Κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται. Σου μένουν. Ενα απο αυτά ήταν η αδιανότητη λατρεία και κυρίως η περηφάνια που είχαν οι οπαδοί της Αρσεναλ γιά δύο “δικά τους” παιδιά. Στον Σεσκ Φάμπρεγας και στον Τζακ Γουίλσιρ. Ο ένας έσπασε το ρεκόρ του άλλου. Ο Φάμπρεγας μπορεί να πρωτόπαιξε στην βασική ομάδα σε ηλικία 16 ετών και 177 ημερών, αλλά ήταν σε αγώνα Λιγκ Καπ με τη Ρόδεραμ.
Ενώ ο Γουίλσιρ έπαιξε -εστω και ως αλλαγή- πιό “αργά” (σε ηλικία 16 και 256 ημέρών μπήκε στη θέση του Φαν Πέρσι), αλλά ήταν γιά την Premier League κόντρα στη Μπλάκμπερν! Οπως και να’χει, οι “κανονιέρηδες” τους είχαν μεγάλο καμάρι. Τα παιδιά τους. Προιόντα της ακαδημίας, τρομερά ταλέντα, φουσκώναν από ικανοποίηση όλοι εκεί στο βόρειο Λονδίνο.
Το έζησα απο κοντά, γι αυτό δεν το ξεχνάω. Ηταν Δεκέμβρης του 2010, ήμουν εκεί γιά γιορτές, με κάποιο τρόπο βρήκα εισιτήρια και πήγα με τη γυναίκα μου σε ντέρμπι της Boxing Day με την Τσέλσι.
Από εκεί είναι και η φωτό που βλέπετε, τραβηγμένη απο εμένα. Μπαινουν οι ομάδες, μέσα και ο Φάμπρεγας (αρχηγός), μέσα και ο Γουίλσιρ (με το 19 στην πλάτη πάντα). Ο κόσμος αλαλάζει, τα γνωστά συνθήματα “We’ve got Cesc Fabregas” και “Super Jack Wilshere” βουίζουν ακόμα στα αυτιά μου, πως να τα ξεχάσω; Ηρθε και 3-1 το ματς, ο Γουίλσιρ είχε κάνει γιο-γιό κοτζάμ Εσιέν, αποθέωση, αν τόλμαγε κανείς να τους πει κάτι γιά τα παιδιά τους, τον έτρωγαν ζωντανό!
Τα χρόνια πέρασαν.
Ηρθε ο Ιούλιος του 2022 και ο Τζάκι, το παλληκαράκι που από τα 9 του ήταν στις ακαδημίες της Αρσεναλ (παρότι οπαδός της Γουέστ Χαμ και με παίκτη είδωλο τον Ντι Κάνιο) ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του. Μόλις 30 χρονών και 192 ημερών, γεννημένος πρωτοχρονιά του 1992. Σε αυτόν είναι -ας το πούμε- αφιερωμένες αυτές οι λέξεις. Σε έναν τεράστιο παιχταρά που τα είχε όλα εκτός από ένα.
Τύχη. ‘Η αν προτιμάτε, είχε παντρευτεί την ατυχία.
Ο Τζάκι λοιπόν, παίζει με την Αρσεναλ το 2008-09 (αφού έχει λάμψει φυσικά με τις ομάδες under-16 και under-18). Mετά απ’ το ντεμπούτο, σκοράρει και το πρώτο του γκολ, με την Σέφιλντ σε ματς Λιγκ Καπ και μετά μπαινει και ως αλλαγή σε ματς Champions League (με την Ντιναμό Κιέβου). Τότε έγινε ο 5ος 16χρονος που έπαιζε στο σεντόνι!
Υπογράφει επαγγελματικό συμβόλαιο, έρχεται η επόμενη σαιζόν και ο Τζάκι τον Γενάρη έρχεται δανεικός στην αγαπημένη μου Μπόλτον.
Παλέψαμε να τον κρατήσουμε εκείνο τον Ιούνιο, αλλά…είναι δυνατόν να ξεγελούσαμε τον Βενγκέρ; Ο Γουίλσιρ επιστρέφει στο Λονδίνο, καλείται και στην Εθνική (10ος νεώτερος παίκτης), το νερό είναι στο αυλάκι, παίζει πλέον βασικός και στην Αρσεναλ.
Τότε τον είδα κι εγώ, ήταν ακομα 18 ο μπαγάσας και έκανε αίσχη όπως σας έγραψα ήδη, 49 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις έγραψε το 2010-2011! Φυσικά βγαίνει “κορυφαίος νέος παίκτης της χρονιάς”.
Σε αυτή την τρομέρη σαιζόν, κάνει ίσως το ματς της καριέρας του. Εγώ τον είχα δει τέλη Δεκέμβρη, λίγες μέρες μετά μπήκε στα 19 του και στις 16 Φλεβάρη παίζουνε Αρσεναλ-Μπάρτσελόνα γιά το Champions League. Ο Γουίλσιρ έχει απέναντί του στα χαφ τους Ινιέστα-Τσάβι-Πέδρο-Μπουσκετς και φυσικά τον Μέσι. Η Αρσεναλ κερδίζει 2-1, όλα τα μάτια είναι πάνω του, ο μικρός δεν χαμπαριάζει.
Ιδού το λινκ https://www.youtube.com/watch?v=GkotSlQ4mIo , δείτε τις φάσεις και δεν χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο. Απλά από αυτό το μυθικό του ματς, βάζω ακόμα μιά φωτό, την βασική του Editorial.
Καλοκαιριάζει, πάμε γιά τη σαιζόν 2011-12 και η ατυχία έρχεται για πρώτη φορά να του χτυπήσει την πόρτα. Φιλικό προετοιμασίας με τους New York Red Bulls, σπάει τον αστράγαλό του.
Χάνει…όλη τη χρονιά. Ολη! Ούτε ένα ματς. Παρότι ο Βενγκέρ κάθε τόσο έλεγε “πάει καλά, γυρίζει συντόμα” και άλλα τέτοια, ο Τζακι δεν παίζει ούτε λεπτό. Ούτε στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, ούτε με την Εθνική γιά τα προκριματικά EURO.
Στις 27 Οκτώβρη της σαιζόν πλέον 2012-13, ο Τζάκι επιστρέφει. Παίζει 67 λεπτά, στο ματς με την ΚΠΡ, πέρασαν 524 μέρες (17 μήνες!) που ήταν βασικός τελευταία φορά.
Μεγάλη συγκίνηση, βγαίνει man of the match. Ολα πάνε καλά, οι μαύρες μέρες δείχνουν να είναι παρελθόν, ο Γουίλσιρ είναι βασικός, άψογος, βάζει και το περιβραχιόνιο σε ένα ματς που έλειπε ο Βερμάλεν, έχει έναν μικροτραυματισμό στο ντέρμπι με την Τότεναμ, όχι κάτι σοβαρό, αλλά χάνει ένα μήνα στο τέλος της περιόδου. Και φτάνουμε στο 2013-14!
Αναγκαστικά -λειπουν οι βασικοί- παίζει…εξτρέμ και είναι σούπερ, τον Οκτώβρη του 2013 βάζει το γκολ της χρονιάς κόντρα στη Νόριτς, ένα γκολ μαγεία που χάθηκε η μπάλα, πάσες “με τη μιά” οι οποίες είχαν ξεκινήσει από τη σέντρα! Γκολ της χρονιάς λοιπόν.
Κάνει κι αλλο ρεκόρ, με τη Μαρσέιγ σκοράρει το πιό γρηγορο γκολ από άγγλο στο Champions League, μόλις στο 29ο δευτερόλεπτο. Μπαίνουμε στο 2014, παίζει με την Εθνική, τάκλιν από τον Αγγερ της Δανίας και ένας ενάμιση μήνας έξω, τον Μάρτιο. Επιστρέφει τον Μάιο ως αλλαγή, παίρνουν το FA CUP οι λονδρέζοι, ο Τζάκι ξανά δείχνει να τα αφήνει όλα πίσω του.
Λίγο μετά, κερδίζουν και το Σουπερ Καπ από την Σίτι.
Και κάπου εκει έρχεται το (νέο) κακό…
Hταν 27/11, με την Γιουνάιτεντ, ένας “απίθανος” που..πέρασε και δεν ακούμπησε, ο ΜακΝέρ, του τσακίζει με δολοφονικό τάκλιν και τον άλλο αστράγαλο. Δείτε την τριτη φωτό. Ξανά μανά έξω γιά μήνες. Κι όμως, επιστρέφει, τον Μάη εκείνο βάζει από μακριά μια γκολάρα-τούβλο με την Γουέστ Μπρομ και ξαναπαίρνει back to back το βραβείο για το γκολ της χρονιάς, ποτέ δεν το έχει πετύχει άλλος αυτό στην Premier League! Καπάκι, παίρνει ξανά το FA CUP.
Και το καλοκαίρι του 2015 πλέον, πριν τη σαιζόν 2015-16 τι θα μπορούσε να συμβεί; Ξαναχτυπάει. Σε μιά προπόνηση του Αυγούστου, κάταγμα περόνης. Γυρίζει Απριλιο του 2016 μετά από 10 μήνες. Δεν είναι (και δεν θα είναι ποτέ ξανά) ο ίδιος. Το αναθεματισμένο “κοντέρ” γραφει 21 τραυματισμούς σε 6 χρονια!!
Ο Βενγκερ το ξέρει, τον δίνει δανεικό στην Μπόρνεμουθ.
Τα πάει σούπερ (2 φορές παίκτης του μήνα). Κι όμως, τον Απρίλη του 2017 σε μιά κόντρα με τον Χάρι Κέιν της Τότεναμ ξανασπάει την περόνη…. Επιστρέφει στην Αρσεναλ μετά απο 29 ματς με τη Μπόρνεμουθ, ο Βενγκέρ δεν τον παραχωρεί, παίζει ξανά με την αγαπημένη του ομάδα γιά πρώτη φορά βασικός από το 2016, τον Δεκέμβρη του 2017. Δεν ξαναχτυπάει, κάνει καλούτσικα ματς, αλλά είπαμε, δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος.
Στις 9 Ιουλιου 2018 -δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο του στην Αρσεναλ- υπογράφει 3ετες στην παιδική του αγάπη στην Γουέστ Χαμ.
Γιά 2 χρόνια παίζει μόνο 19 ματς, έχει πάρει την κάτω βόλτα. Χωρις ομάδα ένα έτος, γυριζει στη Μπόρνεμουθ τον Γενάρη του 2021, παίζει ακόμα 17 ματς, τον αφήνουν κι αυτοί ελεύθερο, πάει στην Ααρχους της Δανίας τον περασμένο Φλεβάρη και αυτό ήταν. Τον αφήνουν και αυτοί, ο Τζάκι σε ηλικία 30,5 ετών εγκαταλείπει.
Τρεις σοβαρές εγχειρήσεις (δύο αστράγαλοι και μιά περόνη), ακόμα κάμποσοι, δεκάδες μικροτραυματισμοί, δεκάμηνα ολόκληρα έξω, ακομα και σαιζόν.
Τον νίκησαν. Τον λύγισαν. Δεν ξέρω αν θα γινόταν ένας Τσάβι. Ενας Τζέραρντ. Πιθανόν. Ηταν world class, δεν το λέω εγώ, το έλεγαν ο Βενγκέρ και ο Καπέλο και τόσοι άλλοι. Ηταν ένα παιδί θαύμα.
Αλλά τόσο, μα τόσο άτυχο. Η Αρσεναλ τον αποχαιρέτησε με ένα συγκινητικό tweet και άμεσα τον προσέλαβε ως προπονητή της under-18!
Ο ίδιος ειπε ότι “έζησε το όνειρό του”. Πήρε δύο κύπελλα, φόρεσε περιβραχιόνιο, έβαλε δύο σερί σαιζόν το κορυφαίο γκολ, αναδείχθηκε και μιά χρονιά καλύτερος νέος παίκτης της σαιζόν.
Εζησε ολόκληρο ή ημιτελές το όνειρο του ο Τζάκι Γουίλσιρ; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Οπως τραγουδάει ένας άλλος τεράστιος εγγλέζος, ο Στινγκ, “on and on the rain will say how fragile we are, how fragile we are”. Πόσο εύθραυστοι είμαστε τελικά…
**Το ημερολόγιο γράφει 9 Ιουλίου, οι διακοπές συνεχίζονται γιά λίγο ακόμα, γιά 15 περίπου ημέρες. Από 25 του μήνα ξεκινάμε…ζέσταμα, ο Αυγουστος θα μας βρεί πανέτοιμους γιά τη στοιχηματική σαιζόν που έρχεται! Σας περιμένουμε όλους εντός Betsellers, καλές βουτιές (κι εγώ κάπου στο 2ο πόδι της Χαλκιδικής θα είμαι από την άλλη εβδομάδα)!
