Γεια χαρά σε όλους… Δύο λόγια για την Εθνική μας. Δυστυχώς, έγινα μάντης κακών όσον αφορά την πορεία της «επίσημης αγαπημένης» στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. Κι αυτό, γιατί η εικόνα της στο τουρνουά «Ακρόπολις» δεν με είχε «ψήσει» και πολύ. Είναι 5 το πρωί και δεν υπάρχει λόγος να το κουράσω με επιπλέον αναλύσεις: τα είπαμε πριν το πρώτο τζάμπολ του Μουντομπάσκετ, το 2,50 που πλήρωνε για να κατακτήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μετάλλιο, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα… σκάνδαλα των τελευταίων ετών.
Το στενάχωρο της όλης υπόθεσης είναι ότι έστω και την τελευταία στιγμή (σ.σ. κόντρα στην Τσεχία) φτάσαμε κοντά στην πρόκριση στην 8άδα, όμως στο τέλος (δυστυχώς) δεν χαμογελάσαμε.
Από ‘κει και πέρα, η ΟΜΑΔΑΡΑ της Αργεντινής έριξε στο καναβάτσο την Σερβία (ακόμα ψάχνεται ο Τζόρτζεβιτς από… που του ήρθε), με τον Αργεντινό (σούπερ επιτυχημένο με την «αλμπισελέστε») κόουτς Σέρχιο Ερνάντεζ και τα παιδιά του (τι να πούμε για τον μύθο Σκόλα, πώς να σχολιάσουμε τα όργια που κάνει ο Καμπάτσο που ξεκάθαρα με την μαγκιά του και τη δουλειά που έχει ρίξει τα τελευταία χρόνια, έχει περάσει σε άλλο επίπεδο) να πανηγυρίζουν έξαλλα μαζί με τους συμπατριώτες τους δημοσιογράφους στην αίθουσα Τύπου την μάγκικη πρόκριση της χώρας τους και τους εκπροσώπους της… ξενέρωτης FIBA, να τους βάζουν χέρι «γιατί δεν επιτρέπονται τέτοιες συμπεριφορές».
Οπως καταλαβαίνετε, ουδείς… ασχολήθηκε από την αποστολή των «γκαούτσος» και συνέχισαν να χορεύουν και να τραγουδούν συνθήματα με την ψυχή τους… Ποιος να τους πει και τι;
Λίγες ώρες αργότερα, η Ισπανία έκανε το καθήκον της κόντρα στους τίμιους Πολωνούς και ετοιμάζεται για ένα ακόμη βάθρο…
Στον τρίτο προημιτελικό οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν την Γαλλία (εκτιμώ πως δεν θα είναι τόσο εύκολο το ματς για τους Αμερικανούς, αλλά δεν θα «ακουμπήσω» τίποτα).
Κλείνουμε με τον τελευταίο προημιτελικό ανάμεσα στην Αυστραλία και την Τσεχία που ζει το όνειρό της. Στα μάτια μου δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στις δύο ομάδες. Συγκινητικοί οι Τσέχοι, μαέστρος ο Σατοράνσκι, όμως κάπου εδώ μπαίνει… στοπ. Είναι τέτοια η πείνα για διάκριση, η ποιότητα και η πληρότητα των «καγκουρό» που με ανάγκασαν (χωρίς τύψεις) να ποντάρω στο χάντικαπ του πρώτου ημιχρόνου.
Καλημέρα σε όλους!
