Γεια χαρά σε όλους και καλό μήνα, εύχομαι με υγεία…
Διανύουμε τις πρώτες ώρες του Μαΐου και έφτασε η ώρα που ο Στεφ Κάρι βάζει το (πιο) καλό του κοστούμι. Αυτό, που οφείλει να βάλει για τη «δική» του ομάδα, για την πάρτη του, για τους φιλάθλους των Γουόριορς ανά τον πλανήτη, όχι (μόνο) για τους φρέσκους που είναι και οι περισσότεροι, αλλά κυρίως γι’ αυτούς που περπατάνε τα σαράντα και που θυμούνται πόσοι σπουδαίοι παίκτες έχουν φορέσει αυτή τη φανέλα κι ας μην πήραν ποτέ δαχτυλίδι, που έρχεται στο μυαλό τους έστω και αμυδρά η εικόνα του Λατρέλ Σπριούελ να σηκώνεται για τρεις με το επιβλητικό του στυλ και φυσικά που – εκτός Αμερικής – ξενυχτούν ή βάζουν το ξυπνητήρι για να δουν από την οθόνη τους όσα… μνημειώδη έργα κάνει και τα οποία σε λίγα χρόνια από τώρα, θα γίνουν περισσότερο αντιληπτά.
Ο Κάρι έκανε στο 7ο παιχνίδι με τους Κινγκς, κάτι που δεν είχε συμβεί ξανά στην ιστορία του ΝΒΑ: πέτυχε 50 πόντους σε game 7 σειράς πλέι οφ (μόλις με 3 βολές…) και οδήγησε τους «πολεμιστές» στα ημιτελικά της Δύσης, εκεί που περιμένουν οι Λέικερς (απέκλεισαν στον πρώτο γύρο με 4-2, με μειονέκτημα έδρας τους Γκρίζλις) του ΛεΜπρόν Τζέιμς (στις 4 νίκες η πρόκριση/το πλεονέκτημα έδρας στο Γκόλντεν Στέιτ).
Προφανώς σε όλη αυτή τη διαδρομή την τελευταία δεκαετία, ο Κάρι δεν είναι μόνος του.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα… αμέτρητα εύστοχα κρίσιμα σουτ του κίλερ Κλέι Τόμπσον, την ψυχή που καταθέτει στο παρκέ ο αχώνευτος για πολλούς, αλλά… αναντικατάστατος Ντρέιμοντ Γκριν. Τι μπορεί να πει κανείς τα τελευταία χρόνια για την συνεισφορά του Κέβιν Λούνεϊ, του πιο τίμιου ψηλού της λίγκας στην αναλογία μισθός-προσφορά: έχει βγάλει… ψίχουλα σε σχέση με ότι γίνεται γύρω του με χρήματα ή για τον (απαραίτητο) Αντριου Γουίγκινς, που ταυτόχρονα προσπαθεί να αφήσει στην άκρη του μυαλού του το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ο πατέρας του, Μίτσελ Γουίγκινς, ο άλλοτε παίκτης των Μίλωνα, Σπόρτινγκ και Πανιωνίου και το οποίο τον έθεσε εκτός προπονήσεων για περίπου δύο μήνες.
Την ίδια ώρα ο Στιβ Κερ, περιμένει την αφύπνιση του Τζόρνταν Πουλ, που πρέπει να γίνει πιο ενεργό μέρος του rotation και κάτι ανάλογο από τους υπόλοιπους… βοηθητικούς που έρχονται από το πάγκο.
Προς αυτή την πλευρά «πίεσε» ο Κάρι τους συμπαίκτες του, με την ομιλία που έκανε στα αποδυτήρια πριν το game 7 στο Σακραμέντο και «υποχρέωσε» τον αδερφό του, Κλέι Τόμπσον να πει μετά το ματς «αυτό το παιχνίδι θα το θυμάμαι πάντα ως τον αγώνα του Στεφ».
Επίσης, έκανε τον θρυλικό προπονητή Τζορτζ Καρλ να γράψει:
«Αν μου έλεγαν πριν από κάποιες δεκαετίες ότι ένας γκαρντ ύψους 1,85 μ. θα άλλαζε το μπάσκετ, θα γελούσα μαζί του. Ας απολαύσουμε το μεγαλείο του όσο είναι εδώ. Δεν είναι η ώρα ούτε απαραίτητο να κάνουμε τώρα τη συζήτηση για το αν είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών».
Κάπως έτσι φτάσαμε στο Κάρι εναντίον Λεμπρόν.
Στα 35 του χρόνια ο ηγέτης των Γουόριορς με τέσσερα δαχτυλίδια (με την ίδια φανέλα), στα 38 του ο Τζέιμς με τον ίδιο αριθμό πρωταθλημάτων (με Χιτ, Καβαλίερς και Λέικερς).
Με την ελπίδα και την ευχή (χτύπησα και ξύλο) να μην πληγωθούμε από κάποιον τραυματισμό (το Γκόλντεν Στέιτ, υπήρξαν πλέι οφ, που λύγισε από σοβαρούς απανωτούς τραυματισμούς βασικών του παικτών στο πιο κρίσιμο σημείο) πήγα με την πρόκριση των Γουόριορς στους τελικούς της άγριας Δύσης.
Η σειρά Γκόλντεν Στέιτ – Λέικερς ξεκινά τα ξημερώματα της Τετάρτης, την ίδια στιγμή που η ιστορία στο ζευγάρι Νάγκετς – Σανς (το δεύτερο ματσάρισμα στα ημιτελικά της δυτικής περιφέρειας), έχει αρχίσει να γράφεται και το ξημέρωμα της Τρίτης θα γίνει το τζάμπολ στο 2ο παιχνίδι.
Το Ντένβερ έκανε το 1-0 στο γήπεδό του (σκορ 125-107), με τον Τζαμάλ Μάρεϊ (34 π.
) να είναι χάρμα ιδέσθαι, τον Νίκολα Γιόκιτς να κάνει – όπως σχεδόν πάντα – τα… πάντα (24 π., 19 ριμπ., 5 ασίστ) και τον Ααρον Γκόρντον να αποδεικνύει πόσο σημαντικό κομμάτι είναι στο παζλ που έχει δημιουργήσει ο εξαιρετικός κόουτς Μάικ Μαλόουν.
Από την άλλη πλευρά, το Φοίνιξ των καλαθομηχανών Κέβιν Ντουράντ και Ντέβιν
Μπούκερ, του ποιοτικού ψηλού ΝτιΑντρε Ειτον και του… ενορχηστρωτή εντός παρκέ, Κρις Πολ.
Στον πάγκο τους ο Μόντι Γουίλιαμς, που τους ανέβασε επίπεδο τα τελευταία χρόνια, βάζοντάς τους ξανά στο κάδρο των διεκδικητών.
Χωρίς αμφιβολία, η ποιότητα που διαθέτουν οι Σανς στο μπροστά μέρος του παρκέ είναι… ιστορική με το δίδυμο Ντουράντ-Μπούκερ, όμως την ίδια ώρα βλέπουμε (και) φέτος ένα εξαιρετικό σύνολο που τερμάτισε πρώτο στην πολύ δύσκολη Δύση (τους Νάγκετς) και το οποίο μοιάζει πεινασμένο για κάτι μεγάλο.
Γιατί μπορεί οι Σανς να έχουν στο παλμαρέ τους τρεις συμμετοχές σε τελικούς ΝΒΑ και κανέναν τίτλο (το 1976 έχασαν 4-2 από τους Σέλτικς, το 1993 με το ίδιο σκορ από τους Μπουλς του Τζόρνταν και το 2021 με 4-2 από τους Μπακς, παίζοντας πάντως με σημαντικές απουσίες κόντρα στο Μιλγουόκι του Γιάννη Αντετοκούνμπο), οι Νάγκετς την ίδια στιγμή ανήκουν σε ένα κλειστό κλαμπ ομάδων που δεν έχουν φτάσει ποτέ στην ιστορία τους στους τελικούς του NBA.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Μάικ Μαλόουν και η ομάδα που μεγάλωσε στα χέρια του, θα πουλήσουν φέτος πολύ ακριβά το τομάρι τους, με έναν και μοναδικό στόχο: να γράψουν ιστορία.
*Αν προκύψει κάτι από Ευρωλίγκα, θα γίνει μέχρι αύριο το απόγευμα update στο πινακάκι. Καλό απόγευμα σε όλους.
