Γεια χαρά σε όλους και χρόνια πολλά. Με υγεία, τύχη και καθαρή καρδιά.
Στα δικά μας τώρα, αύριο μπαίνουμε στην τελευταία στροφή του πρώτου γύρου στην Ευρωλίγκα (17η αγωνιστική) και σε σχέση με την τελευταία φορά που αναφέρθηκα στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει κάτι.
Η Ρεάλ είναι μία κατηγορία μόνη της: ομάδα-«τούμπανο», που σου δημιουργεί την αίσθηση ότι φέτος δεν έχει αντίπαλο πουθενά.
Κάτω από τους Μαδριλένους συνεχίζεται το ίδιο βιολί: επί της ουσίας από την Μπαρτσελόνα και την Βίρτους μέχρι τον 15ο της βαθμολογίας Ερυθρό Αστέρα, άπαντες έχουν ως μίνιμουμ στόχο μία θέση στην πρώτη 10άδα! Θα πέσουν κορμιά μέχρι το φινάλε…
Η ιστορία στην Ευρωλίγκα έχει πολύ ψωμί ακόμα, όπως και πολύ άγχος. Μη λέω και γράφω ξανά τα ίδια.
Μια ματιά να ρίξει κανείς στο scoreboard των 16 αγωνιστικών που έχουν περάσει, θα αντιληφθεί κατευθείαν ότι έως τώρα μιλάμε για μία ιδιαίτερα… ψυχοφθόρα – και με τη δική της «μαγεία» – διαδικασία, με τα περισσότερα ματς να κρίνονται στο φινάλε.
Από το τέλος του πρώτου γύρου, δεν κράτησα κάτι σε καθαρά παικτικό/στοιχηματικό κομμάτι (τουλάχιστον για την ώρα), ανάλογα με τα κέφια και το τι θα έχει προηγηθεί, ίσως ασχοληθώ με τον άσο της Μονακό και ίσως με το under στο Μπάγερν – Βαλένθια (μαζεύτηκαν ξανά σημαντικά αγωνιστικά αγκάθια στους Ισπανούς, οι οποίοι όμως παραμένουν η καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση και σταθερά επικίνδυνοι μακριά από τη… φωλιά τους).
Από ‘κει και πέρα, το παιχνίδι μου και το βάρος της στήλης, τούτη τη φορά θα πέσει στο Γιούροκαπ.
Και στην δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση ο ντόρος δεν λείπει.
Αν εξαιρέσουμε την κάτοχο του τίτλου Γκραν Κανάρια, την Παρί και την Μπουργκ που έχουν αποκτήσει προβάδισμα για τις δύο πρώτες προνομιούχες θέσεις του 1ου και του 2ου ομίλου, από κάτω τους γίνεται μάχη (στην επόμενη φάση του Γιούροκαπ προκρίνονται οι πρώτες έξι ομάδες του κάθε γκρουπ).
Με ρεκόρ 5-7 ο Αρης, υποδέχεται απόψε στο πάντα καυτό Αλεξάνδρειο την ουραγό Σλασκ Βρότσλαβ (ρεκόρ 1-11), με την ομάδα του Γιάννη Καστρίτη να είναι το φαβορί της μονομαχίας.
Από δύο σερί νίκες στο Γιούροκαπ οι «κίτρινοι» και… ελαφρώς τσαντισμένοι από την γκέλα στο Λαύριο για την Basket League (ήττα στην παράταση το περασμένο Σάββατο).
Τίποτα το ιδιαίτερο οι Πολωνοί και με το μυαλού αλλού (στις εγχώριες υποχρεώσεις, όπου και εκεί κάνουν… νερά, εσχάτως).
Πήγα με την αμυντική πειθαρχία των παικτών του κόουτς Καστρίτη.
Το ίδιο έπραξα και με την Μπεσίκτας. Η ομάδα του Ντούσαν Αλιμπίγεβιτς (ρεκόρ 7-5) υποδέχεται τη Γουλβς, που λόγω των σημαντικών απουσιών της (νοκ άουτ εδώ και καιρό δύο πενταδάτοι, οι Σουλαϊμόν και Ζάγκαρς) έχει χάσει σημαντικό έδαφος (ρεκόρ 4-7) και αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός πρώτης 6άδας στον 1ο όμιλο.
Η Μπεσίκτας προέρχεται από την ήττα στο ντέρμπι με τη Γαλατασαράι (εκτός έδρας για την τουρκική λίγκα), με τον Αλιμπίγεβιτς να βράζει με τους διαιτητές, εξαπολύοντας βέλη προς την ομοσπονδία και προς όποιον… μιλάει τουρκικά.
Σήμερα, περιμένω την αντίδραση της ομάδας του, που συνήθως στο «κλουβί» της, έρχεται μέσω της προσπάθειας που καταβάλει στο πίσω κομμάτι του παρκέ.
Εν κατακλείδι, και σ’ αυτή την περίπτωση θα στηρίξω της… αμύνης τα παιδιά.
Καλό μεσημέρι.
