Την είχα την γκαντεμούλα μου (και) την Κυριακή, να τα λέμε αυτά (πολλά γέλια). Οταν είδα την Μίλαν, την ψυλλιάστηκα την μέρα (βέβαια, ο τίτλος και το κείμενο υποδηλώναν ότι την είχα ψυλλιαστεί πριν καν ξεκινήσουν τα ματς. Το κερασάκι ήρθε στην Κοπεγχάγη (όποιος δεν είδε το αυτογκόλ του Μέλμπεργκ… χάνει) και στην Στόουκ. Οκ, το είπα και το Σάββατο.
Αμα προηγείσαι 0-2 σε ματς του 6.00 (Γκέιτσχεντ) και 4.75 (Στόουκ) το…δικαιούσαι κάτιτις παραπάνω. Δυό γκολ κεφάλι και στα δύο ματς, πέντε γκολ συνολικά, “έβαλα”, μόνο σημεία του 6 και του 4.75 δεν ήταν. Απλώς…καρφώθηκαν σαδιστικά στο Χ. Never mind, δεν θα κάτσω να σκάσω κιόλας, αυτά είναι, όπως πάντα, μέρος του παιχνιδιού. Και πολύ ασχολήθηκα με τις 6-7 γραμμές που έγραψα.
Πριν πάω στο σήμερα, μιά στάση γιά το “φαινόμενο Τρόμσο” (βάλτε όποιο όνομα ομάδας θέλετε). Διάβασα σχόλια (ειδικά στου Μάκη τη στήλη). Αφουγκράστηκα κλίμα. Και έχω να πω τα εξής. Βάλτε ΚΑΛΑ στο μυαλό σας μερικά πράγματα, όλοι (οι νέοι στο site περισσότερο, αλλά και οι “παλιοί”): 1)Διαβάστε καλά τι γράφουμε. Καλά, λέξη-λέξη. Ο Μάκης έγραφε “δεν είναι στημένο, ούτε ποδήλατο δεν θα έβαζα πάνω της”.
Εγώ έγραφα “η Νορβηγία δεν είναι Ιταλία”. Και οι δύο το αντιμετωπίσαμε ως ένα απλό, όπως χιλιάδες άλλα, μπετ. ΔΕΝ έχει σημασία αν υπάρχει backround ή όχι σε ένα ματς. Καμία. 2) Απαξ και ποντάρατε, τουμπεκί ψιλοκομμένο. Βαριά έκφραση, την γράφω όμως γιά το κάνω όσο πιό λιανά γίνεται. Κανείς δεν δικαιούται να παραπονεθεί σε κανέναν. Ο καθένας έχει την ΑΠΟΛΥΤΗ ευθύνη του τι ποντάρει.
Ο κύριος, ο σωστός άντρας, φαίνεται στην σούρα και στην χασούρα, να το θυμάστε αυτό. Εχω χάσει ΧΙΛΙΑΔΕΣ ματς. Εχω “δανειστεί” εκατοντάδες ματς. Παίζω κουμάρι από το σωτήριον έτος 1994. Κλείνω 20ετία το καλοκαίρι με το Μουντιάλ. ΠΟΤΕ δεν παραπονέθηκα σε κάποιον που “μου έδωσε” ματς. Πρώτον, γιατί τον εμπιστευόμουν. Εγώ έκρινα ότι αυτά που μου λέει είναι σωστά, όχι μιά αλλά πολλές φορές.
Οπότε, ας έτρωγε τάληρο η ομάδα, δεν είπα κιχ. Ισα ίσα, ξαναπήρα σημείο από τον ίδιο-ίδιους. Εφ'όσον πιστεύω ότι “το κατέχει”, μου αρκεί. Τόσο απλά. 3) Η κατακλείδα: Εγραψα κάτι στην Kingbet. Στον αθλητισμό λένε το κλισέ “η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, η ήττα είναι ορφανή”. Στο κουμάρι ΚΑΚΩΣ δεν ισχύει…έτσι ακριβώς. Ξέρετε τι (ΚΑΚΩΣ) ισχύει; Μιά “παραλλαγή” του.
Οτι η νίκη έχει…έναν πατέρα (μάγκας ατομικά ο κάθε παίκτης, του έσκισα, τους έκανα, τους έδειξα, τους ξεβράκωσα τους μπουκ, λές και ήξερε και χθες την κάθε πχ Αλόα), ενώ η ήττα είναι…υιοθετημένη! Την ήττα την “πασάρουμε” παρακάτω, σε αυτόν που έγραψε ένα σημείο, που το ανέλυσε. Απελθέτω απ εμού το ποτήριον τούτο! Φταίει ο παίκτης, ο διαιτητής, ο μπουκ, το μαύρο του το ριζικό, ο tipster, όλοι εκτός από….
.αυτόν που πόνταρε! Πολύ …βολικό, δεν νομίζετε; Ίδιον του Έλληνα αυτό. Κάποιος πρέπει να φταίει, αλλά ποτέ εμείς (σας…θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως την….ωραιότατη κατάσταση της χώρα μας;). Γι αυτό λοιπόν: Μάθετε να ΧΑΝΕΤΕ. Από αυτό ΞΕΚΙΝΑΕΙ ο παίκτης. Να αντέχει την ήττα. Να την παίρνει πάνω του, να την χωνεύει, να την αναλύει. Οχι να την πασάρει αλλού.
Ειδικά σε στοιχηματογραφιά. Σαφώς έχει μαζευτεί (σόρυ κιόλας) η σάρα και η μάρα, σαφώς έχει πιτσιρικαρία άφθονη αριστερά και δεξιά. Αλλά ο καθένας ΕΠΙΛΕΓΕΙ ποιόν εμπιστεύεται και διαβάζει και ακολουθεί. Αρα, ΠΑΛΙ αυτός έχει και την ευθύνη. Κανείς άλλος. Αν δεν μάθετε νά χάνετε, δεν θα μάθετε να κερδίζετε. Θέσφατο αυτό. Να το θυμάστε.
Ειδικά όταν μπει Απρίλης. Α, και κάτι ακόμα! Ο κάθε ένας που γράφει, κουβαλάει τεράστιο φορτίο ευθύνης. Τουλάχιστον εγώ έτσι νοιώθω. Χαλαρά το κείμενό μου θα πάει σε 10-20.000 κόσμου και θα συζητηθεί και μεταξύ παικτών. Και μιλάμε γιά λεφτά. Οσοι κάνουν τους τσάμπα μάγκες, ας έρθουν ΜΙΑ φορά να δοκιμάσουν το…πόστο. Να δουν την γλύκα.
Να εκτεθούν, πριν τους αγώνες. Οταν δεν αντέχεις την ατομική ευθύνη, πως να αντέξεις την ομαδική; Και βέβαια, όλα αυτά, τα γράφω 12 Νοέμβρη. Που ούτε με πόνεσε καμιά Τρόμσο (σιγά τα αυγά), ούτε ήταν δικό μου σημείο, ούτε με “κατηγόρησε” κανείς, ούτε τίποτα. Απλώς βρήκα την ευκαιρία, σε ψιλοάσχετη μέρα, να τα γράψω. Ελπίζω (γιατί κι αυτό χαρακτηριστικό της ράτσας μας είναι) να μην έχουν κάποιοι ….
κοντή μνήμη. Λοιπόν, στα φρέσκα. Γράφω κατιτίς, θα ξαναγράψω το ΣΑΒΒΑΤΟ. Προσέξτε, όχι την Παρασκευή. ΔΕΝ θα παίξω κάτι στα μπαράζ. Το Σάββατο λοιπόν (ούτε εκπομπή θα κάνω την Παρασκευή, θα κάνει ο Μάκης μόνος του). Τα ρεπό αυτά είναι υπεραπαραίτητα. Χαλαρώνουμε. Σβηστές μηχανές. Και με αυτή την λογική, θα παίξω μιά δυάδα και μονά. Γουίκομ (6.
00) και Ροτσντέιλ (4.00). Τίποτα άλλο. Δείτε από κάτω τις ειδήσεις, μην κάθομαι να αναλύω, τα παραπάνω είναι μερικές…χιλιάδες φορές πιό σημαντικά. Το βάρος του κειμένου είναι εκεί, όχι στα δύο ματς του Λιγκ Τρόφι. Ελπίζω να είναι κατανοητό σε όλους. Και το χαλαρό παιχνίδι, γιά 10 μέρες, κι αυτό ΜΑΘΗΜΑ είναι. Οποιος θέλει “τάισμα” κάθε μέρα, ας ψάξει αλλού.
Να προσέξει μόνο, μην φάει…σανό. ΑΡΧΙΚΗ ΚΑΒΑ: 10.000 μονάδες. Προηγούμενο υπόλοιπο: 11.500 μονάδες. Ποντάρισμα 12/11: Μονό αποδεκτό: Γουίκομ 2 (6.00) με 50 μονάδες Μονό αποδεκτό: Ροτσντέιλ 2 (4.00) με 75 μονάδες Δυάδα: Γουίκομ 2-Ροτσντέιλ 2 (24.00) με 5 μονάδες. Ανοιχτά μπετ: 130 μονάδες. Νέο υπόλοιπο: 11.370 μονάδες. Φινίτο. Τα λέμε ξανά το Σάββατο κατά τις 14.
30-15.00. Οχι νωρίτερα. Και στο χαλαρό. Στο ΠΟΛΥ χαλαρό. Υ.Γ: Η φωτό είναι από την ταινία Any given Sunday, με τον Αλ Πατσίνο. Όσοι δεν την έχουν δει, ας την δουν, ειδικά εκείνο το κομμάτι με την ομιλία του ως προπονητής στους παίκτες του…
