Τι ωραίο που είναι το γηπεδάκι όταν όλα είναι όπως πρέπει… Ψυχαγωγία, εκτόνωση, χαβαλές, διασκέδαση, σκέτη απόλαυση! Τα τελευταία χρόνια πάω στο γήπεδο σπανιότατα. Με την εθνική πήγα στο Γκντανσκ πέρυσ (Γερμανία-Ελλάδα) και χθες. Σε συλλογικό επίπεδο πήγα τελευταία φορά σε εκείνο το…καταραμένο τελικό κυπέλλου ΑΕΚ-Ατρόμητος και συχτίρισα την ώρα και την στιγμή.
Θα αργήσει η στιγμή να ξαναπάω (ίσως όταν τελειώσει το γήπεδο της ΑΕΚ, γιά το…γήπεδο, όχι γιά την ομάδα). Οπως και να'χει, ωραία βραδιά χθες. Αν εξαιρέσω κι έναν πιτσιρικά που δεν ήταν πάνω από 15 (να ρισκάρω να πω και….παρθένος, έχει τη σημασία του) που επί 90' δεν έβλεπε ματς αλλά μόνο μπινελίκια και χειρονομίες στους 1700 ρουμάνους έκανε (ήταν και μισή μερίδα, τον πήραμε στο ψιλό τελικά, αλλά…δεν χαμπάριασε-θεώρω την πανμέγιστη ηλιθιότητα αυτό το πράγμα να κοιτάς από μακριά και εκ του ασφαλούς βεβαίως τους “εχθρούς” και να αρχιζεις “θα σε κάνω, θα σε δείξω, έλα έξω ρε κλπ κλπ κλπ) όλα ήταν όμορφα.
Και η εθνική ήταν όμορφη. Πραγματικά όμορφη. Ας είναι και την Τρίτη, να περάσουμε. Γιατί χθες θα μπορούσαν να έχουν όλα τελειώσει, αλλά δεν τέλειωσαν. Αν ήταν 5-1, θα μιλάγαμε αλλιώς. Τώρα δεν είναι. Και γιά να κλείσω με την Εθνική, βαθιά υπόκλιση σε έναν παίκτη. Τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Πάντα εκεί. Πάντα στο μάξιμουμ. Να τρώει το χόρτο.
Να πηδάει σε κάθε διεκδίκηση απλά γιά να δυσκολέψει τον αντίπαλο που του'ριχνε δύο κεφάλια. Να γυρίζει πίσω. Να κάνει τάκλιν, να ειναι και σε θέση γκολ, να πασάρει, να σκοράρει. Ολα. Μα όλα. Μπράβο ρε Δημήτρη, να είσαι καλά… Πάμε στα δικά μας. Ενα θα πω: Ρε Μάκη! Ρε Μάκη! Ελεος δηλαδή, γιατί βρε αγόρι μου; Γελάω τώρα που το γράφω, θα γελάει κι αυτός που θα με διαβάσει, αλλά…εγώ τώρα τι να γράψω; Πιστέψτε με, δεν έχω δει καν εφημερίδα.
Δεν κάναμε ράδιο χθες μαζί, δεν μιλήσαμε. Και διαβάζω τη στήλη του και…μπίνγκο. Κατά 90% αυτά θα έγραφα. Καρλάιλ, Κόλτσεστερ, Οξφορντ τα “βασικά”, Στιβενέιτζ, Πρέστον τα “αναπληρωματικά”, με…αποτελειώνει και με τα βραζιλιάνικα που είναι αύριο! Να το πω απλά, να τελειώνουμε. Κοντράρω δύο ομάδες που σε 4 σερί ματς πρωταθλήματος δεν έχουν σκοράρει καν.
Κρόουλι και Μάνσφιλντ. Κοντράρω και την τραγική εκτός έδρας Σουίντον (μιά νίκη έχει εκτός, τότε που την…ξανακόντραρα, με τη Ρόδεραμ, ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο) και καθάρισα. Είδατε, κατά τα 2/3 ίδιος με τον Μάκη. Απλά εγώ βάζω Καρλάιλ, αυτός Στιβενέιτζ. Ας…βγουν τα δύο κοινά μας και…το τρίτο το “παζαρεύουμε” (γέλια). Στο 3.
10 η Καρλάιλ, στο 3.60 η Κόλτσεστερ, στο 2.80 η Οξφορντ, πάπαλα το νησί. Αν θέλετε να σταθούμε σε οτιδήποτε άλλο σημερινό, ψηλό το over της Αλαβές, κάμποσα ασάκια στο Κόνφερενς (Γουέλινγκ, Μάκλεσφιλντ) αλλά δεν ακουμπάω. Και πάμε στο αύριο, αφού ούτε εγώ θα ανεβάσω στήλη, δεν υπάρχει λόγος. Ισχύει ότι γράψαμε μέρες πριν. Χα-λα-ρά πάμε ως το άλλο Σάββατο.
Στα βραζιλιάνικα. Οντως οι αποδόσεις έπεσαν. Κρίμα. Γιά την Γκοίας δεν έχω να πω τίποτα, είναι καλά, πέρασε 4η, έχει καλή έδρα, τίγκα στα προβλήματα η αδιάφορη Ιντερνασιονάλ (έξω Σκόκο και Φορλάν). Γιά το άλλο όμως, το Φλουμινένσε-Σάο Πάολο, έχω να πω. Μιά..ιστοριούλα. Ηταν 21/11/2010. Τρία χρόνια πριν. Πάλι τέλειωνε το Μπραζιλεϊράο, δύο αγώνες είχαν μείνει.
Τότε το ματς ήταν ανάποδα, Σάο Πάολο-Φλουμινένσε. Με τον Μάκη κάναμε web tv στο Betorium. Ηταν η τελευταία φορά που ξεστόμισα δύο λέξεις, χωρίς περιστροφές: Στημένο διπλό. Και max bet. Το κάνω…σπανιότατα. Ή το κάνω “συννεφιασμένα” (όπως πχ με το Μαρσείγ-Μονπελιέ). Ξεκάθαρα όμως, να πω “στημένο, μαξ μπετ” δεν το τολμάω, γιατί…δεν ξέρω τι κουβαλάει ο καθένας στο κεφάλι του, μην κάνει καμιά βλακεία.
Εκείνο το διπλό είχε έρθει 1-4. Καραμπίνα. Γκολ γιά γέλια. Πανηγύριζαν και οι φίλαθλοι της Σάο Πάολο, γιατί δεν ήθελαν να πάρει τον τίτλο η μισητή Κορίνθιανς. Η αρχική του απόδοση ήταν στο 2.90, μετά πήγε 2.40, το προλάβαμε ψηλά. Γιά κάτι τέτοια ματς φυλάω το bet of the day. Δεν…εξαφανίστηκε, απλά περιμένω. Πολλοί περιμένουν να το έχω κάθε βδομάδα ή κάθε 15 μέρες.
Αμ δε! Θα εμφανιστεί όταν πρέπει και αν προκύψει κάτι πραγματικά καλό (αγωνιστικά ή εξωαγωνιστικά). Πάμε στο σήμερα. ΔΕΝ είναι ίδια ματς. ΔΕΝ ξεστομίζω ίδιες λέξεις. ΔΕΝ είναι στημένο. ΔΕΝ παίζω καν το 1/4 του τότε. Τα μαυρίζω, τα υπογραμμίζω, μην βρεθεί έστω και ένας να μου πει ότι είπα κάτι διαφορετικό. Ή ότι τον..παρέσυρα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Τώρα το ματς το αντιμετωπίζω σαν ένα σημείο κα-νο-νι-κό. ΤΙΠΟΤΑ παραπάνω. Ξεκάθαρο; Το ελπίζω. Τα δεδομένα απλά: Νέος προπονητής στη Φλου (Ντοριβάλ Τζούνιορ, ξεκίνησε και με νίκη). Καίγεται ξανά γιά νίκη, να μην πέσει. Οριακά με ισοβαθμία είναι εκτός ζώνης. Επιστρέφει κατά 99% ο Φρεντ στην επίθεση. Και η Σάο Πάολο: Αδιάφορη βαθμολογικά.
Είναι -7 από το Λιμπερταδόρες, δεν νομίζω να προλαβαίνει. Εχει μεγάλο ματς μεσοβδόμαδα, με την Πόντε Πρέτα, ημιτελικό Σουνταμερικάνα. Ισως γίνει rotation. Λείπει ο Λουίς Φαμπιάνο. Δείτε όλα τα δεδομένα. Α, κι ένα ακόμα. Τότε, το 2010, τεχνικός της Φλου που πήρε τον τίτλο τελικά, ο…Μουρισί Ραμάλιο, ο κορυφαίος βραζιλιάνος κατ' εμέ, ο πολυνίκης.
Τώρα είναι στον πάγκο της Σάο Πάολο, όπως και πιό παλιά. Βάλτε τα κάτω. Σας καλύπτουν; Στο 2.30 ήταν οκ. Τώρα, στο 1.90 αποφασίστε ο καθένας. Ξαναγράφω: Κάνω την δουλειά μου. Καταγράφω τι και πως. Δεδομένα. ΔΕΝ λέω κάτι πονηρό. Αυτά τα παραπάνω, είναι δεδομένα που ισχύουν, δεν είναι μούφες. Τι θα γίνει, δεν το ξέρω. Θα κάνω ένα ΑΠΛΟ ποντάρισμα, that's all.
Πιό…κατανοητός δεν μπορώ να γίνω… Και θα είμαι ξανά στο 1/2 με τον Μάκη. Εκείνος Μπαία και Φλουμινένσε, εγώ Γκοιάς και Φλουμινένσε. Και…κλείσαμε με το διήμερο… ΑΡΧΙΚΗ ΚΑΒΑ: 10.000 μονάδες. Προηγούμενο υπόλοιπο: 11.370 μονάδες. Ποντάρισμα 16-17/11: Trixie: Καρλάιλ 1 (3.10)-Κόλτσεστερ 1 (3.60)-Οξφορντ 2 (2.80) με 60 μονάδες κάθε δυάδα και 20 στην τριάδα.
Ολο μαζί 200 μονάδες. Δυάδα: Γκοιάς 1-Φλουμινένσε 1 (3.6) με 150 μονάδες. Ανοιχτά μπετ: 350 μονάδες. Νέο υπόλοιπο: 11.020 μονάδες. Αυτά ήταν. Κάνω το…σταυρό μου μην παρεξηγηθώ (όχι τίποτα άλλο, είναι και…Νοέμβρης ακόμα, τι θα γίνει τον Απρίλιο;). Χαλαρά παίζω, το βλέπετε και στην πράξη. Κάντε κάτι ανάλογο, ότι καλό προκύψει καλώς να ορίσει, αλλά δεν θα…πεθάνω κιόλας, έχουμε μέλλον μπροστά μας.
Νέα στήλη (πάλι χαλαρά) την Τρίτη. Υ.Γ: Η φωτό είναι από την θύρα 23 που ήμουνα χθες με τη γυναίκα μου. Κάπου εκεί είμαι, αλλά…καμουφλαρισμένος (καπελάκι, μπουφάν, δεν θα με βρείτε, χεχεχεχε).
