968

Billaras

Να μου άλλαζαν το DNA…

Μετά από 10 μέρες “αποτοξίνωσης”, είδα πρώτη φορά μπάλα την Τετάρτη τον Ολυμπιακό, είδα την Πέμπτη τον Αρη και την ΑΕΚ, πονέσαν τα ματάκια μου αλλά…μου άρεσε (γέλια). Είδα και την τελετή εναρξής των Ολυμπιακών Αγώνων, όμορφη ήταν, αν και άχαρη χωρίς κόσμο. Ηθελα να δω και τον Πετρούνια, αλλά…δεν ήθελε η ΕΡΤ να μας τον δείξει (μην διαβάζετε τις αστείες δικαιολογίες τους, 1000% γκάφα δική τους ήταν, ας μην το εξηγήσω τεχνικά).

Γενικώς…καλό μεσημέρι και όπως βλέπετε, έδω είμαστε. Με “κενά” βέβαια, με αρκετή ξεκούραση, με διαφορετικό πρόγραμμα, αλλά εδώ. Σε λίγα 24ωρα θα μπω και στο καράβι να πάω ως τη Σέριφο, αλλά ως την άλλη Δευτερα θα είμαι πίσω. Σας έχω και μιά “είδηση”. Εδώ και δέκα μέρες είμαι άκαπνος! Μου την κάρφωσε από την περασμένη Τεταρτη, δεν άνοιξα νέο πακέτο τσιγάρων, το έκοψα.

Εκλεισα δεκαήμερο και θα δούμε αν θα τα καταφέρω (γέλια).

Οπως βλέπετε βέβαια, δεν είμαι μόνο εγώ εδώ. Ναι, ρίξαμε ρυθμούς, αλλά και τα πάντα παρακολουθούμε ειδησεογραφικά και παίζουμε όταν πρέπει να παίξουμε. Σημερα έχει νέα ιπποδρομιακή στήλη ο Skotostrious. Προχθές είχε ο Μάκης. Και χθες βράδυ είχαμε ΚΑΙ live! Και…τι live! Το Τzini δεν κάθεται στα αυγά του (αλλιώς τι Tzini θα ήταν), χτυπησε στο Μαρόκο, σε ματς που -σας το λέω επειδή το συζητήσαμε pre game- είχε…έντονη μυρωδιά.

Προτίμησε όμως να μην ποντάρει πριν το ματς, επέλεξε διπλό χτυπημα στο live και ήρθε μιά σούπερ πληρωμή. Χωρίς…τυμπανοκρουσίες, ένα “δολοφονικό” χτύπημα. Γι αυτό μάλλιασε η γλώσσα μου να σας γράφω συνέχεια “το νου σας στο twitter”. Γιατί είναι κατακαλόκαιρο, γράφουμε “αραιά και που”, αλλά όταν υπάρχει κάτι καλό, σιγά μην το αφήσουμε!

Σήμερα δεν έγραψα επειδή θα παίξω κάτι.

Ναι, ξεκίνανε Β’ Γερμανίας, Αυστρία, Ελβετία, πρωταθλήματα που παρακολουθώ. Αλλά δεν παίζω. Οπως δεν θα παίξω και μεσοβδόμαδα στα προκριμάτικα Champions League και άλλων ευρωπαϊκών (αφήστε που όπως σας έγραψα από Τετάρτη θα κάνω βουτιές στη Σέριφο). Παιχνίδι σε 14 μέρες από τώρα, από 6/8 και μετά. Να μηδενίσουν και οι κάβες.

Γιατί λοιπόν έγραψα; Ετσι, γιά να τα “πούμε λίγο”.

Λογικά κι εσείς κάπου χαλαρά θα είστε. Μακάρι να σας βρίσκω σε διακοπές. Εγραψα όμως γιά έναν ακόμα λόγο, δεν μπορούσα να το αφήσω ασχολίαστο το έπος του Γιάννη Αντετοκούνμπο! Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, θα κανω copy αυτά που έγραψα στην χθεσινή Kingbet:

Ας γίνω, γιά χάρη του κειμένου, ο πιό φανατικός αντιεμβολιαστής που υπάρχει στον πλανήτη.

Ας γίνω από αυτούς που πιστεύουν ότι το εμβόλιο αλλάζει το DNA μας. Γιατί-γιά να μην παρεξηγούμαστε- στους αντιεμβολιαστές υπάρχουν ξεκάθαρα υποομάδες. Ο καθένας γιά τους δικούς του λόγους δεν θέλει να το κάνει το εμβόλιο. Εγώ λοιπόν, ας υποθέσουμε ότι άνηκα σε αυτή την υποομάδα, που δεν το θέλω το μπόλι γιατί πιστεύω ότι θα μου αλλάξει το… ελληνικό DNA μου.

Από προχθές λοιπόν, θα άλλαζα γνώμη. Θα ήθελα να το κάνω. Να με τρυπήσουν. Και να μου αλλάξουν το DNA μου. Ας πάει στα κομμάτια το παλιό μου, το… (αρχαίο)ελληνικό μου DNA, δεν το θέλω ρε φίλε. Ομως, με μιά βασική προυπόθεση θα δεχόμουν και θα “αλλαξοπιστούσα”. Μέσω του εμβολίου να άλλαζε το DNA, να άλλαζαν τα γονίδια μου σε γονίδια…Αντετοκούνμπο.

Αυτό μάλιστα! Ναι ρε φίλε! Χαλαλίζω και την “ελληνικότητά μου” και τα χαρακτηριστικά μου, και τη ράτσα μου και το χρώμα μου! Αρκεί να γίνω σαν τον Γιάννη. Και δεν εννοώ αθλητικά. Δεν εννοώ να είχα μακριά δάχτυλα και ποδάρια, ούτε να γινόμουν δίμετρος και να πήδαγα ως το ταβάνι.

Να μπορούσε όμως να γίνω σαν αυτόν σε όλα τα άλλα.

Σε όλα όμως.

Να γίνω τόσο ταπεινός. Να έχω φτάσει στην κορυφή του κόσμου (ξεκινώντας από ένα υπόγειο στα Σεπόλια) αλλά να γίνω τόσο ταπεινός σαν τον Γιάννη. Με τα μάτια κάτω και το βλέμμα τόσο αγνό και αθώο.

Να γίνω τόσο σεμνός. Ποτέ ακρότητες. Mε τη λήξη του τελικού να ψάχνω τη μανούλα μου ανάμεσα στον κόσμο, όχι να σκαρφαλώνω να κόβω διχτάκια, να μετράω τις ώρες που θα γυρίσω στα “φιλαράκια μου στα Σεπόλια” και όχι να πάω σε στριπτιζάδικα με τους συμπαίκτες μου και να κάνω πάρτι με call girls και drugs.

Να γίνω τόσο πιστός. Να μένω στην ομάδα που με επέλεξε αρχικά, που με πίστεψε τόσα χρόνια (και που μου πρόσφερε νέο πλούσιο συμβόλαιο παρότι πέρυσι δεν τα κατάφερε), με στόχο να της το ανταποδώσω, να μην την πουλάω γιά φράγκα και τίτλους.

Να ξέρω να συγχωρώ σαν τον Γιάννη. Και είμαι βέβαιος ότι η λίστα συγχώρεσης του Αντετοκούνμπο είναι τεράστια, πολυσέλιδη.

Να ξέρω να αγαπάω σαν αυτόν. Να αγαπάω την χώρα του “δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ”. Ναι, αυτή τη χώρα να αγαπάω και να συγχωρώ. Και να την αντιπροσωπεύω, να την διαφημίζω στα πέρατα της γης.

Να μάθω να σέβομαι. Οταν κάποτέ ένας φίλαθλος του έδωσε τη σημαία να υπογράψει πάνω της, ο Γιάννης αρνήθηκε. Η σημαία δεν είναι γιά να υπογράφεις πάνω της.

Είναι κάτι ιερό.

Να μάθω να αντέχω σαν αυτόν. Να ζω σε υπόγειο και να μοιράζομαι ένα σουβλάκι στα έξι. Και να πουλάω CD γιά να ζήσω και να βοηθήσω τη φαμίλια.

Να μάθω να δουλεύω σαν αυτόν. Σκληρά, ασταμάτητα, χωρίς όρια, να δουλεύω. Οχι να ξύνω πατσές και να κοιτάω να βολευτώ στο Δημόσιο.

Ενα τέτοιο εμβόλιο, εγώ ο (χάρην του κειμένου) αντιμβολιαστής, εγώ ο “ψεκασμένος που δεν θέλει να αλλοιωθεί το DNA του”, θα το έκανα.

Και θα ήθελα να το έκαναν όλοι. Ολοι οι Ελληνες. Ολος ο κόσμος. Ολος ο πλανήτης. Να μου το αλλοιώσουν το ρημάδι, να μοιάσω στον Γιάννη. Να μοιάσει στον Γιάννη και ο επόμενος “πιλότος” των Γλυκών Νερών και ο επόμενος “χάλασε η φάση” της Φολεγάνδρου και ο επόμενος Λιγνάδης. Να μοιάσουν στον Γιάννη όλοι! Να γεμίσει ο κόσμος Γιάννηδες! Πόσο πιό ωραίος θα ήταν, σκεφτείτε το.

Και τότε θα “ανταλλάσατε” κι εσείς το DNA σας, το…υπερπολύτιμο DNA σας.

Γιάννη, δεν ένοιωσα περήφανος γιά το κατόρθωμά σου. Γιατί να νοιώσω; Κανείς -εκτός των λίγων που σε γνωρίζουν και σε βοήθησαν- δεν δικαιούται να νοιώσει περήφανος γιά εσένα.

Ενοιωσα όμως δέος. Ενοιωσα την ανάγκη να γονατίσω μπροστά σου. Ενοιωσα ζήλια, την καλώς εννοούμενη ζήλια.

Ενοιωσα στα 52 μου ότι θα ήθελα να ήμουν σαν εσένα. Οχι αθλητικά, το ξαναγράφω. Ως ανθρωπος”.

*To υπέροχο σκίτσο της φωτό είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών.

Παλαιότερα άρθρα του Billaras