Γεια χαρά… Είναι ξημέρωμα Πέμπτης, η βροχή άρχισε ξανά και το ξενέρωμα από τον τρόπο που χάθηκε το +10,5 της Μάλαγα στην έδρα της Βαλένθια, δεν με έχει εγκαταλείψει. Οπότε έβαλα κάτω από νωρίς τα ματς που έχουν μπει στο μυαλό μου εδώ και μία – δύο μέρες…
Πάμε να δούμε τι κρατάμε από Ευρωλίγκα, Α1, Ισπανία και Α2. «Ψήνομαι» και για δύο – τρία παιχνίδια από Ιταλία και Γερμανία αλλά αυτά θα τα πούμε από το Σάββατο γιατί περιμένω τα νεότερα από το απουσιολόγιο των ομάδων.
Τα ματς τα βάζω από τώρα στο πινακάκι και σε περίπτωση κάποιας… στραβής (τραυματισμός βασικού παίκτη ή οτιδήποτε άλλο προκύψει) θα ενημερώσω.
Ξεκινώ με την Εφές. Δεν έχει αλλάξει η άποψή μου. Πιστεύω ότι η ομάδα του Αταμάν θα μπει από το πρώτο δευτερόλεπτο με το μαχαίρι στα δόντια και θα «καθαρίσει» την – αξιόμαχη κατά τα άλλα – Μπάγερν.
Κρατάω την απλή νίκη των φιλόδοξων Τούρκων και βάζω δίπλα της τη νίκη του Ολυμπιακού («οκ» ο Αγραβάνης, «χλωμός» ο Τίμα). Είναι ξεκάθαρο ότι ο Πιτίνο έφερε φρέσκο αέρα στους «πράσινους», όμως ο Παναθηναϊκός έχει δύο σημαντικές αμφιβολίες εν όψει ΣΕΦ (Λάνγκφορντ, Παππά) και παίξουν δεν παίξουν οι δύο παίκτες (ο Παππάς που ταλαιπωρείται από αμυγδαλίτιδα, θα πατήσει λογικά παρκέ, πιο δύσκολη η συμμετοχή του ανέτοιμου Αμερικανού σκόρερ) δεν βλέπω τον Μπλατ να χάνει φέτος τρίτη κολλητή φορά από τον «αιώνιο» αντίπαλο των «ερυθρολεύκων».
Ο 59χρονος τεχνικός μόνο… χαζός δεν είναι και γνωρίζει πολύ καλά ότι μία νέα ήττα θα βάλει τον σπόρο της αμφιβολίας στους απαιτητικούς φιλάθλους του Ολυμπιακού κι αυτό θα είναι ότι χειρότερο την δεδομένη χρονική στιγμή…
Συνεχίζω με τον άσο του Αρη. Η κατάσταση στον «αυτοκράτορα» έχει φτάσει στο απροχώρητο, με τους οπαδούς του να βράζουν και να βλέπουν την αγαπημένη τους ομάδα να βρίσκεται φάτσα με τον υποβιβασμό.
Ενας Αρης που έχει ρεκόρ 2-9 σε 11 αγώνες και δεν έχει πανηγυρίσει ακόμα στο σπίτι του την πρώτη εντός έδρας νίκη του στο πρωτάθλημα (0-5!). Από την άλλη πλευρά, οι νησιώτες είναι άνετοι και ωραίοι (σε τροχιά πλέι οφ με ρεκόρ 6-5). Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα η ομάδα της Λήμνου έφυγε νικήτρια από το Ρέθυμνο (αυτό ήταν το πρώτο της φετινό διπλό, μακριά από την Λήμνο 1-5).
Το βλέπω δύσκολο ο άπειρος Ηφαιστος να κάνει δεύτερη συνεχόμενη νίκη μακριά από την έδρα του κόντρα σε μία ομάδα που ναι μεν δεν βλέπεται, όμως έχει τη φανέλα, τον κόσμο και την τεράστια ανάγκη να πάρει λίγο οξυγόνο. Αλλιώς…
Επιστρέφω στην Ευρωλίγκα. Τίμια η Ζαλγκίρις, με τρομερή έδρα, πολύ καλό προπονητή, αλλά και μέτριο ρόστερ.
Τέσσερις ήττες στα πέντε τελευταία εκτός έδρας παιχνίδια της έχει γνωρίσει η ΤΣΣΚΑ με το απεριόριστο μπάτζετ και ο Ιτούδης άρχισε να γίνεται δέκτης μίας πρώτης γκρίνιας κυρίως για το γεγονός ότι η «ομάδα του στρατού» είναι πιο… soft και από το βούτυρο μακριά από την Μόσχα. Τα βάζεις κάτω και βλέπεις ότι τα ρόστερ των δύο ομάδων δεν αντέχουν σε σύγκριση.
Προσθέτεις στην εξίσωση και ότι μετά από καιρό η ΤΣΣΚΑ κουβαλά το «πρέπει» στην πλάτη της και παίζεις το διπλό. Τουλάχιστον έτσι το σκέφτομαι εγώ. Μαζί με το διπλό των Ρώσων παίζω και τη νίκη των… σκίουρων! Την επικράτηση δηλαδή του Ψυχικού στο εντός έδρας παιχνίδι του με τον Χαρίλαο Τρικούπη για την Α2. Ακόμα φωνάζει – και δικαιολογημένα – η ομάδα του Γιώργου Ρεμεντέλα για την διαιτησία στον εκτός έδρας αγώνα της με το Πευκοχώρι.
Ούτως ή άλλως οι «σκιούροι» είναι ανώτεροι. Παίκτη σαν τον Νίκο Παπανικολάου στη ρακέτα δεν έχουν οι φιλοξενούμενοι. Ο «Παπ» κάνει την διαφορά μέχρι τώρα και είναι ικανός να διατηρήσει την ομάδα των Βορείων Προαστίων μακριά από τις κακοτοπιές.
Κλείνω με Ισπανία. Η Γκραν Κανάρια έχει ρεκόρ 4-10 στην ACB, με αποτέλεσμα να βλέπει εφιάλτες.
Βέβαια σε μεγάλο βαθμό πληρώνει την συμμετοχή της στην Ευρωλίγκα… Το μεσημέρι της Κυριακής οι νησιώτες υποδέχονται την Φουενλαμπράδα (ρεκόρ 5-9), έναν αντίπαλο που το τελευταίο δίμηνο δεν βλέπεται και φτάνει σε νίκες με το στανιό. Ασος από ημίχρονο για την Γκραν Κανάρια.
