Γεια χαρά σε όλους.
Τις εβδομάδες που διανύουμε ξεφυλλίζουμε τις τελευταίες σελίδες στο φετινό Γιούροκαπ (η Παρί, το φαβορί για την κούπα, περιμένει στους τελικούς το νικητή του ζευγαριού Μπουργκ – Μπεσίκτας/ματσάρα για χάζι, όχι για κάτι άλλο), στο BCL την ίδια ώρα μπαίνουμε στα προημιτελικά και στην Ευρωλίγκα στις δύο τελευταίες στροφές.
Μετά από πολλή σκέψη και προβληματισμό, αποφάσισα να ασχοληθώ με δύο παιχνίδια, το ένα από το Basketball Champions League και το άλλο από την Ευρωλίγκα.
Στο τέλος, έβαλα και μια πινελιά από Ισπανία, τον άσο της Μπρέογκαν, που για να μην το πολυαναλύω, αν δε νικήσει την (μαχήτρια) Παλένθια, τότε μάλλον θα πρέπει να ετοιμάζει βαλίτσες για να την ακολουθήσει στη 2η κατηγορία του ισπανικού μπάσκετμπολ.
Στο BCL, πήγα με την Μούρθια. Μια πολύ σοβαρή ομάδα, δημιούργημα από το Α ως το Ω του Σίτο Αλόνσο, του προπονητή με τα περισσότερα παιχνίδια στην ιστορία του συλλόγου.
Μια Μούρθια, που παλεύει για την τετράδα στην ACB, στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης και που στην έδρα της βγάζει τρομερή ενέργεια, «καταπίνοντας» συνήθως τους αντιπάλους της.
Ειδικά εκείνους που είναι στα κυβικά της ή χαμηλότερα από την ίδια, όπως μια τέτοια περίπτωση είναι η Λούντβιγκσμπουργκ.
Οι Γερμανοί δεν είναι άβγαλτοι στην διοργάνωση (έχουν συμμετοχή σε Final-4) και σίγουρα αν δεν τους προσέξεις θα σου κάνουν τη ζημιά. Φέτος, όπως δηλαδή σταθερά εδώ και χρόνια, στηρίζονται στους Αμερικανούς τους, που στη μέρα τους είναι επικίνδυνοι, όμως αυτό είναι το στοιχείο, στο οποίο «πατάω» για να καταλήξω στο παιχνίδι μου.
Η σκληροτράχηλη Μούρθια του Σίτο Αλόνσο παίζει άμυνα για σεμινάριο μπροστά στους φιλάθλους της, ποντάροντας ακριβώς πάνω σ’ αυτήν την προσπάθεια για να φτάνει στο ροζ φύλλο. Το σημερινό ματς είναι πολύ σημαντικό (στις 2 νίκες η πρόκριση στο Final-4 του Βελιγραδίου) και ελπίζω ανάλογη – της… κρισιμότητας των στιγμών – να είναι και η προσπάθεια των παικτών της Μούρθια στο πίσω μέρος του παρκέ.
Στην Ευρωλίγκα, γίνεται χαμός για την τετράδα και την είσοδο στα play-in (ακόμα και η Μπασκόνια δεν κοιμάται ήσυχη).
Δεν γίνεται να μην κάνω μια αναφορά στην Ζαλγκίρις και στη δουλειά του Αντρέα Τρινκιέρι στους Λιθουανούς, οι οποίοι αν είχαν προσλάβει τον Ιταλό λίγο νωρίτερα μάλλον θα βρίσκονταν στο φινάλε της κανονικής περιόδου εντός πρώτης δεκάδας.
Και τώρα έχουν ελπίδες και θα το παλέψουν μέχρι τέλους. Εν κατακλείδι, ασέβεια το +3,60 της Ζαλγκίρις στη Πριγκηπάτο κι ας το πάρει η Μονακό με 20 πόντους.
Αυτό που κράτησα τελικά ήταν η Μπαρτσελόνα. Η ομάδα του Ρότζερ Γκριμάου (ο Καταλανός προσπαθεί να κλείσει τα αυτιά του στη γκρίνια που ακούγεται από μερικές πλευρές για να αντέξει στην πίεση και να δουλέψει όπως θέλει/το καλοκαίρι θα γίνει το ταμείο), θέλει το 2Χ2 στο φινάλε (Μακάμπι εντός, Βιλερμπάν εκτός) για να διατηρηθεί εντός τετράδας και να έχει το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.
Με ρεκόρ 21-11 είναι μαζί με Παναθηναϊκό και Μονακό στη 2η θέση, όμως 4η στις ισοβαθμίες. Ακριβώς από κάτω καραδοκεί η Φενερμπαχτσέ με μία νίκη λιγότερη, με τους Τούρκους, όμως, να έχουν τους μπλαουγκράνα στην ισοβαθμία.
Αυτό σημαίνει ότι η Μπαρτσελόνα πρέπει να βρει τον τρόπο να φτάσει στη νίκη στο (ιδιαίτερα απαιτητικό) ματς με την Μακάμπι, που πετάει φωτιές.
Για τους Ισραηλινούς (ρεκόρ 19-13) όλα πηγαίνουν καλά, μετρούν έξι κολλητές νίκες και έχουν φτάσει στο σημείο να ελπίζουν ακόμα και για την 6άδα, που οδηγεί απευθείας στα πλέι οφ. Τα play-in τα έχουν εξασφαλίσει εδώ και καιρό.
Και οι δύο, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (δύο μέρες πριν το τζάμπολ), είναι έτοιμες να μπουν στην αρένα χωρίς να έχουν σημαντικούς απόντες, οπότε και χωρίς δικαιολογίες.
Πιστεύω πως η Μπαρτσελόνα θα βγει στο παρκέ με το μαχαίρι στα δόντια και αποφασισμένη να κρατήσει στην κατοχή της το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.
Καλό ξημέρωμα.
