Πρώτα από όλα, το αντίο του Τζέραρντ στο Ανφιλντ και την Λίβερπουλ. Μιά ακόμα φορά, έσκασα από τη ζήλια μου που δεν θα ζήσω ποτέ κάτι ανάλογο στην Ελλάδα. Οποιος είδε τι έγινε χθες στο Ανφιλντ, πριν και μετά το ματς, δεν γίνεται να μην ζηλέψει, δεν γίνεται να μην θαυμάσει, δεν γίνεται να μην συγκινηθεί. Ούτε Λίβερπουλ είμαι, ούτε λάτρευα ποτέ τον Στίβεν Τζέραρντ, τον θεωρούσα ένα πολύ καλό παίκτη αλλά ποτέ world class, ενώ θεωρούσα τροχοπέδη την παρουσία του εδώ και δύο σαιζόν στην 11αδα.
Χθες όμως, έπιασα τον εαυτό μου να βουρκώνει! Πραγματικό μεγαλείο. Και πέρα από τις “προγραμματισμένες” εκδηλώσεις (“τούνελ γιά να βγει χειροκροτούμενος από συμπαίκτες κι αντιπάλους, μπλουζάκια με το όνομά του από όλους τους ποδοσφαιριστές της Λίβερπουλ κλπ), μου καρφώθηκαν δύο εικόνες. Η μιά, όταν η κάμερα τον ακολουθούσε στα αποδυτήρια, εκείνος έβγαινε στο τερρέν με την κόρη του αγκαλιά και -δύο φορές- ακούμπησε με το χέρι αυτό το “this is Anfield” που υπάρχει στα σκαλοπάτια της καταπακτής.
Ευλαβικά, σαν να ακουμπάς ένα εικόνισμα. Η άλλη ένα πανό φιλάθλων: “Liverpool was made for me and I was made for Liverpool”. Ήταν μιά επική ατάκα του τεράστιου Μπιλ Σάνκλι αυτή, αλλά και γιά χθες τα έλεγε όλα. Και γιά να το κλείσω, χθες φάνηκε ακόμα μιά φορά ότι η Λίβερπουλ είναι τεράστιο κλαμπ. Εχω ξαναπεί την διαφορά μεγαλου κλαμπ-μεγάλης ομάδας. Ας κάνει 100 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα.
Είναι τεράστιο κλαμπ.. Μετά, τα στοιχηματικά. Σόρρυ από αυτούς που έπαιξαν χθες τις ισοπαλίες τις οποίες ανέφερα, αλλά…οφείλω ένα ευχαριστώ στον Λουκάκου της Εβερτον που έκανε το 1-2 στο …92' χθες. Και μόνο στη σκέψη ότι σε μιά σαιζόν που…τα είδα ΟΛΑ, θα “εγραφε” ολόκληρο yankee ισοπαλιών και δεν θα το'χα παίξει, τρελλαίνομαι.
Οι άλλες τρεις ήρθαν σβηστές που λέμε, βοήθησαν οι ήττες των Χαλ και Εβιάν, κάτι κέρδισα στο live, ελπίζω κι εσείς, πάντως ακόμα και χθες “φρόντισε” να μου δείξει ειρωνικά η μπαλίτσα ότι…με είχε σημαδέψει (γιά κάμποση ώρα γέλαγα νευρικά με το …χατ τρικ-ρεκόρ του Μανέ στην Σαουθάμπτον). Και πάμε στο σήμερα. Πολλά σημεία τσέκαρα και “κύκλωσα”, ελάχιστα θα παίξω, μάλλον τα τελευταία μου γιά φέτος.
Οκ, έφτασα 17 Μάη, ουσιαστικά έπαιξα όλη τη σαιζόν. Τζένοα, Μαν. Γιουνάιτεντ, Τσβόλε, Αλκμάαρ, Μόναχο 1860, Σαντχάουζεν, Σαν Πάουλι, FSV Φραγκφούρτης, Ζιλ Βιθέντε, Λα Κορούνια, Αλμερία, Γρανάδα, Μάλαγα, Ατλέτικο Μαδρίτης Χ και Σετούμπαλ Χ. Ολα αυτά είναι. Το σβήσιμο ξεκίνησε άμεσα. Και ήταν μεγάλο. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έξω, είδα ότι κατά 99% δεν θα παίξει ο Ρούνεϊ.
Αυτομάτως διαγράφεται. Λα Κορούνια και Ζιλ Βιθέντε έξω. Τα δύο…μπάζα. Τι κι αν καίγονται και παίζουν με αδιάφορες (η μιά με πεσμένη μάλιστα). Να ήταν στο 2.10 η Κορούνια και στο 2.70 η Ζιλ Βιθέντε, να κάνω τα στραβά μάτια. Τώρα no way. Ας κερδίσουν. Μετά, τα δύο σημερινά χινάρια. Σημειώστε τα, τσεκάρετέ τα, δεν θα τα παίξω αλλά είναι πιθανά.
Οπότε, πάμε πάλι από την αρχή να δούμε τι έμεινε: Τζένοα, Τσβόλε, Αλκμάαρ, Μόναχο 1860, Σαντχάουζεν, Σαν Πάουλι, FSV Φραγκφούρτης, Αλμερία, Γρανάδα, Μάλαγα. Είναι πέντε αουτσάιντερ και πέντε φαβορί. Θα κερδίσουν όλες οι γερμανίδες που καίγονται; Χλωμό. Ούτε το ματς της Αλκμάαρ είναι εύκολο, γιά όσους δεν το ξέρουν, η Εξέλσιορ θεωρείται (και είναι, πλην μιά πενταετίας, 2005-2010) δορυφόρος της Φέγενορντ! Σε συνοικία του Ρόττερνταμ εδρεύει και θα τα δώσει όλα σήμερα…γιά τη “μαμά”.
Στα μεγάλα, η Τζένοα βγάζει μάτια με τη φόρμα της (και θέλει να βγει Ευρώπη, εκκρεμεί η υπόθεσή της αλλά εμένα με ενδιαφέρει ότι το κυνηγάει), η Τσβόλε δεν θα χαριστεί στην (εντελώς ντεφορμέ) Φέγενορντ και η απόδοση προκαλεί, στα δε ισπανικά, όλα έχουν μέσα τους την…πονηράδα. Η Μάλαγα θέλει την 7η θέση και η Βιγιαρεάλ έχει πάει διακοπές.
Η Αλμερία καίγεται και η γειτόννισα ανδαλουσιάνα Σεβίλλη έρχεται από Ευρώπη, πήγε τελικό, δεν πάει κάπου στη βαθμολογία. Σημειωτέον, ο Εμερι έχει σχέσεις με την Αλμερία. Η δε Γρανάδα “κουνιέται” μετά την αλλαγή προπονητή και επίσης η Σοσιαδάδ δεν πάει κάπου. Από τα τρία, “κονέ” υπάρχουν στο Σεβίλλη-Αλμερία (και γειτονάκια και ο Εμερι).
Στα άλλα δύο απλώς έχουμε μονόπλευρο κίνητρο με καλές αποδόσεις. Γιά να κλείσω με τα δέκα ματς, επιστρέφω στα γερμανικά. Οπως τα βλέπω, κρατάω Σαντχάουζεν και FSV Φραγκφούρτης. Και θέμα απόδοσης και θέμα -σχετικά- φόρμας και κοιτάω και την αντίπαλο…. Τι θα παίξω με τις ταπεινές μοναδούλες που έχω; Αυτή τη γερμανική δυάδα που μόλις κράτησα από φαβορί.
Και μετά, μονό την Αλμερία και trixie με Τζένοα, Γρανάδα, Μάλαγα. Πολύ λίγες μονάδες, εσείς αποφασίστε τι και πως γιά την τσέπη σας. Eκτός προϋπολογισμού δεν βγαίνω. Αυτά διαθέτω, αυτά παίζω. Αν έρθει το μηδεν, καλώς, συνεχίζω να γράφω γιά μιά αγωνιστική ακόμα, αλλά χωρίς προτάσεις. ΑΡΧΙΚΗ ΚΑΒΑ: 8.000+2.000 μονάδες. Ποντάρισμα 17/5: Μονό αποδεκτό: Αλμερία 2 (11.
00) με 10 μονάδες. Δυάδα: FSV Φραγκφούρτης 1-Σαντχάουζεν 1 (4.00) με 35 μονάδες. Trixie: Τζένοα 2 (2.80)-Γρανάδα 2 (3.50)-Μάλαγα 2 (4.00) με 17 μονάδες οι δυάδες και 4 η τριάδα. Ολο μαζί 55 μονάδες. That's all, να ευχηθώ καλή επιτυχία απόψε στον Ολυμπιακό, τα λέμε μάλλον Τετάρτη, μεσοβδόμαδα έχει κάτι…ψιχουλάκια (κάτι σκανδιναβικά, μιά Β' Ισπανίας και κάτι άλλα σκόρπια).
Το Σάββατοκύριακο που έρχεται πάντως, θα γράψω κανονικά γιά τα ματς που έρχονται. Και μετά θα ξεκινήσει ο απολογισμός με πολλά -και ΠΟΛΥ ενδιαφέροντα- κείμενα. Από τις ήττες μαθαίνεις πολλά. Γιά σημερινό φινάλε, μερικές λέξεις -χθεσινές- του Νάιτζελ Πίρσον, προπονητή της Λέστερ η οποία σώθηκε μετά από το εκπληκτικό ντεμαράζ (ούσα τελευταία αρχές Απρίλη): "I think the key thing for us even in our darkest moments, there have been a few, the players have continued to support each other and believe in their own ability.
That's difficult when people are questioning your integrity”. Ετσι ακριβώς…
