Γεια χαρά σε όλους.
Ο σπουδαίος Γιάννης Ιωαννίδης «έφυγε» από το μάταιο τούτο κόσμο, έχοντας ζήσει τα πάντα – και κυρίως συναισθήματα – σε τέτοια ένταση που σπάνια μπορεί να επιβιώσει ένας… κανονικός άνθρωπος.
Δημιούργησε την αυτοκρατορία του Αρη και λατρεύτηκε από τους «κίτρινους», στη συνέχεια τη δεκαετία του 90 σήκωσε στις πλάτες του ολόκληρο τον οργανισμό του Ολυμπιακού όταν βρίσκονταν σε εξέλιξη τα πέτρινα χρόνια στην ποδοσφαιρική ομάδα και αγαπήθηκε όσο λίγοι από την «ερυθρόλευκη» οικογένεια, ενώ φυσικά αποθέωση τον περίμενε και στην ΑΕΚ, την οποία οδήγησε σε τελικό Ευρωλίγκα.
Αμέτρητες οι ιστορίες που τον ακολουθούν, αμέτρητοι και όσοι τον λάτρεψαν.
Ζωή για να γίνει ντοκιμαντέρ, για να θυμούνται οι παλιοί και να… μαθαίνουν όσοι – λόγω ηλικίας – δεν ξέρουν.
Οντως, με το φευγιό του ο μεγάλος «Ξανθός» του ελληνικού αθλητισμού τοποθετεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μια εποχή, τη δική του εποχή, που τη σημάδεψε με τα επιτεύγματά του.
Από χθες ανακαλούνται στη μνήμη μας διάφορες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Γιάννη Ιωαννίδη, πολλές περισσότερες θα βγουν στην… επιφάνεια από ‘δω και στο εξής από όσους τον έζησαν από κοντά, με το μόνο σίγουρο να είναι ότι όλες έχουν ενδιαφέρον γιατί πολύ απλά κεντρικό πρόσωπο ήταν ο «Ξανθός».
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που ότι έπιανε στα χέρια του γινόταν χρυσός, είχε πει το συγκινητικό και παράλληλα αληθινό, που κάπου θα το πήρε το μάτι σας από χθες στα πρώτα αφιερώματα, αλλά αξίζει να μπει και σε τούτη τη γωνιά: «στη ζωή το ιδανικό είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Αν δεν μπορείς να καταφέρεις το ιδανικό, καλό είναι να μπορείς να αγαπάς, γιατί έτσι αισθάνεσαι. Αν απλά αγαπιέσαι, δεν αισθάνεσαι τίποτα»…
Καλό ταξίδι σε έναν γίγαντα του ελληνικού αθλητισμού…
Σε λίγες ώρες στο Βελιγράδι θα γίνει το πρώτο τζάμπολ της νέας Euroleague και από τώρα λέω ότι στοιχηματικά δεν θα με απασχολήσει καθόλου η πρεμιέρα.
Οι πρώτες στροφές είναι για να δούμε που πατούν και που βρίσκονται οι ομάδες (είναι οι ίδιες 18 με πέρυσι), οι οποίες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, άλλες ανακάτεψαν την τράπουλα κάνοντας σπουδαίες κινήσεις (Παναθηναϊκός, Ερυθρός Αστέρας για παράδειγμα), άλλες τάραξαν τα νερά (όπως η Μονακό που έφερε στην Ευρώπη τον Κέμπα Γουόκερ) και άλλες που θα προσπαθήσουν να συνεχίσουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι (Ολυμπιακός, Ρεάλ,), ενώ ποιος μπορεί να υποτιμήσει την Παρτιζάν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την Αρμάνι που έβαλε στη μηχανή της τον Μίροτιτς, τη Μπαρτσελόνα (Ερνανγκόμεθ έφερε κι αυτή…), την Εφές και τη Φενέρ, τη Μακάμπι με το φρούριό της και τον ενθουσιασμό που παίζει, τη Μπάγερν με τον Πάμπλο Λάσο στον πάγκο της και τη Βαλένθια που πλέον δεν μπορεί να θεωρείται… άβγαλτη στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση; Νομίζω, ουδείς.
Στο μεταξύ, το πράγμα από φέτος αποκτά μία έξτρα πινελιά ενδιαφέροντος, αφού μετά το τέλος της κανονικής περιόδου θα υπάρξουν τα play-in, διαδικασία που αντέγραψε από το ΝΒΑ η Ευρωλίγκα, προτού μπούμε στις μάχες των πλέι οφ: οι πρώτες 6 ομάδες της ρέγκιουλαρ σίζον θα προκριθούν απευθείας στα πλέι οφ, ενώ αυτές που θα τερματίσουν μεταξύ 7ης και 10ης θέσης θα διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους μέσω των play-in.
Αρχικά, θα γίνει ένα νοκ άουτ παιχνίδι μεταξύ της 7ης και της 8ης ομάδας, με τη νικήτρια να προκρίνεται στα πλέι οφ και την ηττημένη να έχει άλλη μία ευκαιρία παίζοντας με την ομάδα που θα κερδίσει στον αγώνα μεταξύ 9ης και 10ης θέσης, με έπαθλο το τελευταίο εισιτήριο.
Όπως κάθε σεζόν που ξεκινά έτσι και φέτος θα μπει στο πινακάκι ένα πρώτο διαρκείας.
Είναι πολύ πιθανό στη συνέχεια και όσο προχωράμε πιο βαθιά στη χρονιά να ακολουθήσουν 1-2 ακόμα, με την ελπίδα να κινηθούμε και φέτος προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σε πρώτη φάση κράτησα τη Βαλένθια. Η ομάδα του Αλεξ Μούμπρου στον προηγούμενο μαραθώνιο τερμάτισε στην 13η θέση με ρεκόρ 15-19, όμως η αλήθεια είναι ότι μέχρι και τον τελευταίο μήνα ήταν στο κόλπο για να μπει σφήνα στην post season.
Τελικά, έμεινε εκτός – χαλώντας τη χρονιά της γενικότερα – λόγω των 6 ηττών της στα 7 τελευταία ματς της ρέγκιουλαρ σίζον.
Πιο ψημένος, πλέον, στο υψηλό επίπεδο ο Μούμπρου (δεν έχω σταματήσει να γράφω ότι τον πιστεύω και για τώρα, αλλά και το… μέλλον), έφτιαξε αυτό το καλοκαίρι ένα αρκετά σκληροτράχηλο σύνολο αποτελούμενο από τους Μπράντον Ντέιβις (πέρυσι στο Μιλάνο), Οτζελέγιε (από Βίρτους Μπολόνια), Μπουμπακάρ Τουρέ (σέντερ από την Τόφας), Ντ.
Ινγκλις (πολύ αξιόλογος πάουερ φόργουορντ από τη Γκραν Κανάρια) και τους παίκτες-κλειδιά στην περιφέρεια (ανανέωσαν και παρέμειναν), Κρις Τζόουνς, Τζάρεντ Χάρπερ και τον Κάσιους Ρόμπερτσον που ήρθε από την Ομπραντόιρο.
Προφανώς η Βαλένθια είναι αουτσάιντερ για να τρυπώσει στα πλέι οφ, το μαρτυρά άλλωστε και η απόδοση, όμως νομίζω ότι (της) αξίζει ένα ψιλό.
Εχουμε μαραθώνιο μπροστά μας και μάλιστα πολύ σκληρό. Η Ευρωλίγκα δεν είναι απλή ιστορία και χρειάζεται καλό διάβασμα για να μπούμε πιο δυνατά.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην πορεία της σεζόν και οι 18 ομάδες θα αναλυθούν βάσει των δεδομένων που παρουσιάζουν στο παρκέ. Από αυτό θα εξαρτηθεί άλλωστε και το ποιες θα μπουν στο παιχνίδι μου και κατ’ επέκταση στο πινακάκι.
Καλό απόγευμα σε όλους.
