Γεια χαρά σε όλους… Φουλ δράση από τα ξημερώματα της Παρασκευής στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετμπολ του πλανήτη, με τους 22 μονομάχους να ζεσταίνουν τις μηχανές τους γι’ αυτά που έρχονται…
Το restart έγινε, λοιπόν και από όσα έχω δει μέχρι τώρα ενισχύθηκε η άποψή μου για το πολύ σοβαρό Τορόντο, το ότι οι Λέικερς θα έχουν διαιτητική αβάντα, ότι όταν γυρίσουν όλοι στους Κλίπερς (Λου Γουίλιαμς, Χάρελ) ο Ντοκ Ρίβερς θα έχει τύχη για να πάει το πράγμα εκεί που πρέπει, ενώ την ίδια ώρα οι Οκλαχόμα Θάντερ συνεχίζουν να κλείνουν στόματα, με τον κόουτς Μπίλι Ντόνοβαν να αισθάνεται (και δικαίως) για πρώτη φορά άνετα στον πάγκο του.
Από ‘κει και πέρα, οι Μπακς του Γιάννη, παρά τις απουσίες τους, παραμένουν ένα καλοδουλεμένο σύνολο που έχει ως στόχο να φτάσει μέχρι το τέλος (καθόλου εύκολο), οι πλήρεις Σέλτικς θα ανεβάσουν στροφές όσο πηγαίνουμε πιο βαθειά στο τουρνουά, το Μαϊάμι αν υποτιμηθεί από τους αντιπάλους του στην ανατολική περιφέρεια θα κάνει πολλές ζημιές στην «φούσκα» του Ορλάντο, ενώ η – χωρίς τον κομβικό σέντερ Σαμπόνις και τους πολύτιμους περιφερειακούς Λαμπ και Τ.
Εβανς – Ιντιάνα μετά το τέλος αυτής της διαδικασίας θα γυρίσει στη βάση της γνωρίζοντας ότι έκανε ότι καλύτερο μπορούσε (αν ήταν πλήρης θα είχε τύχη για κάτι καλύτερο στα πλέι οφ).
Δεν με «ψήνει» και πολύ η Φιλαδέλφεια, με χαμηλό ταβάνι οι Μάτζικ, για… βόλτα πήγαν οι Μπρούκλιν Νετς, οι οποίοι θα συμμετάσχουν στα πλέι οφ, όμως με τόσες απουσίες που έχουν δεν πάνε πουθενά.
Οσο για την λαβωμένη Ουάσινγκτον δεν έχει το παραμικρό άγχος.
Στους Νάγκετς, ο κόουτς Μαλόουν περιμένει πως και πως την επιστροφή του αναντικατάστατου Τζαμάλ Μάρεϊ και των υπερπολύτιμων Γκάρι Χάρις και Γουίλ Μπάρτον. Αν αργήσουν, μπορεί να είναι αργά…
Η Γιούτα κάνει «νερά» (καθοριστική η απουσία του Κροάτη σκόρερ Μπογκντάνοβιτς), το Χιούστον (από επιλογή) θα παίξει μέχρι το τέλος της σεζόν χωρίς σέντερ, με τον Χάρντεν να λέει ότι αυτό θα είναι το «όπλο» των Ρόκετς, ενώ το Μέμφις του Τζα Μοράντ είναι πολύ ταλαντούχα ομάδα με καλό προπονητή, όμως έχει αρχίσει να αγχώνεται.
Συνεχίζουμε με το Πόρτλαντ που είναι γεμάτο ποιότητα (Λίλαρντ, ΜακΚόλουμ, Καρμέλο, Νούρκιτς, Γουάιτσαιντ), όμως δεν παίζει άμυνα και έχει πολλές μεταπτώσεις στην απόδοσή του κατά την διάρκεια των 48 λεπτών.
Οι Σπερς (νοκ άουτ η κολόνα τους, ο πιο σημαντικός παίκτης, ο σέντερ Ολντριτζ) είναι πιο κοντά από ποτέ στο να χαλάσουν το σερί των συνεχόμενων παρουσιών στα πλέι οφ (αυτή την στιγμή μετρούν 22 συνεχόμενες σεζόν!), οι Κινγκς έχουν ταλέντο, όμως από τι φαίνεται ο κόουτς Γουόλτον κάτι δεν κάνει καλά, ενώ η ταλαντούχα Νέα Ορλεάνη έχει να διαχειριστεί την γκρίνια του Ζάιον Γουίλιαμσον για τον μικρό χρόνο συμμετοχής του στα πρώτα ματς στην «φούσκα» του Ορλάντο.
Αφησα για το τέλος τους Μάβερικς των Ντόντσιτς, Πορζίνγκις και τους Σανς που θα πρέπει να συμβούν τρομερά πράγματα για να βάλουν από κάτω τους Μπλέιζερς, Σπερς, Κινγκς και Πέλικανς προκειμένου να παίξουν αυτοί στο μπαράζ της Δύσης για το τελευταίο εισιτήριο της πρώτης 8άδας. Το Ντάλας στα μάτια μου πάντως δεν είναι απλή ιστορία.
Ο Σλοβένος πόιντ γκαρντ και ο Λετονός φόργουορντ δεν πήγαν στο Ορλάντο για να παίξουν τον ρόλο του κομπάρσου κι αν σταματήσουν να κάνουν «παιδικά» λάθη στα τελευταία λεπτά των αγώνων που κρίνονται στο φινάλε, θα έχουν μέλλον στο τουρνουά. Σήμερα, πάντως, πιστεύω ότι θα «καθαρίσουν» το Φοίνιξ και δεν θα παίξουν με την φωτιά όπως έκαναν κόντρα στους Ρόκετς, όπου στο τέλος «κάηκαν».
