Ξεκινάμε με αναδρομή. Οπως μου θύμισε το εξαιρετικό ρεπορτάζ του ΑΠΕ, σαν σήμερα 9 Απριλίου 1938, ο αγώνας για το τουρνουά της Μεγάλης Βρετανίας μεταξύ Αγγλίας και Σκωτίας (στο Γουέμπλεϊ φυσικά) ήταν ο πρώτος που μεταδόθηκε ολόκληρος στην τηλεόραση! Φυσικά απ΄το BBC! Για την Ιστορία η Σκωτία νίκησε 1-0, αλλά η Αγγλία κατέκτησε το τουρνουά.
Λίγες μέρες μετά, στις 30 Απριλίου 1938 η αναμέτρηση ανάμεσα στην Πρέστον και Χάντερσφιλντ έγινε ο πρώτος αγώνας συλλόγων που κάλυψε η τηλεόραση. Ενας αγώνας που είδαν βεβαια ελάχιστοι τηλεοπτικά, αφού εκείνη την εποχή μόλις δέκα χιλιάδες συσκευές τηλεόρασης είχαν πωληθεί στο Λονδίνο, ενώ στο στάδιο βρέθηκαν 93,497 φίλαθλοι!
Ζούμε με τις αναμνήσεις ήδη λοιπόν. Αφού σήμερα δεν βλέπουμε μπάλα. Ολα έχουν κοκκαλώσει, οι μέρες κυλούν (θέλω να πιστεύω αντίστροφα), ακόμα αισιοδοξώ ότι μετά τα μέσα Μάη θα κουνηθεί διχτάκι.
Οι γερμανοί είναι οι πρώτοι που παρουσίασαν ολοκληρωμένο πλάνο, όλες οι ομάδες δειλά-δειλά έχουν ξεκινήσει προπονήσεις και ο στόχος τους είναι να παιχθεί ποδόσφαιρο εκεί μετά τα μέσα-τέλη Μάη. Χωρίς κόσμο, με μόλις 269 μετρημένους ανθρώπους στο γήπεδο, με εξετάσεις κάθε τριήμερο μην τυχόν και νοσεί κάποιος…
Ειλικρινά όμως, εδώ και μερικές μέρες, και το κατέθεσα, στο μυαλό μου έχει πέρασει σε τρίτη μοίρα το τι μέλλει γενέσθαι στο ποδόσφαιρο και σε δεύτερη μοίρα τι γίνεται καθημερινά και πως θα περάσει αυτή η καραντίνα λόγω κορωνοϊού.
Σε πρώτο πλάνο είναι το αύριο. Το οικονομικό αύριο, αυτό που μας αφορά όλους. Η πανδημία θα λήξει. Σε ένα μήνα; Σε τρεις; Σε έξι; Μιά μέρα θα λήξει. Ομως αυτό που με καίει και πρέπει να καίει όλους μας, είναι “τι θα αφήσει πίσω της”. Και ειλικρινά, με όσα βλέπω και χωρίς να κινδυνολογώ (είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος), μπορεί να αφήσει και αποκαϊδια.
Συντρίμμια. Οσο δεν βγαίνει “λευκός καπνός” από τα Eurogroup, όλα είναι σε μιά κλωστή. Τα έγραψα και προχθές, στα δελτία ειδήσεων αυτό θα έπρεπε να είναι από προχθές το δεύτερο θέμα. Μετά από τον καθημερινό τραγικό απολογισμό θυμάτων, αυτό θα έπρεπε να παίζει παντού αμέσως μετά. Την Τρίτη τα είδατε, 16 ώρες συνεδρίαση και τζίφος.
Ο γάλλος υπουργός οικονομικών μίλησε γιά ντροπή και τσίρκο. Και είπε την αλήθεια.
Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος. Απλά βασικά πράγματα. Πρώτον, η ίδια η Ευρωπαίκη Κεντρική Τράπεζα μιλάει γιά ανάγκες 1,5 τρις ευρώ και τα μέτρα που συζητάνε είναι σε συνολικό πακέτο τα μισά! Ενα και στο χέρι. Δεύτερον, το περίφημο κορωνοομόλογο.
Σε απλά ελληνικά; Η έκδοση του σημαίνει αμοιβαιοποίηση του κινδύνου. Ως αποτέλεσμα δεν θα είναι μόνο τα Ευρωπαϊκά κράτη να μοιραστούν το κόστος της νέας κρίσης, αλλά να κινδυνέψουν να χάσουν την πρόσβαση στο φθηνό δανεισμό που τους προσφέρουν τα κρατικά τους ομόλογα! Δηλαδή ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να μοιραστούμε τα ζόρια. Αμ δε! Οταν η Γερμανία δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο, γιατί να εκδώσει κορωνοομόλογο μαζί με την Ιταλία; Βάζει μπροστά την Ολλανδία (μην εκτεθεί κιόλας) και γίνεται ο κακός χαμός.
Οταν είχε ξανασυζητηθεί η περίπτωση ευρωομολόγου ήταν η οικονομική κρίση. Τότε ήταν η…Ελλαδίτσα το μαύρο πρόβατο, σιγά μην το δεχόντουσαν οι Γερμανοί (και οι ολλανδο-αυστριακοι μαζί της), οπότε πήγαμε σε δανεισμό και τα υπόλοιπα τα ξέρετε, τα ζήσαμε. Μνημόνια. Τώρα η Γερμανία επιμένει αδιάλλακτη σε βοήθεια από τον Ευρωπαικό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Σαφώς με καλούς όρους. Αλλά…ΟΡΟΥΣ. Και όπου “όροι” είναι δανεισμός με επιτόκια, δηλαδή “κάτι σαν μνημονιάκι” γιατί δεν θέλουν οι ισχυροί το χρέος να γίνει κοινό για όλους, δηλαδή οι ισχυρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες να εγγυηθούν και την αποπληρωμή των χρεών των ασθενέστερων κρατών. Βάζουνε το κρατικό συμφέρον πάνω από το κοινό της ΕΕ.
Εξισώνουν την οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας με αυτό το κακό που μας έχει βρει όλους μαζί. Γιά κάποιους δυστυχώς όλα είναι ακόμα νούμερα. Απόψε θα ξανασυνεδριάσουν, οι ιταλοί και οι ισπανοί επιμένουν, οι γερμανοί (ποιοί ολλανδοί, μην κοροϊδευόμαστε) επιμένουν κι αυτοί και μ’αυτά και μ’αυτά η ΕΕ και ο απλός κόσμος της κρέμονται σε μιά κλωστή…
