“Πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος να θυμόμαστε αυτό το Μουντιάλ μετά από χρόνια είναι να δούμε τον Μέσι ή κάποιο outsider να το κατακτά. Να γίνει κάτι αξιομνημόνευτο δηλαδή, που ίσως υπενθυμίσει σε όλους γιατί αυτή η γιορτή είναι πραγματικά ξεχωριστή και καλό θα ήταν να μείνει αναλλοίωτη στο χρόνο.” Κάπως έτσι έκλεινε η εισαγωγή της πρώτης στήλης για το Μουντιάλ “Το Μουντιάλ που θέλουμε να ξεχάσουμε”.
Και ποιος να μου το λέγε ότι το outsider που θα έκανε αυτό το Μουντιάλ αξιομνημόνευτο, θα ήταν το Μαρόκο! Προφανώς και δεν τους πίστεψα, όπως κανένας μας εξάλλου, μας αρκεί όμως που το έχει πιστέψει ο κόουτς Ρεγκραγί και η ομάδα του. Η ποιότητα και το ταλέντο υπήρχαν πάντα στις τάξεις του Μαρόκου αλλά αυτό που έλειπε και βρήκε στο πρόσωπο του πρώην προπονητή της Wydad, ήταν το κλίμα ομαδικότητας στα αποδυτήρια.
Όλοι οι παίκτες αντιμετωπίζονται ως ίσος προς ίσο, ανεξαρτήτως αν αυτός αγωνίζεται στην Πρέμιερ Λιγκ ή στο πρωτάθλημα του Μαρόκου. Όλοι οι παίκτες σέβονται τις επιλογές του προπονητή και όλοι δίνουν ότι έχουν και δεν έχουν για να τον βγάλουν ασπροπρόσωπο. Αυτό είναι που έχει κάνει τη διαφορά στην ομάδα συγκριτικά με προηγούμενες διοργανώσεις, όπου μας είχε συνηθίσει να αδικεί τον εαυτό της.
Μετά την επικράτηση απέναντι στους γείτονες της Ιβηρικής Χερσονήσου, η ομάδα του Μαρόκου καλείται να αντιμετωπίσει τη Γαλλία, μια χώρα με επίσης ιδιαίτερες σχέσεις. Πολλούς αιώνες μετά τον Ελ Σίντ και μόλις λίγα χρόνια πριν, το 1956 το Μαρόκο ανέκτησε την ανεξαρτησία του από τους Ισπανούς αλλά κυρίως από τους Γάλλους και επανενώθηκε.
Αν σε όλη την Ιβηρική ζουν κοντά στο 1εκ Μαροκινοί, στην Γαλλία είναι ακόμα περισσότεροι! Χαρακτηριστικό επίσης ότι στα σχολεία του Μαρόκου τα γαλλικά διδάσκονται όπως και τα Αραβικά, σαν μια δεύτερη κύρια γλώσσα δηλαδή με πολλά μέσα ενημέρωσης επίσης να είναι μόνο στα γαλλικά. Υπολογίζεται ότι πλέον πάνω από το 50% των Μαροκινών μιλάει και άπταιστα γαλλικά.
Καλείται να αντιμετωπίσει λοιπόν έναν αντίπαλο που υπό άλλες συνθήκες θα τον υποστήριζε!
Στοιχηματικά λέω να παίξω ένα φαν μπετ καρτών και πιο συγκεκριμένα να πάρει μια ο Χακίμι και ο Άμραμπατ. Ο Χακίμι πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις και ας αγωνίζεται με μικροενοχλήσεις. Θα είναι από τη μεριά του Εμπαπέ, έναν παίκτη που όχι απλά τον ξέρει πολύ καλά αλλά είναι και φίλοι.
Σε ένα τέτοιο ματς όμως όλα αυτά πάνε περίπατο και στο 4,20 αξίζει να το ποντάρισμα κάποιων μονάδων. Ο Άμπραμπατ από την άλλη και αυτός πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις και βρίσκεται σε τοπ φόρμα και γενικά την έχει την κάρτα. Είχε τιμωρηθεί στο πρώτο ματς με την Κροατία και ήταν αρκετά προσεκτικός στα επόμενα διότι σε περίπτωση τιμωρίας θα έχανε κάποιο από αυτά.
Πλέον οι παίκτες δεν κουβαλάνε κάρτες και δεν θα το πολυσκεφτεί ιδιαίτερα να κιτρινιστεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και οι δύο θα παίξουν με το μαχαίρι στα δόντια και το 15,00 που βρίσκουμε στο να πάρουν από μια κάρτα και οι δύο είναι εξαιρετικό. Για τον άλλον ημιτελικό δεν έχω να πω κάτι, απλά ελπίζω να δούμε τον Μέσι στον τελικό!
Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι οι στιγμές που μας έχει χαρίσει αυτό το Μουντιάλ είναι απο αυτές που ΔΕΝ θα θέλουμε να ξεχάσουμε, οπότε μπορούμε να θεωρήσουμε κάπως πως το ποδόσφαιρο νίκησε και ο ρομαντισμός του δεν έχει χαθεί.
Το μόνο που μένει είναι να δούμε αν οι Μαροκινοί μπορούν να συνεχίσουν το δικό τους θαύμα, κάτι που το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι, μαζί τους όμως το πιστεύουν εκατομμύρια ακόμα.
