Γεια χαρά… Γελώ τώρα που το γράφω – όπως συνηθίζει να αναφέρει χαρακτηριστικά σε πολλά από τα κείμενά του, ο δάσκαλός μου, Βασίλης Σκουντής – όμως η αλήθεια είναι ότι παράπονο δεν έχω. Όταν χάνουμε ένα ματς, αυτό γίνεται με στυλ και «επεισοδιακό τρόπο». Θα γίνει κάτι, δηλαδή, που μετά το τέλος του αγώνα θα συζητηθεί για ώρες… Για παράδειγμα, χθες το μεσημέρι, ο ενισχυμένος Κολοσσός που έπαιζε τους κόπους μιας χρονιάς ψάχνοντας τη νίκη και το +9 στην έδρα του κόντρα στον Πανιώνιο, τα είχε και τα δύο στο τσεπάκι του μέχρι το 34’ και μετά μπλακ άουτ.
Από τον παράδεισο του +14 (76-62) στην κόλαση της παράτασης και την ήττα που τον έστειλε στην Α2.
Σήμερα, σκεφτόμουν να παίξω το διπλό της (καλύτερης ομάδας σε όλους τους τομείς) Μπρίντιζι στην έδρα της Ρέτζιο Εμίλια (εξαιρετική απόδοση το 2,00), όμως τελικά αποφάσισα να βάλω στο πινακάκι τη νίκη της Αλμπα στην Βαμβέργη.
Στην 4η θέση της Μπουντεσλίγκα η Μπάμπεργκ (18-5, 9-3 εντός έδρας), στην 5η η Αλμπα (16-5, 7-4 εκτός, αλλά με δύο ματς λιγότερα από την σημερινή της αντίπαλο).
Με το μυαλό στη ρεβάνς με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, την Τετάρτη, για τους «8» του BCL οι γηπεδούχοι, με τη σκέψη στους τελικούς του Γιούροκαπ κόντρα στη Βαλένθια οι Βερολινέζοι (που όμως αρχίζουν την άλλη Τρίτη στις 9/4).
Επίσης, η Αλμπα και ο Ρενέσες κάτι χρωστούν στην Μπάμπεργκ και τον Φεντερίκο Περέγκο από τις 17 Φεβρουαρίου, όταν η Μπάμπεργκ με τρίποντο του Ζήση σχεδόν στην εκπνοή είχε νικήσει στην Βαμβέργη με 83-82 τους Βερολινέζους και είχε πανηγυρίσει την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Αυτά, δεν ξεχνιούνται…
