Γεια χαρά σε όλους.
Η επίσημη αγαπημένη μπαίνει το πρωί του Σαββάτου στη μάχη του Μουντομπάσκετ, μία μάχη που δεν παίζεται με ίσους όρους, λόγω ρόστερ, για όλους.
Η Εθνική μας βρίσκεται στη Μανίλα (Φιλιππίνες), έχοντας αυτογνωσία: η αποστολή της είναι λειψή και οι πιθανότητες – όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στο τουρνουά – δεν (θα) είναι με το μέρος μας.
Ως γνωστόν, ο Δημήτρης Ιτούδης δεν έχει στη διάθεσή του τους Γιάννη Αντετοκούνμπο, Σλούκα, Νικ Καλάθη, Τάιλερ Ντόρσεϊ και σα να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε το χτύπημα με τον τραυματισμό του Ντίνου Μήτογλου στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριού για να… τινάξει στον αέρα τα σχέδια του τεχνικού τιμ της Ελλάδας.
Και μπορεί ο Μήτογλου να μην είναι… Τιμ Ντάνκαν, όμως σ’ αυτή την ομάδα όπως έδειξε και στα φιλικά ήταν σημαντικό κομμάτι του παζλ.
Ηταν απαραίτητος.
Το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος σε χρόνο συμμετοχής στα δύσκολα και απαιτητικά τεστ που έδωσε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατά την διάρκεια της προετοιμασίας, δείχνει και τη θέση που είχε στα σχέδια του Ιτούδη.
Κάπως έτσι μείναμε 11: Γουόκαπ, Λούντζης, Μποχωρίδης, Λαρεντζάκης, Μωραϊτης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Θ.
Αντετοκούνμπο, Ρογκαβόπουλος, Παπαγιάννης, Χατζηδάκης.
Ο πήχης των φιλοδοξιών μας έπεσε κι άλλο και παρότι το μονοπάτι για να βρεθούμε στους «8» δεν είναι απαγορευτικό, ίσως το κάνει τέτοιο η έλλειψη εναλλακτικών και προσωπικότητας από το ρόστερ.
Όμως, νομίζω ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα στην πρώτη στραβή να αρχίσει να… κράζει αυτά τα παιδιά που είναι δεδομένο ότι θα παλέψουν σαν λιοντάρια για να πάρουν στην τελική αυτό που τους αναλογεί στο Mundobasket 2023.
Πρώτος αντίπαλός μας η Ιορδανία. Μία ομάδα που προφανώς δεν πρέπει να μας τρομάζει, αλλά από την άλλη δεν είμαστε σε θέση να υποτιμήσουμε κανέναν.
Από το ρόστερ της ξεχωρίζουν δύο παίκτες. Ο πρώτος είναι ο άλλοτε ψηλός της Φενερμπαχτσέ, Αχμέτ Ντουβερίογλου (βρίσκεται σε αναζήτηση ομάδας) και ο δεύτερος ο Χόλις-Τζέφερσον που έχει στην πλάτη του 300+ παιχνίδια στο ΝΒΑ (Μπρούκλιν Νετς 2015-19/Τορόντο Ράπτορς 2019-20/Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς 2021) και τις δύο τελευταίες σεζόν έχει ταξιδέψει για να παίξει μπάσκετμπολ σε όλο τον κόσμο (Τουρκία, Πουέρτο Ρίκο, Ν.
Κορέα, Φιλιππίνες). Καλός σκόρερ και έμπειρος παίκτης, ειδικά για τα κυβικά της Ιορδανίας.
Κλείνοντας τη σημερινή στήλη, δεν υπάρχει άλλη συνταγή για εμάς – σε όλο το τουρνουά: πρέπει να παίξουμε άμυνα. Με μυαλό, φιλότιμο, αυταπάρνηση. Κι όπου βγει…
