Γεια χαρά σε όλους.
Κάτι λιγότερο από τρεις ώρες μας χωρίζουν από το (ίσως) σημαντικότερο παιχνίδι της – γεμάτης από ωραίες ιστορίες και συνοδευόμενης από βαθιά συναισθήματα – πορείας του Μόντσο Φερνάντεθ στον πάγκο της Ομπραντόιρο.
Ο Φερνάντεθ, του οποίου τα μαλλιά στην κυριολεξία άσπρισαν προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην αγαπημένη του ομάδα, στον πάγκο της οποίας βρίσκεται από το μακρινό 2010, όντας ο μακροβιότερος προπονητής σε ισπανικό σύλλογο.
Και δεν τον πήραν τα χρόνια: μόλις 54 ετών είναι.
Η φετινή σεζόν ξεκίνησε με καλή διάθεση για την Ομπραντόιρο, με υποχρεώσεις για το Basketball Champions League (αποκλείστηκε στον τελικό των προκριματικών στα τέλη του Σεπτέμβρη του ’23 από το Στρασβούργο) και φυσικά με βασικό στόχο να σώσει την παρτίδα (και) φέτος στην ACB.
Προφανώς και δεν αποτελεί είδηση για την ομάδα του κόουτς Φερνάντεθ ότι το προηγούμενο καλοκαίρι αποχαιρέτησε πολύτιμα κομμάτια του αγωνιστικού παζλ, αυτό συνήθως συμβαίνει στην περίπτωσή της Ομπραντόιρο (διαθέτει σταθερά ένα από τα μικρότερα μπάτζετ της κατηγορίας): όποιοι παίκτες κάνουν step up, βρίσκουν καλύτερο συμβόλαιο την επόμενη σεζόν και μετακομίζουν σε άλλα μέρη.
Η ουσία, όμως, είναι ότι τώρα τα πράγματα στη βαθμολογία έχουν γίνει εξαιρετικά δύσκολα για την ομάδα του συλλόγου από το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, αφού μετράει 10 σερί ήττες, υποχωρώντας κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού: ουραγός η Παλένθια με 5-20, προτελευταία η πρωταγωνίστρια της σημερινής μας ιστορίας με ρεκόρ 6-19 και από πάνω τους Μπρέογκαν, Γρανάδα (με 7-18) και η Ανδόρα με ρεκόρ 8-17, στις ομάδες που συμμετέχουν στον… χορό των «μελλοθάνατων».
Στις 10 παρά τέταρτο ώρα Ελλάδας, η Ομπραντόιρο (4-8 στο σπίτι της) υποδέχεται την Μπρέογκαν (3-10 εκτός έδρας), που έχει ακριβώς τον ίδιο στόχο και την προηγούμενη εβδομάδα έκανε το μεγαλύτερο μπαμ της φετινής σεζόν στο ισπανικό πρωτάθλημα, νικώντας την Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη, με την ομάδα του Ρότζερ Γκριμάου, πάντως, να μην έχει στο παρκέ 4-5 βασικούς της παίκτες για λόγους ξεκούρασης.
Οι αγωνιστικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων δεν είναι μεγάλες: από τη μία η Ομπραντόιρο που έχει χάσει αρκετά ματς στις λεπτομέρειες («πληρώνει» το γεγονός ότι έχει ένα από τα πιο νεανικά ρόστερ στην ιστορία της ACB), βγάζοντας μια αφέλεια στα κρίσιμα σημεία και από την άλλη η Μπρέογκαν του επίσης ικανού κόουτς Βέλικο Μρσιτς, που γνωρίζει ότι δεν της περισσεύει το ταλέντο στην επίθεση, οπότε συνήθως ποντάρει στην έξτρα προσπάθεια που βγάζει στο πίσω μέρος του παρκέ.
Σήμερα, πάντως, είναι από τις περιπτώσεις που κανείς σκέφτεται ότι όλα αυτά μπαίνουν στην άκρη, αφού ουσιαστικά παίζεται μια κατηγορία, ειδικά για την Ομπραντόιρο (στο παιχνίδι του πρώτου γύρου είχε αποδράσει με το ροζ φύλλο από το σπίτι της Μπρέογκαν με 90-88).
Κλείνοντας, εννέα στροφές έμειναν για να φτάσουμε στο φινάλε της κανονικής περιόδου στην Ισπανία και μέσα σ’ αυτό το διάστημα ο μαθημένος στα δύσκολα Μόντσο Φερνάντεθ θα δώσει με αξιοπρέπεια άλλη μια μάχη, ελπίζοντας ότι στο τέλος θα χαμογελάσει (ξανά), πανηγυρίζοντας την παραμονή στα σαλόνια και αποδεικνύοντας με το παράδειγμά του και την αφοσίωσή του πως ο ρομαντισμός εξακολουθεί να υπάρχει σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο, έστω και σε μικρές δόσεις.
