Φτάσαμε λοιπόν στην 13η Ιουλίου. Στον τελικό. Απόψε, λίγο πριν ή λίγο μετά τα μεσάνυχτα, η αυλαία θα πέσει. Και σαφώς χρειάζομαστε ξεκούραση, σαφώς το μυαλό είναι σε διακοπές και θάλασσες, αλλά μιά μελαγχολία θα μας πιάσει. Το Μουντιάλ δεν είναι απλή υπόθεση. Εχει- ακόμα και φουλ εμπορευματοποιημένο- κάτι μαγικό. Μιά γιορτή. Μιά ιεροτελεστία.
Χορτάσαμε μπάλα, γκολ, στιγμές που δεν ξεχνιούνται. Και είναι…πολλά τέσσερα ρημάδια χρόνια ρε γαμώτο! Anyway, αύριο σε μιά ακόμα -τελευταία- στήλη, θα κάνουμε έναν στοιχηματικό και αγωνιστικό απολογισμό και μετά…θα χαθούμε (γιά λίγο). Σήμερα ας μείνουμε στους πρωταγωνιστές. Γερμανία-Αργεντινή: Ξεκινάμε από τα…βασικά. Ποιά είναι καλύτερη ομάδα; Η Γερμανία.
Ποιά έχει καλύτερο προπονητή; Η Γερμανία. Ποιά έχει παίξει καλύτερη μπάλα; Η Γερμανία. Ποιά είναι φαβορί στο ματς; Η Γερμανία. Αυτά δεν νομίζω ότι αμφισβητούνται. Οχι γιατί έβαλε επτά στην Βραζιλία. Αλλά γιατί μας έδειξαν πράγματα, είδαμε και “τίκι-τάκεν”, είδαμε και γκολκίπερ-βουνό, είδαμε και free scoring χωρίς κανονικό φορ σε πολλά ματς, είδαμε χαφ που τρέχουν ασταμάτητα, είδαμε αγωνιστική πειθαρχία και ωραίους συνδυασμούς.
Εδώ στην Ελλάδα- βιώματα είναι αυτά, πάππου προς πάππου- η πλειοψηφία δεν συμπαθεί την Γερμανία. Δυστυχώς, ΚΑΚΩΣ, μπλέκει ποδόσφαιρο με πολιτική ή δεν ξέρω τι άλλο. Αν η Βραζιλία έβαζε τα επτά στη Γερμανία, εδώ θα πανηγυρίζαμε σαν μικρά παιδιά.Τώρα είπαμε (οι περισσότεροι) “άντε ρε ξεφτίλες, σταματήστε, δείξτε σεβασμό”. Μέχρι και…χέρι θα τους βάζαμε, πλάκα είχε! Αυτά όμως δεν χωράνε στη μπάλα.
Οποιος τα ανακατεύει, ας το κοιτάξει. Θυμάμαι στο Γκντάνσκ το 2012, ήμουν στην ελληνική κερκίδα του Γερμανία-Ελλάδα 4-2 και πίσω μου είχαν “χωθεί” ένας μπαμπάς με τα δύο μεγάλα παιδιά του, γερμανός. Πιάσαμε κουβέντα. Μου είπε “θα γιουχάρετε τον ύμνο”. Του απάντησα: “Φυσικά και όχι. Η Μέρκελ μας γυρίζει τα άντερα, όχι εσύ και ο απλός λαός της Γερμανίας”.
Ξεκινάει ο ύμνός, σιγή. Ορθιοι, σεμνά και όπως πρέπει. Κάνει το λάθος ο σκηνοθέτης και δείχνει στα μάτριξ την Μέρκελ. Αυτομάτως χιλιάδες μακρόσυρτα “ουυυυυυουυυυυυυ” γίνονται ένα. Φέυγει το πλάνο στα 4''. Ξανά και άμεσα, σιγή. Τέλος του ύμνου. Ο γερμανός είχε μείνει παγωτό. Γυρίζω, βάζω το δάχτυλο μου στο μυαλό μου, σαν να του λέω “το είδες;”.
Γέλασε, “είχες δίκιο, είχα παρασυρθεί κι εγώ απ' όσα διάβαζα…”. Εδώ λοιπόν έχουμε ΜΠΑΛΑ. Και οφείλουμε να δούμε την Γερμανία ως μιά εξαιρετική ομάδα. Και πάμε στο…άλλο στρατόπεδο. Την Αργεντινή. Διαβάζω, ακούω συνέχεια “που είναι ο Μέσι, δεν παίζει μπάλα, όλο άμυνα κάνουνε”. Λάθος. Γιατί ναι, η Αργεντινή ΔΕΝ έχει δείξει σπουδαία πράγματα, σε κάνενα ματς δεν έθελξε, μέτρια ήταν και ο Μέσι ψιλοχαμένος.
Που είναι το λάθος; Ο κόσμος “παρασύρεται” από το Μέσι της Μπάρτσα. Περιμένουν ντρίπλες, σλάλομ, μαγικά, γκολάρες. Αμ δε! Ο Μέσι είναι εδώ, αλλά είναι απόλυτα προσαρμοσμένος σε αυτό που πρέπει να κάνει. Πριν τέσσερα χρόνια δεν ήταν. Η Αργεντινή πήγε να παίξει σαν Μπαρτσελόνα. Και έγραψε ντόρτι με την Γερμανία!! Τώρα ο Μέσι είναι μέρος του συνόλου.
Πολύ ώριμος. Βγάζει ασίστ, μοιράζει, ανοίγει διαδρόμους. Και η Αργεντινή ρολάρει. Μισή φάση; Μία; Μιάμιση; Ναι, αλλά… αποδίδει! Στα του αγώνα: Εχω δύο δεδομένα στο μυαλό μου. Πρώτον, ότι η Γερμανία δεν θα κλειστεί, δεν θα βάλει μαν του μαν στο Μέσι. Θα κάνει το ίδιο παιχνίδι της που κάνει πάντα. Είναι και θέμα φιλοσοφίας. Ο Φαν Γκάαλ έβαλε προ ημερών μαν του μαν.
Ντε Γιόνγκ σκιά του Μέσι. Μηδέν εις το πηλίκον, δεν το έφαγε αλλά…δεν το έβαλε κιόλας, μισή φάση έκαναν οι οράνιε. Οι γερμανοί δεν θα το πάνε έτσι. Ποτέ δεν το πήγαν. Και κενά έχουν. Εκεί από τον Χεβεντες ή τον Μποάτενγκ. Δεύτερο δεδομένο; Εχει να κάνει με την ψυχολογία. Η Αργεντινή πήγε στην Βραζιλία κι αυτή με ένα -ας το πούμε- βάρος.
Ενα άγχος. Οχι σαν τους οικοδεσπότες, αλλά το είχε. Το διαχειρίστηκε αλλιώς και η παρουσία της στον τελικό δείχνει ότι…πολύ καλά έκανε, ας γκρινιάζαμε εμείς ως θεατές. Τώρα ΔΕΝ έχει άγχος. Κανένα. Είδατε τον Μέσι μετά τα πέναλτι; Σαν μωρό έτρεχε παντού. Ξέσπασε, όπως όλοι. Φτάσανε. Εδώ, στον τελικό. Και στον τελικό σπάνια έχεις άγχος.
Μπαίνεις, παίζεις, δείχνεις. Κάποτε, το 2004 εμείς με την Τσεχία τρώγαμε…νυχάκια. Με την Πορτογαλία άνετοι, το…είχαμε σηκώσει ήδη. Αν δεν είσαι διοργανωτής ή δεν είσαι φαβορί, δεν έχεις άγχος. Τώρα η Αργεντινή μπορεί επιτελους να παίξει καλή μπάλα. Και χώρους θα βρει (που δεν έβρισκε σε κανένα ματς, ούτε με Ιραν, ούτε με Βοσνία, ούτε με Βέλγιο, ούτε με Ολλανδία, όλοι κλειστά την έπαιξαν).
Με αυτά στο μυαλό, προσπαθώ να ψυχανεμιστώ τι θα δούμε. Και αποφασίζω. Αποφασίζω να πάω κόντρα. Σε πολλά. Στους μπουκ που θέλουνε καυτό φαβορί το under. Τους περισσότερους που λένε ότι θα γίνει ματς σαν αυτό με την Ολλανδία. Την παράδοση που θέλει τελικό με λίγα γκολ (0-0 το 2010, 1-1 το 2006, 2-0 το 2002). Και να κυνηγήσω τα γκολ. Το over. Φινάλε είναι, μακάρι να βγω σωστός έτσι ώστε και να πληρωθώ και να απολαύσουμε μπάλα….
ΑΡΧΙΚΗ ΚΑΒΑ: 1000 μονάδες. Προηγούμενο υπόλοιπο: 300 μονάδες. Ποντάρισμα 13/7: Σκορ 2-1 (9.50), με 50 μονάδες. Σκορ 1-2 (13.00) με 36 μονάδες. Σκορ 2-2 (19.00) με 24 μονάδες. Any time σκορερ: Ιγουαίν (4.50) με 50 μονάδες. Ανοιχτά μπετ: 160 μονάδες. Νέο υπόλοιπο: 140 μονάδες. Αυτά είναι. Προφανώς και δεν πάω στο “ξερό” over γιά δύο λόγους: Πρώτον, δεν με συμφέρει. Αν έβαζα και τις 110 μονάδες των σκορ πάνω εκει, τι θα έπαιρνα; Ψιχουλα.
Τώρα, φινάλε είναι, το κάνω πιό τζογαδόρικο και στοχεύω ψηλά. Αν βγει over με κάποια ομάδα να μην σκοράρει, θα εκπλαγώ. Δεν “βλέπω” πχ 3-0 ή 0-3. Θα σκοράρουν και οι δύο ΑΝ φυσικά επαληθευτώ. Δεύτερον: Αυτά τα τρία σκορ με καλύπτουν κατά 90%. Αν τυχόν πάμε ακόμα πιό ψηλά, έχω το live γιά κάλυψη. Αν πχ είναι 2-1 στο 80', το 2-2 το έχω, μπορώ να ποντάρω live και το 3-1 ή το next goal, γενικά έχω επιλογές.
Του Ιγουαίν είναι προφανώς fun bet, τιμής ένεκεν που τον είχα…πρώτο σκόρερ. Και είναι καλή απόδοση γιά βασικό φορ μέσα στα 90'. Αυτά ήταν. ΔΕΝ πάω σε σημείο. Τελικός είναι, όλα μέσα είναι. Πάω σε υψηλό σκορ και θέαμα. Ελπίζω να μην…δούμε 0-0. Τότε και θα έχω χάσει και δεν θα το ευχαριστηθούμε. Κάτι μέσα μου μου λέει όμως ότι θα δούμε αυτό που περιμένω και μόλις έγραψα.
Τίποτα άλλο, καλό τελικό να έχουμε, τα λέμε και απόψε στο chat, αύριο μεσημέρι ή απόγευμα μιά τελευταία στήλη, να σας…κουνήσω και το μαντήλι γιατί ξεκινάνε διακοπές!!!
