Σήμερα, έχω όρεξη να μιλήσουμε λίγο γιά ποδόσφαιρο. Οχι γιά στοίχημα. Γιά το στοίχημα, έγραψα σε ένα σχόλιο μου τι είδα και τι έγινε την Κυριακή. Γιά τρία ματς (Κόβεντρι-Ακισάρ-Γκαζελέκ) δικαιούμαι να γκρινιάζω, γιατί πολύ απλά…μ'εστησαν σε μιά γωνιά που λέει και το τραγούδι. Ομως, κι αυτά είναι μέρος του παιχνιδιού. Ολα είναι μέσα στο παιχνίδι.
Νίκες, ήττες, ατυχίες, κωλοφαρδία. Στο τέλος, σε βάθος χρόνου, τότε μπορείς να δεις την συνολική εικόνα. Με στοίχημα λοιπόν, και με το κουπόνι που έχουμε στα χέρια μας, θα ασχοληθούμε πολύ λίγο και παρακάτω. Σήμερα είπα να μιλήσουμε γιά μπαλίτσα. Ή μαλλον, γιά ποδόσφαιρο. Διαφορετικά πράγματα. Μπάλα σημαίνει ότι αυτός ο παίκτης κάνει …300 κεφαλιές χωρίς να του πέσει κάτω.
Αυτός ξέρει μπάλα. Ποδόσφαιρο όμως, σημαίνει ότι πρέπει να συνυπάρξει με άλλους 10, να υπακούσει σε εντολές, να προσαρμοστεί σε συστήματα, να αντέξει 90' στο τερέν, να δουλεύει το μυαλό του, και…άλλα πολλά. Θυμάμαι, το 1988, πιτσιρικάς στο ρεπορτάζ κάποτε της ΑΕΚ, είχε έρθει ένας παίκτης, ο Φρανκ Κλόπας. Ελληνοαμερικάνος, απο το Σικάγο, εξαιρετικό παιδί.
Στην πρώτη του προπόνηση κιόλας, έβγαλε μάτια ως ταλέντο. Με τη μπάλα μόνος του, έκανε μαγικά πράγματα. Ζογκλέρ. Είχε όμως μάθει στο ποδόσφαιρο σάλας. Και εδώ ήταν το θέμα. Ναι, έπαιξε στην ΑΕΚ, τέσσερα χρόνια. Αλλά ποτέ δεν έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα, αν και της μπάλας της…μιλούσε. Γιατί; Τα είπαμε παραπάνω. Γιατί μπάλα ήξερε καντάρια, ποδόσφαιρο κανονικό άργησε να μάθει ή δεν έμαθε ποτέ στο 100%.
Καλή του ώρα, είναι κάπου στο Μόντρεάλ τώρα, τεχνικός διευθυντής. Επιστρέφω στο θέμα μου. Η διαπίστωσή μου, μετά από 28 χρόνια στον χώρο, είναι ότι σε συντριπτικό βαθμό, ο έλληνας φίλαθλος δεν ξέρει ποδόσφαιρο. Ξέρει (να βλέπει) μπάλα, αλλά όχι ποδόσφαιρο. Στους 100, οι 10 ξέρουν (και) ποδόσφαιρο. Στέκονται σε ένα αποτέλεσμα (αν ειναι νίκη ειδικά, είτε από την ομάδα τους, είτε στο.
.στοίχημα), στέκονται σε μια ντρίπλα, αλλά ως εκεί. Δεν εμβαθύνουν γιατί δεν ξέρουν να εμβαθύνουν. Ούτε εγώ θα ήξερα. Δεν είμαι προπονητής, αν και θα μου άρεσε (γέλια). Ομως-επιστρέφω πάλι στα νιάτα μου- δύο χρόνια στο ρεπορτάζ της ΑΕΚ, κάποτε με είχε αναφέρει και μιά οπαδική εφημερίδα ως τον…μοναδικό που έιχα 730 μέρες (οκ, αφαιρέστε τα ρεπό και τις αργίες) σερί στις…προπονήσεις της ΑΕΚ! Δύο σερί χρόνια! Κάθε μέρα.
Ε, και στούρνο να είσαι, θα μάθεις. Ο Μπάγεβιτς με άφηνε πάντα μέσα, τότε ήταν χαλάρα. Και στο πούλμαν της ομάδας μιά-δυό φορές (πιτσιρικάς, χωρίς αμάξι, δύσκολα πήγαινα στους Θρακομακεδόνες τότε), ένας-δύο παίκτες με έπαιρναν μαζί και γίναμε καλοί φίλοι (καλή σου ώρα Γιωργαρε Σαββίδη), σαν…μέλος της ομάδας ήμουν, μιά φορά (αξέχαστη) έπαιξα και στο διπλό, γιατί.
.χίονιζε και για να μην ξεπαγιάσω με έβαλαν δεξί μπακ, απλά “διακοσμητικά” να τρέχω. Εκεί λοιπόν, πέρασα…πανεπιστήμιο. Κομπίνες, συστήματα, τακτικές, πλάνο προπονητικής, τα πάντα. Πολύ τυχερός εν ολίγοις… Λίγοι ξέρουν πποδόσφαιρο λοιπόν. Και τώρα- αφού ξετύλιξα αναμνήσεις και συγγνώμη αν κούρασα- μπαίνω στο κυρίως θέμα… Χθες βράδυ έκατσα να δω το Λέστερ-Τσέλσι.
Το αποτέλεσμα το ξέρετε. Στάθηκα σε δύο σημεία. Το ενα, κουβέντα ενός καλού φίλου, την ώρα του 2-0. “Αρχοντας Ρανιέρι” είπε σε μένα και στην παρέα μου. Το άλλο, οι δηλώσεις του Μουρίνιο μετά το ματς. Για ΠΡΩΤΗ φορά, μετά το 2003 που θυμάμαι, ο Μουρίνιο εξέθεσε τους παίκτες του. Κόντρα ατομική πάντα μπορεί να είχε με κάποιον (πχ Κασίγιας), αλλά όλη την ομάδα, με τη λήξη ενός αγώνας, ΠΟΤΕ δεν την “'έβγαζε στη σέντρα”.
Τον Ζοζέ Μουρίνιο τον λατρεύω. Ως προπονητή. Μου ΄χει δείξει πράγματα που ελάχιστοι ακόμα μου'χουν δείξει. Οταν το 2003 έκανε το απίθανο 4-2-2-2 στην Λεωφόρο, έπαιξε χωρίς εξτρέμ και πήρε το ματς 0-2 χωρίς να το καταλάβει ο ΠΑΟ από που του ήρθε, κατάλαβα τότε ότι “είναι ξεχωριστός”. Και πολλά άλλα. Η κουβέντα του φίλου μου λοιπόν και η δήλωση χθες βράδυ του Μουρίνιο, με …τσίγκλισαν.
Γιατί; Γιατί όντως, το ματς Λέστερ-Τσέλσι έληξε 2-1, αλλά το ματς Ρανιέρι-Μουρίνιο, είχε λήξει….0-3! Μιλάω καθαρά τεχνικά. Πως και γιατί πήρε το ματς η Λέστερ; Γιατί πρώτα από όλα, υπήρχε διαφορά…δίψας. Τα 11 μάτια των αλεπούδων “γυάλιζαν”. Παίζουνε κάθε ματς στα “κόκκινα”. Δίνουν ότι έχουν. Δεύτερον γιατί η ψυχολογία είναι στο μάξιμουμ.
Τους πιάνουν όλα, μα όλα. Και τολμώ να πω ότι και με άλλον προπονητή, θα είχαμε κάτι ανάλογο. Θέλετε απόδειξη; Ο Ρανιέρι είναι γνωστός. Ο Νάιτζελ Πίρσον όμως; Με τον Πίρσον η Λέστερ το 2013 έφτασε ημιτελικά Championship (έμεινε εκτός τελικού Γουέμπλεϊ από ένα χαμένο πέναλτι στο 90'), το 2014 βγήκε πρωταθλήτρια Championship, το 2015 πέρυσι ήταν “πεθαμένη” ως τα Χριστούγεννα, τελευταία και μετά…μπάμ! Χάνει στις 21/3 και ακολουθεί το θαύμα θαυμάτων! Επτά νίκες- μιά ισοπαλία- μιά ήττα (από την πρωταθλήτρια Τσέλσι).
Και σωτηρία που έγραψε ιστορία! Και φεύγει 30/6 ο Πίρσον απλά γιατί τα σπασε με την διοίκηση και βρήκαν πάτημα σε μιά βλακεία του γιού του που ήταν στη ομάδα (σεξιστικά σχόλια γιά μιά πόρνη που ΄χε φέρει με άλλους παίκτες στο ξενοδοχείο). Γιά πείτε μου λοιπόν, είναι η πορεία της Λέστερ σταθερά ανοδική; Είναι κατά τεράστιο βαθμό έργο Πίρσον ή έργο Ρανιέρι; Φυσικά και ο ιταλός δεν είναι.
.άχρηστος. Προς Θεού. Αλλά μην είμαστε της υπερβολής στην Ελλάδα (που..είμαστε). Ο Ρανιέρι πήρε στα χέρια του μια ομάδα…έτοιμη να εκραγεί. Στρωμένη. Και πήρε και 100 εκατ. ακόμα γιά ενίσχυση. Και στο άλλο στρατόπεδο; Ο Μουρίνιο έχει σαφώς ευθύνες. Μεγάλες. Ξεκίνησε πολύ αργά προετοιμασία, όσο καμιά άλλη. Το κλίμα (φωνάζει αυτό) δεν είναι καλό.
Από τότε με την Καρνέιρο που έφυγε. Αλλά -στο άλλο άκρο της υπερβολής- γουστάρουμε να αποκαθηλώνουμε εδώ στην Ελλάδα. Αχρηστος, να φύγει, κλπ κλπ. Δηλαδή και ο Κλοπ που πέρυσι τέτοια εποχή ήταν…τελευταίος με την Ντόρτμουντ, άχρηστος και κακός προπονητής; Ή ο Ντι Ματέο είναι προπονητάρα επειδή αυτός πήρε το Champions League; Ξαναγυρίζω στο ματς αυτό καθ αυτό.
Στο ποδόσφαιρο που λέγαμε, στο 90λεπτο. Η Τσέλσι γιά ένα ακόμα ματς, εχει σε κάκιστη μέρα παίκτες που πέρυσι έβγαζαν μάτια. Μάτιτς; Περιφερόταν. Αζάρ; Οσο έπαιξε, μηδέν από μηδέν (θυμίζω, παίκτης της χρονιάς πέρυσι). Κόστα; Τσαμπουκά και ..ως εκεί. Τέρι; Γιά σύνταξη. Ιβάνοβιτς; Χρυσή μετριότητα. Αθπιλικουέτα; Η ντρίπλα που τρώει στο 2ο γκολ από τον Μαρέζ, τα λέει όλα.
Όσκαρ; Πέρασε και δεν ακούμπησε. Πλην Κουρτουά-Ζούμα-Γουίλιαν, όλη τη σαιζόν ως τώρα, είναι ομαδικά ντεφορμέ, ή…δεν γουστάρουν (ευθύνη Μουρίνιο). Και τρώνε δύο γκολ εντελώς από δική τους ευθύνη. Ροχαλίζουν στο πρώτο και δεν παίρνουν μυρωδιά τον Βάρντι που χώνεται, στο δεύτερο είναι ατομική ενέργεια. Ο Μουρίνιο μίλησε γιά “προδοσία”, αλλά είπε και κάτι άλλο: “Τα χαμε δουλέψει όλα, τέσσερις μέρες τους επεσήμανα τι να προσέξουν, ακριβώς αυτά που…έκαναν ενώ δεν έπρεπε”.
Ο Ρανιέρι δεν κάνει τίποτα. Απολύτως. Ισα ίσα, που έχει ξεκινήσει τον Ουγιόα, ένα βαρύ φορ, και τον αφήνει ως τη λήξη (!) ενω είναι ο χειρότερος των 11 “αλεπούδων”. Ο Μουρίνιο στο 48' τρώει το 2-0 και εκεί δείχνει γιατί είναι καλός προπονητής, εκεί ακριβώς κολλάει αυτό που είπα παραπάνω. Λέστερ-Τσέλσι 2-1, αλλά Ρανιέρι-Μουρίνιο 0-3. Τα αλλάζει όλα πρώτα στο 53'.
Μπαμ μπαμ μπαμ. Σκάκι κανονικό. Εξω Τέρι. Και μέσα ο Φάμπρεγκας. Και με τρεις πίσω οι “μπλέ” (3-4-3). Παίρνουν μέτρα, πιέζουν, κάνουν φάσεις, αλλά είπαμε. Ατομικά είναι σχεδόν όλοι κακοί ή μέτριοι. Ο Μουρίνιο ξαναλλάζει σύστημα στο 65', αποκτά κι άλλη υπεραριθμία, βάζει 2ο φορ (Ρεμί), και παίζει 3-3-4 με δύο φορ και δύο φτερά (!) η Τσέλσι παίζει στο μισό γήπεδο, βλέπεις ότι κάτι θα γίνει.
Μειώνει ακριβώς λόγω της αλλαγής του συστήματος δύο φορές, στο 77'. Και φτάνουμε στο 82΄ όπου ο Ρανιέρι…ξυπνάει. Και κάνει αυτό που θα πρεπε να κάνει από το 53'! Βάζει τον Ινλέρ (εξτρά χαφ-κόφτη δηλαδή) αντι του Μαρέζ (κι όχι του Ουγιόα) και ξανά μετά βγάζει τον Βάρντι (στο 88' πλέον) και βάζει και τον Οκαζάκι γιά παραπάνω τρέξιμο και κλείσιμο χώρων.
Αλλάζει δηλαδή το 4-4-2 στο…88' και πάει πλέον με έναν φορ. Το σκορ δεν άλλαξε. Αλλά στα μάτια μου, αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Ο Ρανιέρι 53-83' απλώς… ροχάλιζε. Καμιά αλλαγή συστήματος, κανένα φρεσκάρισμα παίκτη έστω, ενώ την ίδια ώρα ο Μουρίνιο τ'άλλαζε όλα δύο φορές και απλώς δεν πήρε κάτι από το ματς γιατί οι παίκτες του δεν έκαναν κάτι (όχι πολλά) από αυτά που (αποδεδειγμένα) μπορούν να κάνουν.
Η φωτό της στήλης είναι ακριβώς τα δύο ημίχρονα της Τσέλσι. Το φτωχό (άθλιο) πρώτο αριστερά και το δεξιά το δεύτερο. Η διαφορά είναι εξώφθαλμή. Ο Μουρίνιο τους πήγε μέχρι μέσα στην περιοχή. Μετά δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, δεν σουτάρει αυτός (και ανάποδα, ο Ρανιέρι δεν έκανε τίποτα γιά να το αποτρέψει, ασχέτως αν δεν δέχθηκε την ισοφάριση ή και την ανατροπή).
Καταλήγω: Οταν βλέπω πχ τον Φαν Γκάαλ να παίζει με φορ (είτε βασικό είτε αλλαγή) τον Φελαϊνί και …ζήτω η αεροπορία, όταν βλέπω τον Βενγκέρ στο Ζάγκρεμπ να βάζει κόφτη τον Αρτέτα, όταν βλέπω τον Ρανιέρι να κοιμάται όρθιος για μισή ώρα, αλλά βλέπω τον Μουρίνιο να κάνει κανονικά μαθήματα τακτικής, ξέρω τι ποδόσφαιρο είδα. Ολα τα credit στους παίκτες της Λέστερ, υπόκλιση.
Αλλά μην διαβάζω και ακούω γιά Ρανιέρι. Και ανάποδα, ναι, ο Μουρίνιο φταίει στο κακό κλίμα, φταίει στην καθυστερημένη έναρξη προετοιμασίας, αλλά προπονητικά, στο 90λεπτο μέσα (όχι μόνο χθες), είναι έτη φωτός μπροστά. Να βλέπουμε (και κυρίως να καταλαβαίνουμε) ποδόσφαιρο, κι όχι απλώς….που και πως τσουλάει η μπάλα, κι ούτε να κρίνουμε από ένα αποτέλεσμα (ούτε καν από μισή σαιζόν, ανέφερα παραπάνω το παράδειγμα του Κλοπ πέρυσι).
Γιά στοίχημα; Ενα μονό την Σάλφορντ στο 5.00 και ένα σύστημα -λόττο με ισοπαλίες από την αγγλική Championship. Δείτε τα στατιστικά της συγκεκριμένης Λίγκας στην ενότητα στατιστικών του site και θα καταλάβετε. ΑΡΧΙΚΗ ΚΑΒΑ: 8.000 μονάδες. Επιστροφή από 13/12: 203 μονάδες. Νέο υπόλοιπο: 13.413 μονάδες. Ποντάρισμα 15/12: Μονό αποδεκτό: Χάρτλπουλ-Σάλφορντ 2 (5.
00) με 60 μονάδες. Yankee (2-3-4) ισοπαλιών: Κάρντιφ Χ (3.40)- ΚΠΡ Χ (3.25)-Φούλαμ Χ (3.60)-Μίντλεσμπρο Χ (3.40) με 3 μονάδες στην τετράδα, 15 σε κάθε τριάδα και 30 σε κάθε δυαδα. Ολο μαζί 243 μονάδες. Ανοιχτά μπετ: 303 μονάδες. Νέο υπόλοιπο: 13.110 μονάδες. Εννοείται, νεα στήλη το Σάββατο. Δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο, από αύριο μελετάω ηδη το επόμενο κουπόνι. Χαλαρά απόψε, γιά να την…θυμάμαι την βραδιά, πρέπει να περάσουν τρεις ισοπαλίες (γέλια).
