Γεια χαρά σε όλους.
Εφτασε νωρίς σ’ αυτό το Μουντομπάσκετ, αλλά μάλλον ήταν αναμενόμενο, η στιγμή που η Ελλάδα θα παίξει τον πρώτο της πρόωρο τελικό για να μείνει ζωντανή στη διοργάνωση.
Το μεσημέρι της Τετάρτης (15.40) η επίσημη αγαπημένη έχει μπροστά της έναν μονόδρομο: νίκη και πρόκριση στους «16» (σε όμιλο μαζί με ΗΠΑ, Λιθουανία, Μαυροβούνιο/μεταφέρονται όλα τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης) ή αποκλεισμός από τον επόμενο γύρο και… μεταφορά στους αγώνες διαβάθμισης (17-32).
Στο ματς της δεύτερης στροφής των ομίλων, η Εθνική μας δεν έπαθε κάποιο μεγάλο κακό απέναντι στις ΗΠΑ. Εχασε αναμενόμενα (109-81) και πήγε παρακάτω. Αλλωστε, δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερο.
Καλός ο Παπαγιάννης (17 π.), ο οποίος στον τελικό της Τετάρτης καλείται να είναι… όπως πρέπει και στην άμυνα. Σταθερός ο Ρογκαβόπουλος – έχω την αίσθηση ότι το παιχνίδι με τη Νέα Ζηλανδία του ταιριάζει – (14 π.
με την Αμερική), όμως είναι δεδομένο ότι τώρα πρέπει να βγουν μπροστά κι άλλοι παίκτες. Και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Δεν υπάρχει κάποιο νέο αγωνιστικό πρόβλημα για τον Ιτούδη, θα παίξει και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο που αισθάνθηκε κάποιες ενοχλήσεις στον προσαγωγό.
Από την άλλη πλευρά, η ομάδα του Πέρο Κάμερον πήγε να χάσει δικό της ματς κόντρα στην Ιορδανία, αλλά τελικά στην παράταση πήρε αυτό που άξιζε (95-87).
Αυτοί που έκαναν τη δουλειά ήταν ο Λε’Αφα (23 π.) και ο Ιλι που γέμισε τη στατιστική του με 15 π., 10 ριμπάουντ και 5 κλεψίματα, με τη Νέα Ζηλανδία να τελειώνει τον αγώνα με το εντυπωσιακό 13/25 τρίποντα και 22 ασίστ για 15 λάθη (19 είχε κάνει απέναντι στις ΗΠΑ).
Προφανώς η Νεοζηλανδοί δεν βρίθουν από ταλέντο, όμως θα πρέπει η Ελλάδα να τους… προσέξει στην περιφέρεια και να μην τους επιτρέψει να βρουν ρυθμό έξω από το τρίποντο.
Μη γράφουμε και λέμε κάθε μέρα τα ίδια, το ρόστερ του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος έχει κάποια κενά ποιότητας, όμως αυτό το παιχνίδι μπορεί να το πάρει μέσω άλλου δρόμου. Εκείνου που μας οδήγησε και στο παρελθόν όποτε χρειάστηκε: της άμυνας.
