Καλό μήνα σε όλους! Δυστυχώς είναι πάρα πολλές οι φορές που έχουμε έρθει στη θέση αυτή. Να «πρέπει» δηλαδή να γράψουμε κάτι για ποδόσφαιρο και για στοίχημα, λίγες ώρες ή ημέρες μετά από ένα τραγικό συμβάν. Είναι πάρα πάρα πολλές.
Και κάθε φορά λέμε ένα «η ζωή συνεχίζεται» και προσπαθούμε όντως να συνεχίσουμε στην καθημερινότητά μας.
Τα λόγια ειλικρινά στερεύουν, βλέποντας τις εξελίξεις, το πριν και το μετά αυτής της τραγωδίας. Πολλά τα συναισθήματα: θλίψη, στενοχώρια, απογοήτευση, θυμός, ντροπή. Όλα μαζί. Διαβάζεις τις ιστορίες των παιδιών, των ανθρώπων που έφυγαν ή αγνοούνται, διαβάζεις τις ιστορίες εκείνων που με κάποιο τρόπο κατάφεραν να σωθούν και ανατριχιάζεις.
Και αναρωτιέσαι «Πώς είναι δυνατόν;». Καταρρέεις από θλίψη και απογοήτευση.
Και μετά ακούς δηλώσεις και άλλες δηλώσεις, από ένα σωρό παρατρεχάμενους. Πολιτικούς, δημοσιογράφους, «ειδικούς». Και θες να σηκωθείς πάνω και να τα σπάσεις όλα. Θες να κάνεις ντου σε στούντιο, θες να… μπεις μέσα στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Ή να σπάσεις την οθόνη, μη μπορώντας να πιστέψεις αυτά που διαβάζεις.
Για να ξερνάς (sorry για την έκφραση). Θράσος, δειλία, κατάντια, ψέματα, κι άλλα ψέματα, δικαιολογίες.
Τραγικά τα όσα συνέβησαν, ακόμα πιο τραγικά ότι τα έχουμε ξαναδεί. Σε φωτιές, σε πλημμύρες, σε τροχαία, σε, σε, σε…
«Πάμε και όπου βγει». Το Εθνικό μας σλόγκαν. Η φράση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οτιδήποτε στην Ελλάδα.
Στην τύχη τους όλα. Είναι ασύλληπτο. Εν έτη 2023 να μιλάμε για τα αυτονόητα. Είμαστε στην εποχή της τεχνολογίας, που μιλάμε και γράφονται κείμενα μόνα τους, που από το κινητό ρυθμίζουμε όλες τις λειτουργίες του σπιτιού, που έρχονται αυτοκίνητα χωρίς πεντάλ, που, που, που… Και από την άλλη, μόνο από έναν άνθρωπο εξαρτώνται τόσες ζωές.
Δηλαδή θα φτάσουμε στο σημείο να λέμε, πάλι καλά, που έχει γίνει μόνο ένα δυστύχημα.
Ρε άνθρωποι, είναι δυνατόν να υπάρχουν αγορασμένα σύγχρονα συστήματα ασφαλείας από το 2000 και να μην έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ, ή να χρησιμοποιήθηκαν για 4 χρόνια; Είναι δυνατόν;;; Είναι δυνατόν να κρέμονται τόσες ανθρώπινες ψυχές από έναν άνθρωπο χωρίς να υπάρχουν δικλίδες ασφαλείας; Δεν ξέρω ρε παιδιά, όσο το σκέφτομαι, τρελαίνομαι.
Εδώ κάπου άκουσα ή διάβασα, ότι η γραμμή λέει Πλακεντίας-Αεροδρόμιο, το μετρό, επίσης δεν έχει φωτεινούς σηματοδότες!!! Χάλασαν. Και στη χώρα του «ότι χαλάει δεν ξαναφτιάχνει», παραμένουν χαλασμένοι.
Και να πεις ότι οι δόλιοι δεν τα έλεγαν! Τα φώναζαν, έβγαιναν στους δρόμους. Αλλά στην Ελλάδα όποιος βγαίνει στους δρόμους είναι αριστερός και μπαχαλάκης.
Πάρε και τα δακρυγόνα σου και κρύψου στο σπίτι σου. Και φώναζέ τα μόνος σου, στους τοίχους του σπιτιού σου ή στον γείτονά σου. Και πάρε αντισυνταγματικές τις πορείες και τις διαμαρτυρίες. Και όταν γίνει το κακό, βγαίνουν οι χειρότεροι όλων, οι δημοσιογράφοι, και έχουν το θράσος να ρωτάνε «Τα είχατε καταγγείλει αυτά;». Απορώ με την υπομονή των ανθρώπων που βγαίνουν στα παράθυρα και προσπαθούν να βγάλουν άκρη με τους δημοσιογράφους.
Πραγματικά απορώ.
Διάθεση για στοίχημα καμία. Εδώ είχα βάλει την Πέμπτη το κλάσικο, το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα και το κοιτούσα σαν χαμένος. Είδα ένα ματς χθες και τώρα αν με ρωτήσεις, θυμάμαι ελάχιστα πράγματα από το παιχνίδι. Δεν το έχω ξαναπάθει αυτό, ειλικρινά. Να έχεις το ματς μπροστά σου, ένα τέτοιο ματς, και να μην… ξέρεις τι βλέπεις.
Να κοιτάς στο κινητό αν υπάρχει κάποια εξέλιξη, να βλέπεις βίντεο στο κινητό, να είναι το μυαλό σου αλλού…
Θέλω να αφήσω στο τέλος μία παράγραφο για στοίχημα. Ούτε έχω κάτσει να μελετήσω πολλές ώρες όπως συνήθως, ούτε έχω διάθεση για μεγάλες αναλύσεις. Ναι, η ζωή συνεχίζεται, ναι, θα προχωρήσουμε στη ρουτίνα και την καθημερινότητά μας.
Αλλά είναι όλα ακόμα τόσο νωπά, που απλά δεν γίνεται…
Πρέμιερ Λιγκ: λίγο Γουλβς (με Τότεναμ) λόγω φόρμας και λίγο Γιουνάιτεντ στο ντέρμπι με τη Λίβερπουλ. Τσάμπιονσιπ: Μπρίστολ Σίτι στο ντέρμπι με την Κάρντιφ (3,25) και λίγο Χάντερσφιλντ λόγω απουσιών της Κόβεντρι (άσος του 3,30). Λιγκ 1: ξεκάθαρο σημείο η Φλίτγουντ στην Τσέλτεναμ αλλά δυστυχώς σε πτώση (2,90).
Λιγκ 2: τίποτα, αν και θεωρώ πολύ ύπουλο το Λέιτον – Σουίντον.
Για να καταλήξουμε, η Φλίτγουντ μου αρέσει πιο πολύ, αυτό θα παίξω, ξαναλέω χωρίς διάθεση για πολλά πολλά… Από Δευτέρα τα λέμε ξανά και στο YouTube, επιστρέφουμε με την εκπομπή μας.
«Πάρε με όταν φτάσεις…»
