Χαιρετώ! Η Τσέλσι «αναστήθηκε», έβγαλε χαρακτήρα και έκανε τη μεγάλη ανατροπή απέναντι στη Ντόρτμουντ παίρνοντας δίκαια την πρόκριση. Επαιξε σίγουρα ρόλο το γρήγορο γκολ της Τσέλσι, η Ντόρτμουντ δεν βρήκε χώρους, εγκλωβίστηκε και ήταν λες και έπαιζε η γάτα με το ποντίκι.
Κατά τ’ άλλα, αναμενόμενη εύκολη νίκη για Μπενφίκα, πρόκριση για τη Μίλαν και –κλασικά- αποκλεισμός της Παρί Σεν Ζερμέν.
Χιλιοπαιγμένο το έργο, δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση πλέον. Η ομάδα των δισεκατομμυρίων, να μην μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη και να μένει με κάτι εγχώρια πρωταθλήματα και Κύπελλα.
Μια παρένθεση πριν φύγουμε από το Τσου Λου. Μπορούμε νομίζω όλοι να καταλάβουμε τη «θυσία» που έκανε ο Μέσι φέτος. Είναι τόσο ξεκάθαρο που δεν χρίζει καν ιδιαίτερης ανάλυσης.
Ο άνθρωπος δούλεψε το σώμα του αλλά και το μυαλό του για ένα και μόνο πράγμα: να είναι απόλυτα έτοιμος στο Μουντιάλ και να οδηγήσει την Αργεντινή στην κατάκτησή του. Ο Μέσι πετούσε στο ξεκίνημα της σεζόν, πετούσε και στο Μουντιάλ, πέτυχε από τον Δεκέμβρη τον προσωπικό στόχο της σεζόν και «έσβησε». Είναι φυσιολογικό. Ο άνθρωπος είναι στα 35, δεν γίνεται να είναι στα κόκκινα από την αρχή μέχρι το φινάλε.
Το Μουντιάλ του έλειπε, αυτός ήταν ο καημός του, αυτό κυνήγησε, γι’ αυτό προετοιμάστηκε.
Το ότι η Παρί αποκλείστηκε για μία ακόμα φορά νωρίς από το Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι ευθύνη μόνο του Μέσι, είναι ευθύνη κυρίως της Παρί. Δεν λέω ότι δεν έχει και εκείνος την ευθύνη του, αλλά ο οργανισμός έχει τη μεγαλύτερη. Γιατί μη μου πείτε ότι δεν ήξετε η Παρί (από τη διοίκηση μέχρι τον προπονητή) την «κάψα» του Μέσι! Επρεπε, λοιπόν, να είναι προετοιμασμένη.
Anyway. Πάμε στα φρέσκα. Δεν είναι πολλά, θα τα πούμε και ραδιοφωνικά σήμερα εξάλλου.
Ξεκινάω με Τσάμπιονσιπ, γιατί νομίζω έχουμε δύο καλές περιπτώσεις. Η μία είναι σήμερα, η Μπλάκμπερν στο Στόουκ. Αφήνω το καθαρά βαθμολογικό κομμάτι (η Στόουκ, αντικειμενικά, είναι εντελώς αδιάφορη βαθμολογικά), γιατί δεν πιστεύω ότι από τώρα θα υπάρξουν ομάδες που θα κατεβάσουν διακόπτες.
Στο καθαρά αγωνιστικό, από τη μία έχουμε μία ομάδα ο ορισμός του αλλοπρόσαλλου (όπως είναι η Στόουκ), από την άλλη η Μπλάκμπερν που ΟΚ, δεν είναι υπόδειγμα αξιοπιστίας εκτός έδρας, αλλά δεν παύει να έρχεται από τέσσερις σερί νίκες.
Για τη Στόουκ, χαρακτηριστικά τα δύο τελευταία παιχνίδια της: έχασε εντός 1-0 από τη Μίλγουολ και αμέσως μετά έριξε 5 εκτός έδρας στη Σάντερλαντ (1-5).
Στα 5 τελευταία της, εναλλάσσονται οι νίκες με τις ήττες. Η Μπλάκμπερν προέρχεται από πέντε νίκες σε όλες τις διοργανώσεις και είναι αήττητη στα 11 πιο πρόσφατα, με την τελευταία ήττα της στις 14 Ιανουαρίου.
Στο 3,80 το διπλό, μια χαρά είναι.
Το άλλο είναι αυριανό, Μπέρμιγχαμ – Ρόδεραμ. Τη Ρόδεραμ δεν την είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση στην αρχή της σεζόν, ένα κλασικό ασανσέρ Τσάμπιονσιπ-Λιγκ 1.
Παρ’ όλα αυτά κάνει καλή προσπάθεια και της το δίνω. Ειδικά τώρα τελευταία πατάει καλά. Την ίδια ώρα που η Μπέρμιγχαμ έχει σκαλώσει άσχημα. Το μόνο που με προβληματίζει είναι οι εκτός έδρας επιδόσεις της Ρόδεραμ. Δύο νίκες έχει όλες κι όλες, η μία και… κουλή, στην έδρα της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (η άλλη στο Στόουκ)!
Στα υπόλοιπα, στην Πρέμιερ Λιγκ, αν αξίζει κάτι είναι η κόντρα της Νιουκάστλ κόντρα στη Γουλβς.
Αλλά είναι ρίσκο. Η Νιουκάστλ περνάει τη φάση της, είναι λογικό. Είναι πάρα πολλά τα χρόνια που είχε να βρεθεί σε τέτοια θέση και δεν είναι εύκολο να έχει την σταθερότητα, ειδικά τώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία και μετράει και ο παράγοντας κούραση. Δύο σερί ήττες και πέντε χωρίς νίκη, την ώρα που η Γουλβς είναι εμφανώς βελτιωμένη με τον Λοπετέγι στον πάγκο και γενικά είναι «ύπουλη» ομάδα.
Στις μικρότερες κατηγορίες, λίγο Λίνκολν (3,80) είδα και τίποτα άλλο. Κακό πρόγραμμα γενικότερα. Οπότε θα μείνω με το σημερινό που είναι το πιο ξεκάθαρο για μένα και αύριο πιθανότατα θα έχουμε update.
