Παίζω στοίχημα από το 1994. Φυσικά τότε παράνομα. “Νόμιμος” είμαι όπως όλοι απ’ το 2000. Στη σούμα, 26 χρόνια. Η μισή ζωή μου…
Εχω δει πολλά. Εχω δοκιμάσει πολλά. Μην πω τα πάντα, αλλά σίγουρα πολλά, αρκετά πάνω από το μέσο όρο. Εμπειρία το λένε. Υπάρχει λοιπόν η μιά “τάση”. Πολύωρη μελέτη, ξεψάχνισμα τα πάντα, κόσκινο και ξανά μανά κόσκινο ώσπου να καταλήξεις.
Φυσικα αναφέρομαι σε σοβαρούς παίκτες, όχι σε αυτόν που πετάει το ταληράκι σε μιά τριάδα g/g να πέρασει χαβαλέ με τα φιλαράκια του σαν να παίζει κίνο. Αυτή η τάση σίγουρα δεν είναι λάνθασμένη. Εχω ρίξει τόση μέλετη στη ζωή μου για το στοίχημα που θα έπαιρνα μάστερ και διδακτορικό άμα ήταν γιά σπουδές (γέλια). Ομως δεν είναι πάντα η ενδεδειγμένη.
Τι εννοώ; Ειδικά σε περιόδους “αναδουλειάς”, όταν δεν σε πάει τίποτα, όταν όλα στραβώνουν σατανικά (όπως τώρα σε μένα), το να μελετάς ώρες δεν είναι και το ιδανικό. Ο λόγος είναι απλός: Τα ψειρίζεις. Τα πολυψειρίζεις όλα, το ένα σου βρώμαει, το άλλο σου ξυνίζει, η πίεση και το άγχος δεν είναι καλοί σύμβουλοι. Σαν τον ποδοσφαιριστή ένα πράμα.
Ο στράικερ όταν δεν βάζει γκολ τόσο αγχώνεται. Πιέζεται. Κάνει τα εύκολα δύσκολα. Ενώ χωρίς άγχος, πάνω σε σερί, βάζει και…από τη σέντρα γκολ, αυτό που λέμε “όλα του πιάνουν”. Δεν είναι θέμα αξίας ή ικανονοτήτων. Θέμα πίεσης, θέμα μυαλού είναι.
Εδώ λοιπόν στο στοίχημα, “επεμβαίνει” η εμπειρία. Οκ, δίνεις τράτο, δοκιμάζεις πράγματα, αλλάζεις (λίγο) τρόπο, μπας και “μπει το γκολ”.
Δεν είσαι παίκτης να κάτσεις λίγο πάγκο. Κανονικά χρειάζεται κι αυτό και αν δεν έγραφα, αν δεν υπήρχαν εφημερίδες και site, θα καθόμουν λίγο πάγκο. Ομως δεν μπορώ να το κάνω. Κάνω λοιπόν εμπειρικά κάτι ακόμα. Αυτό που έγραφα στον πρόλογο. Πάω σε μιά άλλη “τάση”. Δεν πιέζομαι, δεν μελετάω ατελείωτα, χαλαρώνω όσο μπορώ και ξεχνιέμαι.
Οταν έρθει η ώρα, απλώς ότι μου χτυπάει στο μάτι (οκ, εδώ μετράνε πολύ τα 26 χρόνια στο κουρμπέτι), το κρατάω, το περνάω ένα (μικρό) κόσκινο, όχι…ψείρισμα. Και τέλος.
Σήμερα λοπόν, μιάς καί είμαι στο νησί και στα εγγόνια μου, τι νομίζετε ότι έκανα; Χθες βράδυ πήγα ένα χαλαρό ψάρεμα. 10 το βράδυ με 2 το πρωί. Ενα 4ωρακι στην θάλασσα.
Να ξελαμπικάρω. Και σήμερα το πρωί αντί να βουτήξω στη μελέτη, εκτελούσα καθήκοντα παππού! Πρώτη μέρα του εγγονού στην κατασκήνωση, τον πήγα, τα φαντάζεστε, κλάματα, μιά με το καλό, μιά με το άγριο, μιά με δέλεαρ παγωτό, μιά με “απειλή” ότι δεν θα πάμε γιά ποδοσφαιράκι. Μέχρι να κάτσει μαζί με τα άλλα παιδάκια χωρίς γκρίνια. Το στοίχημα καν δεν πέρασε από το μυαλό μου!!
Πότε πέρασε; Πριν λίγο.
Που γύρισα-τον έφερα πίσω, έπεσε κοιμήθηκε κι εγώ άνοιξα το λάπτοπ.
Γιατί τα γράφω αυτά και τι σας ενδιαφέρουν; Μα…γιά στοίχημα μιλάω. Εξηγώ ένα σκεπτικό, μιά στάση, αυτό που γράφω συχνά “καιρός πανιά-καιρός κουπιά”. Τώρα πάω με κουπί. Και με “τρυκ” την λίγότερο δυνατή ενασχόληση. Να φύγει το άγχος. Εκεί είναι το ζουμί.
Τι θα γίνει ιδέα δεν έχω. Μάντης είμαι; Εχω όμως αίσθηση και αυτή είναι καλή γιατί αισθάνομαι καλά. Ξεκουράζομαι, χαλαρώνω, αδειάζω μυαλό, δεν το πιέζω. Οπως (μου) βγει. Και θα δείξει…
Πάμε λοιπόν στο κουμάρι, στο νέο κουπόνι. Αναλυση δεν κάνω, “ανάλυση” είναι όλα τα παραπάνω. Μπορεί και…πιό βασικά, με τα χρόνια θα το νοιώσετε.
Να σας πω και ένα μυστικό ακόμα; Γιά όσα ματς δείτε, κοίταξα ελάχιστα. Λίγο BBC γιά τα εγγλέζικα και τέλος. Τα χοντρά που λέμε. Επίτηδες κι αυτό. Ούτε τη στήλη του Μάκη δεν είδα! Θα το κάνω μετά, αφού γράψω.
Σήμερα λοιπόν σε “κυκλάκι” μπήκαν: Λούτον (2,90), Τσάρλτον (11,00 ή 10,00 το dnb), Μίλαν over (1,90), Θέλτα over (2,62) και τίποτα άλλο.
Αύριο όμως είναι κάμποσα: Πορτιμονένσε (4,2), Φαμαλικάο (και άσος 5,5 και g/g 1,80), Μίντλεσμπρο (3,3), Ντέρμπι (4,75), Τζενοα (5,75), Πάρμα (6,00).
Φυσικά κάποια είναι τραβηγμενα, φυσικά κάποια σηκώνουν κάλυψη, φυσικά και δεν θα παιχθούν όλα. Και φυσικά (αυτό κακώς ξέχασα να το αναφέρω) ότι παιχθεί θα παιχθεί με λίγα χρήματα.
Μαγκιές δεν κάνουμε όταν “δεν θέλει”, αυτός ο κανόνας είναι απαράλλαχτος.
Δείτε τα όλα. Και όσα αφήσω. Τι θα κρατήσω και τι θα παίξω εγώ;
Θα δώσω 2η ευκαιρία σε Λούτον και Μίντλεσμπρο. Το μόνο που θα γράψω είναι ότι τώρα είμαστε καλά σε αποδόσεις. Βασικό αυτό. Μονά-δυάδα.
Θα βάλω και σε ένα μονό σε draw no bet την Τσάρλτον.
Κι ας φάω τρία. Τέτοια εποχή (αλλά και γενικά) στο νησί δεν παίζουν 10αρια!
Και μετά, ξανα μονά δυαδα τα δύο αυριανά πορτογαλικά (το ένα κι αυτό στο dnb). Και έκλεισα. Τα υπολοιπα δείτε τα εσείς. Δεν αποκλείω κάποιο update, ειδάλλως νέα στήλη Σάββατο. Ή και Παρασκευή (άπαξ και δεν υπάρχει ράδιο ενω υπάρχει άπλα χρόνου).
Oτι και να γίνει (όλα παίζονται και μονά, μέσος όρος στο 4,88), θα παραμείνω χαλαρός και με το ιδιο μοτίβο ως το τέλος της σαιζόν. Στο φινάλε, “σαράντα χρόνια φούρναρης” και στομάχι-πέτρα έχω και εμπειρία γιά να καθαρίσω το μυαλό έχω.
Update: Χθες αρχικα την άφησα αλλά σήμερα την ποντάρω (μετά την “κουφη” νίκη της Λέτσε).
Ο λόγος για την Τζένοα, αν θέλει η (κολλητή της και αδιάφορη) Νάπολι το κάνει το δώρο. Ας θυμηθούν το “ένδοξο” 2007 που ανεβαίναν χέρι-χέρι! Μονό αποδεκτό η Τζένοα με δύο μονάδες.
