Απρίλιος του 2010. Δεκαοκτώ ετών πιτσιρικάς τότε, είχα πάει στο σπίτι ενός φίλου, με τον οποίον ήμασταν μέλη του ίδιου συγκροτήματος, για να ταλαιπωρήσουμε τις φτηνιάρες κιθάρες μας. Πιστός στη συνήθεια που είχα τότε να τα τσούζω που και που, επέλεξα να ποτίσω το στομάχι μου με ουίσκι. Κάποια στιγμή, λοιπόν, αφήνουμε το σπίτι για να πάμε σε μία συναυλία και καθώς συναντάμε ένα πρακτορείο, δύο βήματα από το χώρο της συναυλίας, του προτείνω αναπάντεχα ,σε κατάσταση μέθης, να παίξουμε ΚΙΝΟ.
Εκείνη την εποχή ήμουν φρέσκος στο χώρο του τζόγου και, μέσα στην έξαψη που μου είχε δημιουργήσει το αλκοόλ, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να δοκιμάσω για ακόμα μία φορά την τύχη μου. Με το κεφάλι, λοιπόν, βαρύ και το σούρωμα να οδηγεί το τρεμάμενο χέρι μου, σημειώνω 5 αριθμούς (παρ' όλο που συνήθως έπαιζα 3). Αρχίζει, που λέτε, η κλήρωση, εγώ με δυσκολία να προσπαθώ να ακολουθήσω τα νούμερα (χωρίς να θυμάμαι, φυσικά, τι έχω παίξει), ώσπου ολοκληρώνεται η διαδικασία κι επιχειρώ να καταπολεμήσω το μεθύσι, για να δω τι ψάρια έχω πιάσει.
Δεν θυμάμαι αν ήμουν εγώ αυτός που το είπε ή ο φίλος μου, πάντως ξαφνικά ένας από τους δύο αναφωνεί "ρε μαλάκα, 5 στα 5!". ΜΠΟΥΜ! Είχα, όντως, κερδίσει 250 ευρώ με το πρώτο δελτίο, χωρίς να καταλάβω καλά-καλά πώς έγινε! Αυτό ήταν το μεγαλύτερο ποσό που είχα κερδίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή παίζοντας τυχερά παιχνίδια, τη μέρα που έκανα για πρώτη φορά κατάσταση με μία γκόμενα με την οποία δημιούργησα τη μεγαλύτερη σε διάρκεια σχέση μέχρι στιγμής, τη μέρα που είχα την ονομαστική μου εορτή (ήταν του Αγίου Γεωργίου τότε).
Σαν να πανηγυρίζεις για ατόφιο yankee ένα πράγμα…Και ξέρετε, για έναν πιτσιρικά που έψαχνε ευκαιρία να αρπάξει στα μουλωχτά 1-2 ευρώ από το πορτοφόλι των γονιών του, για να παίξει στοίχημα, ΚΙΝΟ, ή να πιει μπύρες, τα 250 ευρώ ήταν ένα γιγαντιαίο ποσό. Βέβαια, στη συνέχεια και σε βάθος χρόνου πρέπει να έχασα περίπου τόσα εξακολουθώντας να κυνηγώ επιτυχίες στο ρημάδι το ΚΙΝΟ και προσπαθώντας μάταια να βρω το κλειδί που θα με οδηγούσε σε αυτές, αλλά το ΚΙΝΟ δεν είναι στοίχημα.
Γιατί, πολύ απλά, το στοίχημα δεν είναι ένα στυγνό παιχνίδι τύχης, αλλά ένα παιχνίδι ικανοτήτων. Και αυτό είναι που το κάνει τόσο μα τόσο μαγευτικό. Μην προσπαθείτε να ανακαλύψετε το ηθικό δίδαγμα, το νόημα, τέλος πάντων, της ιστοριούλας που ξετύλιξα. Δεν θα τα καταφέρετε. Εννοείται πως δεν συνιστώ να γίνεστε σταφίδα προτού παίξετε στοίχημα.
Μάλλον τη φανέρωσα επειδή στο μυαλό μου η λέξη "τζόγος" έχει συνδεθεί στενά με εκείνη την ημέρα. Ή ίσως απλά για χάρη του "κουβέντα να γίνεται"… Δεν αποκλείεται να είναι μία άγουρη εκτίμηση, βαθιά επηρεασμένη από προσωπικά στοιχεία και εμπειρίες, αλλά αν με ρωτούσε κάποιος " τι είναι για σένα το στοίχημα", θα απαντούσα, έχοντας κατά νου αυτούς που ασχολούνται σοβαρά, "ένα παιχνίδι ψυχής".
Όχι αποδόσεων, μυαλού ή ενστίκτου, αλλά ΨΥΧΗΣ. Μην βγάζετε εσφαλμένα συμπεράσματα, δεν υποτιμώ ούτε στο ελάχιστο τη σημασία της ορθής αξιολόγησης των αποδόσεων. Αυτό είναι το Α και το Ω και το W μη σας πω, μία βασική προϋπόθεση, αλλά μόνο για αυτούς που στηρίζονται στη δική τους κρίση, στις δικές τους επιλογές. Και μεταξύ μας, δεν χρειάζεσαι τόνους εμπειρίας ούτε πανίσχυρο μυαλό, για να αποκτήσεις την ικανότητα να εκτιμάς αν ένα σημείο έχει αξία ή είναι κουρέλι.
Ούτε έχει μεγάλη σημασία το αν σποραδικά κάνεις μία μικρή έκπτωση, είτε εν αγνοία σου είτε συνειδητά. Αν τώρα είσαι από αυτούς που ακολουθούν ευλαβικά τις επιλογές άλλων, που είναι έμπειροι και ικανοί, τότε η αξιολόγηση των αποδόσεων πάει περίπατο. Αυτό, όμως, που δεν πάει περίπατο ανεξάρτητα από το αν ανήκεις στη μία κατηγορία ή στην άλλη, και δεν είναι εύκολο να το απορροφήσεις από κάποιον άλλο, είναι η σταθερά καλή ψυχική λειτουργία.
Θεωρώ πως αυτή είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα σ' έναν επιτυχημένο παίκτη και σ' έναν αποτυχημένο. Όσοι αδυνατούν να εγκαταλείψουν τα σημεία-κουρέλια και επιμένουν να ακολουθούν μία γραμμή που οδηγεί στον γκρεμό, ή που, στην καλύτερη, δεν έχει σοβαρή προοπτική, δεν είναι χαζοί και ίσως κατά βάθος γνωρίζουν ότι κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.
Δεν λείπουν, φυσικά, οι εξαιρέσεις, αλλά έχω την εντύπωση πως η πλειοψηφία μαστιγώνεται από τα ψυχικά ψεγάδια. Ίσως κάποιοι δεν έχουν το στομάχι να αντέξουν μπόλικες ήττες των ομάδων στις οποίες ποντάρουν, αφού οποίος αγκαλιάζει τα αουτσάιντερ ξέρει ότι τα περισσότερα σημεία δεν θα επαληθευτούν. Ίσως κάποιοι δεν έχουν μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, ώστε να τιμήσουν τα αουτσάιντερ.
Ίσως κάποιοι να φέρνουν σε πρώτο πλάνο το συναισθηματισμό ή την ηδονή που προσφέρει η παρακολούθηση ενός αγώνα στον οποίο έχεις ποντάρει κι έτσι ρίχνουν χρήματα σε ομάδες που υποστηρίζουν ή σε αυτές που μπορούν να δουν τηλεοπτικά και όχι σ' αυτές που πραγματικά αξίζουν τα φράγκα μας. Μπορεί να μου διαφεύγει κάτι, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θέλω να το σκαλίσω περισσότερο, η ουσία είναι η εξής : στη ζωή, άρα και στο στοίχημα, επιβιώνουν οι ικανοί.
Και, δυστυχώς, αν δεν κυλάει στο αίμα σου η καλή ψυχική λειτουργία, αν "δεν το 'χεις" που λένε, πρέπει να μοχθήσεις σκληρά για να το κάνεις δικό σου. Το να εκδηλώνεις θάρρος όταν το απαιτεί η περίσταση, υπομονή και αυτοσυγκράτηση σε άλλες περιπτώσεις, το να μην αφήνεις τα συναισθήματά σου να σε παρασύρουν, αλλά να στέκεσαι στην ουσία των πραγμάτων, το να παίζεις με σοβαρότητα, ταπεινότητα και μετριοπάθεια, το να αποδέχεσαι την ήττα (γιατί όλοι κάνουμε λάθη, όλοι στεκόμαστε άτυχοι, όλοι κάνουμε τραμπάλα), όλα αυτά μπορεί να φαίνονται απλά και αυτονόητα σε κάποιους, όμως για άλλους η ενεργοποίησή τους αποτελεί σπουδαία πρόκληση.
Ακόμα και για όσους διαθέτουν τα όπλα που ανέφερα δεν είναι τόσο δύσκολο να λοξοδρομήσουν και να πληρώσουν το τίμημα, αν λάβουμε υπ' όψιν τη διακύμανση, η οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού. Προσωπικά, δεν είχα στο παρελθόν καλή σχέση με την υπομονή και την πειθαρχία. Για την ακρίβεια, ήμασταν στα μαχαίρια. Παρορμητικός τύπος, μου αρέσει να ρισκάρω, ακόμα κι αν γνωρίζω κατά βάθος πως το ρίσκο που παίρνω είναι ανόητο και περιττό.
Δεν σας κρύβω ότι έχω πληρώσει (όχι με χρήματα) ακριβά στη ζωή μου την έλλειψη αυτοελέγχου. Προσπαθώ, όμως, με μανία να αλλάξω ρότα και να πλησιάσω τον ιδανικό παίκτη που έχω στο μυαλό μου. Ισχυρός σύμμαχος σε αυτή την προσπάθεια για εξέλιξη είναι η γιόγκα, με την οποία ασχολούμαι τον τελευταίο χρόνο. Πολύπλευρα ωφέλιμη. Προσπαθώ, λοιπόν, να αλλάξω όχι μόνο για χάρη του οικονομικού κέρδους, αλλά και για να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Γιατί, πραγματικά, έχω την πεποίθηση πως το στοίχημα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, μιας και σε ωθεί να καταπιέσεις κάποιες αδυναμίες και να αναπτύξεις προτερήματα που είναι απαραίτητα εφόδια στη σκληρή μάχη που δίνουμε απέναντι στους μπουκ. Παίζοντας στοίχημα ακονίζεις την κριτική σου σκέψη και μαθαίνεις να ξεχωρίζεις πιο εύκολα το σκάρτο από το ποιοτικό.
Μαθαίνεις να τιθασεύεις τις παράλογες απαιτήσεις και να είσαι ρεαλιστής. Παίζοντας στοίχημα γίνεσαι πιο ανθεκτικός και μετατρέπεις ορισμένες αναποδιές που σου συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή σε απλά κρυολογήματα. "Στα τέτοια μου αν με απέρριψε εκείνη η γκόμενα που σκεφτόμουν όλο το βράδυ. Στα τέτοια μου αν τσακώθηκα χοντρά με το μαλάκα το γείτονα που τον ενοχλεί ακόμα και το ότι ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρά μου.
Στα τέτοια μου αν έσπασα το χέρι μου, το πόδι μου, το ράμφος μου. Τις προάλλες δεν κέρδισε η Μόρκαμ, η Άουγκσμπουργκ, η Μποαβίστα, ο Αστέρας Ραχούλας κι έτσι είχα απολογισμό 0/7 σημεία, πόνεσα, στο διάολο όλα τ' άλλα, δεν σκύβω το κεφάλι ρεεεε!!!!". Δεν με ενδιαφέρουν οι αγώνες κυπέλλου, το Νιούπορτ-Μπάρνετ είναι καθαρό no bet, γι' αυτό και είπα να το ρίξω στη φλυαρία σήμερα.
Για όσους δεν με ξέρουν, ας προχωρήσω στις απαραίτητες συστάσεις. Ονομάζομαι Γιώργος, ασχολούμαι σοβαρά με το στοίχημα εδώ και 2 μήνες περίπου (ναι, καλά καταλάβατε, είμαι ένα στοιχηματικό βρέφος ακόμα, με πάνες και πιπίλα) και μετά από κάποιες προσθαφαιρέσεις έχω κατασταλάξει στις εξής κατηγορίες : Τσάμπιονσιπ, Λιγκ 1 και Λιγκ 2.
Έχω πάρει την αμετάκλητη απόφαση να επικεντρώνω την προσοχή μου αποκλειστικά σε αυτές και σπάνια να ποντάρω σε αγώνες από άλλα πρωταθλήματα ή διοργανώσεις. Και αν συμβεί αυτό, θα γίνει κατά πάσα πιθανότητα για χάρη κάποιου αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ. Ως λάτρης από μικρός του αγγλικού ποδοσφαίρου, δεν θα μπορούσα να αλλαξοπιστήσω. Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να στολίζει τις σελίδες των βιβλίων εν ώρα μαθήματος με ονόματα όπως ΜΚ Ντονς (μεγάλη μου αγάπη), Γουλβς, Ντάρμπι, για να σκοτώσει την ώρα του.
Προσπαθώ να εμβαθύνω στα παραπάνω πρωταθλήματα για να βοηθώ όσο μπορώ και όσους με διαβάζουν στο φόρουμ, στο οποίο, αν και ξεκίνησα να γράφω μόλις πριν από 1-1,5 μήνα, νιώθω ότι αποτελώ κομμάτι του εδώ και χρόνια. Η δουλειά που γίνεται, το μεράκι που εκπέμπουν οι παίκτες, το επίπεδο που υπάρχει (χωρίς κακεντρεχή σχόλια και ειρωνείες) με έχουν κερδίσει και με κάνουν να απολαμβάνω την παρουσία μου εκεί.
Έχουν φτιάξει φωλιά κάποια άτομα με αδιαμφισβήτητο ταλέντο στο στοίχημα και με ήθος, γι' αυτό προτείνω σε όσους επισκέπτονται την ιστοσελίδα να ρίχνουν μια ματιά και στο…υπόγειο. Όλο και κάτι θα αποκομίσουν. Πρέπει να βάλω μία τελεία, όμως, γιατί μ' έπιασε ακατάσχετη πολυλογία και ήδη έχω γράψει πολλά. Δεν θα σας ζαλίσω άλλο μέχρι την Παρασκευή το πρωί, όταν και θ' ανέβει το επόμενο κείμενο, το οποίο θα έχω γράψει ως την Πέμπτη το βράδυ και θα περιλαμβάνει την ανάλυση των αγώνων που θα έχω ξεχωρίσει.
Να ευχαριστήσω με τη σειρά μου από τώρα το Βασίλη για την παραχώρηση αυτού του τμήματος στο site και να ευχηθώ καλή συνέχεια τόσο στον Bill όσο και στο Μάκη και όλα τα παιδιά που προσπαθούν να πληγώσουν το κτήνος που λέγεται μπουκ. Και να θυμάστε,……………..πάντα αυτό που θέλατε να πείτε, όχι όπως εγώ αυτή τη στιγμή (γέλια). Τα λέμε 🙂
