Καλημέρα σε όλους! Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να γράψω πολλά για το παιχνίδι της Εθνικής μας με την Βραζιλία (κυρίως για τους… πανηγυρτζήδες), όμως η ώρα έχει πάει 12 το μεσημέρι και αυτό που με καίει είναι το τι θα παίξουμε σήμερα. Εχουμε χρόνο για τα υπόλοιπα…
Σε κάτι λιγότερο από τρεις ώρες, η Βενεζουέλα αντιμετωπίζει την Κίνα, σε μία αναμέτρηση που οι δύο μονομάχοι θα παίξουν τους κόπους των τελευταίων χρόνων (3η και τελευταία αγωνιστική του 1ου ομίλου).
Και οι δύο νίκησαν την αδύναμη Ακτή Ελεφαντοστού και έχασαν από την καλύτερη και πιο σοβαρή ομάδα του γκρουπ, Πολωνία. Σήμερα, όμως, δεν υπάρχουν περιθώρια. Ο νικητής θα μείνει όρθιος και θα ετοιμάσει τις βαλίτσες του για τη δεύτερη φάση και ο ηττημένος θα «φάει» το ξενέρωμα και την απογοήτευση του αποκλεισμού.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έρθει η στιγμή που θα βάλω τα χρήματά μου πάνω στους Ασιάτες, όμως να που έφτασε η ώρα.
Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι το ρόστερ της Βενεζουέλας είναι για πέταμα (οι 8 από τους 12 παίκτες της αποστολής της είναι πάνω από 30 ετών και η αλήθεια είναι ότι η εμπειρία μετράει σε «τελικούς»), όμως λίγο η έδρα και λίγο η δίψα των Ασιατών να βρεθούν στους «16» του Μουντομπάσκετ που διεξάγεται στο σπίτι τους, με οδήγησαν στην απόφαση να στηρίξω την Κίνα στον «τελικό» του 1ου ομίλου.
Αλλωστε και στον καθαρά αγωνιστικό τομέα, οι Ασιάτες δείχνουν ένα κλικ καλύτεροι. Για να δούμε…
