Ή θα συζητούσαμε γιά τις μεταγράφες, με τον Κέιν στη Μπάγερν, με τον Καϊσέδο της Μπράιτον να γίνεται μπαλάκι ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Τσέλσι, ή θα συζητούσαμε για το ρημαδογκόλ που δέχθηκε η Στόκπορτ στο 97′ και την Τζίλιγχαμ που δεν έπαιξα στο Λιγκ Καπ.
Ακόμα ακόμα, θα συζητούσαμε για χθες βράδυ που ξεκίνησε και η Premier League και ο Χάαλαντ το…βιολί του παρότι δεν ξανακούμπησε μπάλα πλην των δύο σουτ που έγιναν δύο γκολ!
Προχωράω. Λες και έχει…πίστες το μυαλό μου, αφήνω μια πίστα και πάω στην επόμενη. “Έξις δευτέρα φύσις”, ή αλλιώς “η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου”.
Μετά από δεκαετίες όλα γίνονται αυτοματοποιημένα.
Αυτοματοποιημένα λοιπόν: Κακό πρόγραμμα η Premier League, δεν με “τρομάζει” η πρεμιέρα, απλώς έχει κακό πρόγραμμα. Αν κρατάω κάτι; Με τα χίλια ζόρια το under 1,5 στο Εβερτον-Φούλαμ (από 0-0 ως μισό μηδέν το έχω κατά νου), ως το over 3,5 στο Τσέλσι-Λιβερπουλ (ως 2-2 ως και 4-4 το έχω κατά νου, ματς χειμαδιό και ρουλέτα).
Και από σημεία μόνο η Αστον Βίλα με προκαλεί. Οσο κι αν είναι καλή η Νιουκάστλ και κάστρο το γήπεδό της, τα 5αρια της εξαιρετικής -από τότε που ήρθε ο Εμερι- Αστον Βίλα είναι τεράστια. Ούτε στο 4,00 δεν έπρεπε να είναι το διπλό, το αξιολογούσα γιά 3,80 ας πούμε.
Στις “μικρές” επίσης κάκιστο μενού. Μιά Μπέρμιγχαμ σκέφτηκα σοβαρά, αλλά από 3,75 πήγε 3,30 και ξενέρωσα.
Αλλες σκέψεις; Λίγο Πλίμουθ, λίγο Μπέρτον (επειδή η Ντέρμπι έχει ξεκινήσει άθλια), λίγο τα “τιμια” των Μπλάκμπερν ή Πόρτσμουθ. Αλλά όλα…λίγο. Μπέρμιγχαμ αν έμενε ψηλά θα έπαιζα, τώρα όχι. Να το κάνω πενηνταράκια; Δεν ξέρω αν η μαυρίλα μου με επηρεάζει (μάλλον όχι, είπαμε, έχω μάθει να δουλεύω και δημοσιογραφικά και στοιχηματικά χωρίς να επηρεάζομαι σε μεγάλο βαθμό) αλλά το μενού είναι μάπα.
Και εκτός Αγγλίας; Σκεψη πρώτη η κόντρα “ευρωπαίων” που ήταν κακές και καίγονται γιά τις ρεβάνς. Κλασικό παράδειγμα η Μαρσέιγ. Και η Μόλντε, αλλά κυρίως η Μαρσέιγ. Λίγο η Σπάρτα Ρότερνταμ μου κάνει στην Ολλανδία αλλά οκ και στο 2,60 δεν τρελλάθηκα, γενικώς τα τσέκαρα όλα και…ξύνισα.
Τι θα παίξω; Μιά δυάδα “ψηλή” με Εβερτον under 1,5 και Τσέλσι over 3,5! Στο 3,20Χ2,62, μου κάνει το 8,38.
Και μετά, δύο μονά. Οποιος θέλει κάνει καλύψεις, είτε σε ασιατικό, είτε σε Χ2, είτε σε draw no bet. Εγώ πάω…σέκα. Αστον Βίλα και Ρεμς. Η μιά στο 5,00 και η άλλη στο 4,33. Εχουν πρώιμη, αν κάποιο γίνει 0-2 μας πλήρωσε. Μονά και (ψιλά στη) δυάδα. Και τέλος.
Αύριο ίδια ώρα update χαλαρό (ας έχει περάσει η Εβερτον να περιμένω τα γκολ στο Λονδίνο), αλλά σήμερα (και για ώρες) θα τα πούμε στο chat.
Ενας βασικός στοχος γιά το ΣΚ; Να δω πάνω από 30 ματς! Τετοια εποχή αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι.
Υ,Γ: Η φωτό χθεσινοβραδινή από το Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν της Σεβίλλης όπου έπαιξαν Σεβίλλη-Βαλένθια. Πανό στα ελληνικά, για τον Μιχάλη…
UPDATE: Αμα ήξερα ότι η Μπέρμιγχαμ θα πάρει πέναλτι στο 92′ και θα κερδίσει, θα την έπαιζα παρά την πτώση μισής μονάδας.
Και άμα ήξερα ότι ο Εμερι έφαγε…κεραμίδα και θα κατέβαζε όλη την Αστον Βίλα με ζώνη στη σέντρα, φυσικά και δεν θα την έπαιζα. Τι όνειρο είδε, δεν ξέρω, αναγκασε τον Μαρτίνεζ να παίζει μπακότερμα, οι της Νιουκάστλ βρήκαν…στρέματα, δεν το άλλαξε ούτε όταν έχασε νωρίς τον Μινγκς ο Εμερι, μοιραίο το τάληρο και λίγα ήταν. Βασικά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν έχω καταλάβει τι όνειρο βλέπουν κάποιοι προπονητές και στήνουν την ομάδα τους με ζώνη στη σέντρα.
Το κάνουν πρωτίστως οι γερμανοί-ακόμα και αν το σκορ τους ευνοεί- και μετά αναρωτιόμαστε τι σκορ βλέπουμε! Χθες το έκανε ο Εμερι και ρούφηξε τα πέντε. Αυτά βλέπει ο Ρεχάγκελ στα 85 του (χρόνια του πολλά, είχε γενέθλια πριν 4 μέρες) και γελάει…
Στο σήμερα πλέον: Το under 1,5 βγήκε εύκολα στην Εβερτον, είχανε κανει γκάφα ολκής.
Μας μένει το over 3,5 στο Τσέλσι-Λίβερπουλ. Ας…κατεβάσει κάποιος εκ των δύο προπονητών την ομάδα του στη σέντρα με ζώνη, ένα τέτοιο…δώρο δεν μπορούν να μας κάνουν; Στα σοβαρά τώρα, ποντάρω στην μετριότητα, στα κενά και στα λάθη που έχουν πίσω (μέση και άμυνα) και οι δύο. Ξεκάθαρα λείπει πχ κόφτης από την Λίβερπουλ, ξεκάθαρα λείπει και κόφτης και στόπερ απ΄την Τσέλσι.
Ας το κάνουν ροντέο, να δούμε πχ ένα πλούσιο 2-2 ή 2-3.
Και τι άλλο παίζουμε; Κάτι φαβόρια είδα, τύπου Μονπελιέ ή Γιουνγκ Μπόις, αλλά…κλάιν μάιν (σορρυ κιόλας). Αυτά τα προτείνουν και τα παίζουν (γι αυτό έχω αμφιβολίες) σε…μονά αποδεκτά του 1,80 (θου Κύριε), αυτά τα νέα μπούμπούκια-τίπστερς που έχουν κατακλύσει τον τόπο.
Σε φάση “κόντρα Ευρωπαίων” αντί να κοιτάω Γιουνγκ Μπόις κοιτάω τίποτα μεγάλα. Οπως ήταν χθες η Ρεμς (που αδίκησε τον εαυτό της).
Βρήκα δυο τέτοια. Το ένα είναι η Κιλμάρνοκ (κόντρα της ευρωπαίας Χαρτς) δηλαδή. Το άλλο είναι η Εστορίλ (κόντρα της ευρωπαίας Αρούκα δηλαδή).
Και οι δύο έπαιξαν με…νορβηγίδες.
Η Χαρτς με Ρόζεμποργκ, η Αρούκα με Μπραν. Και οι δύο είναι άπειρες προφανώς, ειδικά η Αρούκα. Η μιά έχασε 2-1, ή άλλη κέρδισε 2-1, άρα έχουνε ανοιχτά νταλαβέρια στις ρεβάνς που έρχονται. Η Κιλμάρνοκ έρχεται από τεράστιο μπαμ με την Ρέιντζερς. Παλιά…καψούρα η Κίλι. Και ο ΜακΚίνες, ο προπονητής της επίσης. Μιά ζωη Αμπερντίν ήταν, τον Γενάρη πήγε και ανέβασε πίσω στην Premier την Κίλι.
Το διπλό στο 4,20 είναι λάθος, έχει αξία, το κρατάω (και οποιος θέλει, σηκώνει και κάλυψη).
Στην Πορτογαλία απ’ την άλλη, ειδικός δεν είμαι. Η Εστορίλ έκανε είδα ένα καζάνι μεταγραφές, έχει προπονητή “παίζω χύμα”, αλλά προφανώς δεν την έχω δει και δεν τον ξέρω (όπως ξέρω τον ΜακΚίνες). Εδώ το διπλό είναι πιό χαμηλό, κάπου 3,50-3,60.
Και-σημαντικό αυτό- στην “πρασινη” δεν εχει πρώιμη! Οποιος το ποντάρει, ας πάει στο 3,60 του stoiximan, εκεί έχει πρώιμη.
Καταλήγω. Θα παίξω μόνο την Κίλι. Να πάει στο (λατρεμένο μου) Εδιμβούργο, να ρίξει μιά ρουκέτα στην Χαρτς που θα σκέφτεται την Ρόζεμποργκ και να φύγει. Δεν το καλύπτω, έχω πρώιμη εδώ, Οπότε, με το over 3,5 στο Λονδίνο και το διπλό στο Εδιμβούργο εκλεισε η μέρα μου.
Τα λέμε chat μετά τις 4, νέα στήλη την Τρίτη νωρίς, ανήμερα της Παναγιάς!
